فرهنگ طرفداری

با این که دو روز از بازی بارسا و رئال مادرید گذشته است هنوز صحبت از زیبائی این بازی می کنند. بازی که شاید رازی در درون خودش داشته باشد. بارسلونا در حالی پای به این بازی گذاشته بود که روند رو به نزول را به نمایش می گذاشت. این تیم در لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا حذف شده بود و در لالیگا عقب ماندگی مشهودی نسبت به رئال مادرید داشت و نیمار محروم بود و در طی دو بازی در برابر یوونتوس و بازی رفت در برابر پاری سن ژرمن و بازی در برابر مالاگا گل نزده بود و خط دفاعی این تیم در برابر رئال سوسیداد و مالاگا در لالیگا و بازی در برابر یوونتوس در بازی رفت و پاری سن ژرمن وضعیت اسفناکی داشت، اما بارسا در برابر رئال مادرید پیروزی شد و بعد از دقایقی در نیمه اول و دوم تیمی در حد بارسلونا بود.

 چرا این اتفاق افتاد؟ شاید باید بازگشتی به پایان بازی بارسا و یوونتوس در بازی برگشت داشت. آنجا که تیم حذف می شود اما پرچمهای کاتالانیا و تشویق مردم برای تیمشان آنقدر اوج می گیرد که نیمار را به گریه می اندازد. طرفداران با اشاعه فرهنگ یک تیم و یک قلب تیم خود را حمایت می کنند و می گویند از یاد نمی برند روزهای خوب تیم را. قهرمانی ها و پیروزی ها و موفقیت ها و شادمانی هائی که برایشان تیم به ارمغان آورده است و این مسئله باعث اتحاد و یک پارچگی و تزریق انرژی به تیم بارسا در تیم سنتیاگو برنابئو می شود.

 به پرسپولیس بر می گردیم. این تیم در 28 بازی امسال 20 برد دارد. کمترین باخت را در کنار تراکتورسازی دارد و کمترین تساوی و بهترین خط حمله و بهترین خط دفاع. هنوز دو هفته به پایان لیگ مانده اما جام قهرمانی اش هم گرفته است! در برابر الهلالی به میدان می رود که از بهترین های آسیا است و در این بازی چهار مرد مدافعش در پست های خودشان بازی نمی کنند. ماهینی دفاع راست است، ربیع خواه هافبک تدافعی است، انصاری مدافع چپ است و محرمی یک وینگر راست است اما دروازه اش را بسته نگاه می دارد. یک پنالتی واضح اش  نادیده گرفته می شود. در بازی دیگرش در برابر الریان تیمی که سوریا و تاکادا ستارگان تیم ملی قطر! را دارند یک پنالتی را با بی دقتی از دست می دهد، یک پنالتی واضحش گرفته نمی شود؛ اما با این همه هنوز امید به صعود دارد. اگر الوحده را که در خاکش در یک بازی تماشائی شکست داده است را ببرد و نباید نگران تبانی و این حرفها باشد که در فوتبال امروز دنیا من جمله در نزد کشورهای خلیج فارس جایگاهی ندارد.

اما فرهنگ طرفداری ما معکوس نسبت به طرفداران تیمهای جهان عمل می کند. تحقیر و فحاشی صورت می گیرد. پیشکسوت تیم که معلوم نیست جایگاه فنی اش چیست نوک حمله تیم را با لفظ به در و دیوار می کوبد خطاب قرار می دهد و قهرمانی این تیم را زیر سوال می برد! انصاری فرد که معلوم نیست به چه دلیل در مورد پرسپولیس از او می پرسند در حالیکه شاهکار 6 امتیاز کسری مربوط به مدیریت او است به تیم حمله می کند.

 در مورد طرفدار و رسانه هم سخن زیاد است. می پرسیم آیا وقت آن نرسیده که فرهنگ طرفداری در این دیار باز نگری شود و بدانیم طرفداری تیم همان جمله مشهور فرگوسن است که آنهائی که در روز شکست پشت ما نیستند حق ندارند در هنگام پیروزی کنار ما باشند.