فقط شکاری؟ / چرا از برانکو نمی ترسید؟

رضا شكاري كه در آستانه انتقال به پرسپوليس قرار داشت ناگهان به سمت تبريز پيچيد و با قراردادي پنج ساله سر از تراكتورسازي درآورد. شكاري كه در اين مدت ابراز علاقه زيادي به پرسپوليس كرده بود، در نهايت تعلل سرخپوشان پايتخت را دليل اصلي انصرافش از حضور در اين تيم عنوان كرد. او گفته: «مدیر پرسپولیس به من مي گفت اگر عاقبت جذب تو مثل ماجراي طارمي شود، همه ما بايد از ايران برويم.»

به این ترتیب در ماجراي شكاري، پرسپوليس مثل مارگزيده اي عمل كرد كه از ريسمان سياه و سفيد مي ترسد. اين رويكرد، كاملا قابل دفاع است و وقتي از سلامتي انتقال يك بازيكن اطمينان نداريد، نبايد خودتان را در معرض يك زيان هنگفت تاريخي قرار بدهد. فرض كنيد شكاري به پرسپوليس مي آمد و نيمكت نشين مي شد، بعد باشگاه به خاطر جذب همين بازيكن دو پنجره نقل وانتقالاتي اش را از دست مي داد؛ در اين صورت هواداران چه حالي مي شدند؟ تراكتوري ها هم كه شكاري را خريده اند، حتما تحقيقات شان كامل است كه اين ريسك را به جان خريده اند.

سخن اصلي اين مطلب اما چيز ديگري است؛ دوست داريم از مديران پرسپوليس بپرسيم شما كه از مبتلا شدن شكاري به سرنوشت طارمي ترسيده ايد، چرا از منتهي شدن پرونده برانكو به سرانجام پرونده مانوئل ژوزه نمي ترسيد؟ چرا در شرايطي كه پول برانكو را جور كرده ايد، به جاي تسويه حساب با او و دستيارانش همه اسكناس ها را در شكم خريدهاي زايد نقل وانتقالاتي مي ريزيد تا باز كار به فيفا بكشد و همان داستان ها تكرار شود؟ پول برانكو را بدهيد، خودتان را از گزند مجازات و محروميت در امان نگه داريد و بعد اگر حقي داريد كه حس مي كنيد پايمال شده، از طريق طرح شكايت دنبالش برويد.

يك سوال ديگر؛ شما كه از جذب شكاري ترسيديد، چرا بابت خريد امثال كنعاني زادگان و فرشاد احمدزاده هراسي به دل راه نداديد؟ چرا يك لحظه هم نترسيديد كنعاني رفتارهاي نامناسب چند سال قبل را تكرار كند و يا حضور مجددش در تيم، شبيه بازگشت ناموفق رامين رضاييان به پرسپوليس در ليگ شانزدهم شود؟ چرا نگران نشديد كه يكي مثل فرشاد دوباره رو به مردم هيس نشان بدهد يا گوش هايش را بگيرد؟

بترسيد. ترس خوب است، اما نه فقط در مورد شكاري. باشگاه پرسپوليس به اندازه همه تاريخش در دام اشتباهات تكراري گرفتار شده. كاش از بقيه آزموده ها هم عبرت مي گرفتيد.