فرهنگ فوتبال

نگاهي به گفته ها مي كنيم كه بعنوان نقطه نظر در پايين مقاله چاپ شده ام وجود داشت. مقاله اي كه در يكي از سايتهاي سرخ ثبت شده است. برخي از سخنان از سر خشم است. خشمي كه چاشني تعصب كوركورانه اي در پي دارد يكي از آنها مرا قلم فروش خطاب مي كند و معتقد است كه خائن به پرسپوليس بوده ام زيرا سالها از نحوه عملكرد سلطان آنها انتقاد مي كنم همان سلطاني كه معتقد بوده ام نبايد از شان پرسپوليس براي او خرج كرد ديگري در نقطه نظرشمي گويد رلهاي اسكناس از ماه بهتران مرا وادار به نوشتن مي كند و آن يكي مي گويد فوتبال ما چقدر بدبخت است كه امثال تو در مورد آن قلم مي زنند و...

در هيچكدام از اين اظهار نظرها عنوان نشده است كه در ازاي اظهارات من چه توجيه منطقي دارند ؟ ومي دانم هيچگاه چنين نمي تواند باشد زيرا بحث تعصب و " من" است و چنين است كه سعي مي كنم از آن بگذرم زيرا معتقدم درد از جاي ديگري است.

در تعاريف جامعه شناسي مي گويد پديده اي به نام " بي فرهنگي " وجود نداشته بلكه زماني يك رفتار اجتماعي با پيشوندهائي چون " بي " و " سو" همراه مي شود كه ناهمخواني فرهنگي داريم از ديد من فوتبال ما زماني درست مي شود كه بپذيريم در فرهنگ آن چه چيزهائي وجود دارد

سالها است كه انتقاد مي كنيم كه چرا در تابلوي باشگاهها ي ما عنوان باشگاه فرهنگي ورزشي نگاشته اند در حاليكه اصولا در اين باشگاهها كار فرهنگي انجام نمي شود اما معتقدم در همين باشگاهها فرهنگ خاصي حكمفرما است كه از ديد فرهنگ برخي از اندك اقشار جامعه ناهمخواني دارد پس ملقب به " بي فرهنگي " مي شود.

 در دو روز گذشته اتفاقات مختلفي در عرصه فرهنگ ورزشي پيش آمد. رفتار بسيار زشت محمد نصرتي در مقابله با شيث رضائي در هنگام زدن گل به داماش را ديديم و تاسف خورديم. دعواي مازيار زارع با تماشاچيان يك ورزشگاه را در سوي ديگر شاهد بوديم و ديديم اين بازيكن ملي پوش كشور براحتي به تماشاچي توهين مي كند و تازه براي آنها خط و نشان مي كشد. ايشان در مصاف با بازيكن حريف او را آقا كوچولو مي خواند و جالب اينجا است كه بازيكن رو به روي او هم خانواده مازيار زارع مخاطب الفاظ زشتش قرار مي دهد. مازيار زارع در استاني كه به دنيا آمده چنين رفتاري دارد. همين داستان در استقلال است دو بازيكن با تجربه استقلال يعني آندو تيموريان و حنيف عمران زاد در جلوي ديدگان ميليونها تماشاچي تلويزيوني و چند صد تماشاچي در ورزشگاه با هم درگير مي شوند و اگر علي سامره بازيكن مس سر چشمه نبود شايد از خجالت هم در مي آمدند. قصه بازيكن تيم شاهين هم شنيده ايم كه در جلوي تماشاچيان يك ورزشگاه چه رفتاري را انجام داد. آيا اين رفتار بازيكنان تفاوتي با آن نگارندگان اظهار نظرهائي كه تنها توهين كرده است مي تواند داشته باشد ؟ آيا اين بازيكنان نبايد چنين تماشاچيان ي داشته باشند ؟
همين سلسله مراتب ادامه دارد. از دعواي شرم آور دائي و كاشاني در يك برنامه تلويزيوني زنده تا دعواي مايلي كهن و فتح الله زاده در برنامه ديگر ورزشي تا اظهار نظرهاي اين روزهاي علي پروين كه مخالفينش را با لفظ " هيچ نمي فهمند و حرف مي زنند " مشاهده مي كنيم. آيا اين رفتارهاي به اصطلاح بزرگترها و مديران و اسطوره ها !! تفاوتي با رفتارهاي بازيكن و برخي از طرفداران مشاهده مي كنيم ؟ وقتي بي ادبي و هتك حرمت و توهين خود فرهنگ عامه شده است مي توان به آن لفظ " بي فرهنگي " داد. پيروزي امروز تا به چه حد شبيه به شاهين دكتر اكرامي است ؟ پيروزي امروز فصل هاي متوالي امثالي چون شيث رضائي را تحمل مي كند آيا اگر زمان به عقب بر مي گشت و مثلا اگر شيث رضائي مي خواست در تيم شاهين اكرامي بازي كند به او اين اجازه را مي دادند ؟ بازيكنان شاهين اكرامي كه اكثر آنها داراي درجه هاي تحصيلي بالا و رفتارهاي اجتماعي متشخص داشتند را مي توان با امثال نصرتي و شيث مقايسه كرد ؟
بر روي نيمكت پرسپوليس هم سرمربي به اصطلاح آموزگاراني حضور داشتند كه آنقدر كوچك بودند كه وقتي مي خواهند از آنها حمايت كنند سو رفتار بازيكن داخل زمين را با محروميت سرپرست و نه سر مربي جبران مي كردند ؟ امثال پروين چقدر شباهت به دكتر اكرامي ها دارند ؟ همين داستان در تيم دوچرخه سواران و تاج وجود دارد. مي پرسيم كسي فكر مي كند كساني چون علي جباري ها و جديكار ها و حجازي ها و دانائي فرد ها و پرويز قليچ خاني ها ...رفتاري مشابه تيموريان و حنيف عمران زاده داشته باشند ؟
آيا در ورزشگاه هاي آن روزگار كه بانوان نيز حضور داشتند شعارهائي نظير آنچه به علي دائي در بازي استقلال و راه آهن دادند گفته مي شد ؟ آيا اگر بانوان اجازه شركت در ورزشگاهها را داشتند بايد شاهد بودند كه نصرتي وشيث آن رفتار را با هم داشته باشند ؟ ميليونها نفر در سراسر ايران اين صحنه را ديدند بسياري از كودكان و نوجوانان و بانوان محروم از حضور در ورزشگاه اين رفتار را ديدند آيا نبايد باور كنند كه فرهنگ فوتبال امروز ما چنين است ؟ آيا بايد تعجب كنيم در اين فرهنگ عضو هييت مديره باشگاه بخواهد عادل فردوسي پور را تهديد به كتك زدن كند چون در برنامه اش نشان داده است كه طرفدار معنايش مزدور چوب و پنجه بوكس و چاقوي ضامن دار گوش به فرمان اين آقايان نيستند ؟

چرا سعي داريم به اين فوتبال لقب " بي فرهنگ " بدهيم اين فوتبال فرهنگش چنين است كه از راس تا پايين يعني از مدير تا تماشاچي رفتارش همراه توهين و بي ادبي و بي منطقي است. بيائيم باور كنيم كه در فوتبال ما ناهماهنگي فرهنگي وجود ندارد و از اين رو نمي توان فوتبال ما را چيزي جداي اين هجو فرهنگي ناميد. افسوس