فقط پول کافی نیست سردار!

یک- اخیرا پخش یک برنامه ورزشی زنده به نام «باشگاه» از طریق شبکه دوم سیما سر و صداهای زیادی را در فضای فوتبال ایران به وجود آورده است. جانبداری صریح و همه جانبه این برنامه از تیم پرسپولیس که به ویژه یکشنبه شب هفته گذشته و در جریان بررسی بازی سرخپوشان با آلومینیوم به اوج خودش رسید، باعث شده اعتراضات فراوانی علیه این برنامه شکل بگیرد. معترضان بر این باورند که هزینه تهیه و پخش این شوی ورزشی را باشگاه سرخپوش تهرانی می پردازد، هر چند که پرسپولیس ی ها بعد از بالا گرفتن انتقادات بیانیه دادند و مدعی شدند حتی یک ریال هم خرج برنامه «باشگاه» نکرده اند. ظاهرا حق با آنهاست. خرج این جُنگ تلویزیون ی" class="link_to_index"> تلویزیون ی را نه پرسپولیس ، که حامی مالی این تیم می پردازد. حرف از صدرا پاسارگاد است؛ همان شرکت صنعتی نزدیک به محمد رویانیان که از وقتی او به پرسپولیس آمده، اسمش سایه به سایه پشت سر این تیم دیده شده است. از سردار به عنوان پدر معنوی صدرا نام می برند؛ هم او که این شرکت را برای حمایت مالی از سرخپوشان فراخواند و حتی در مقطعی لوگوی آن ها را روی سینه استقلالی ها چسباند. نام صدرا پاسارگاد چنان با پرسپولیس رویانیان عجین شده که وقتی نمایندگان منتسب به آکادمی رئال مادرید به تهران می آیند، یک قرارداد هم با این شرکت به امضا می رسانند. حالا واحد صنعتی نزدیک به رویانیان خرج یک برنامه تلویزیون ی" class="link_to_index"> تلویزیون ی را می دهد و این برنامه هم تا آنجا که راه دارد مجیز سردار و شرکا را می گوید. عجب اتفاق فرخنده ای!

دو- بدون تردید نقض بی طرفی در برنامه های رسانه ای که به طور یکسان از خزانه عمومی ملت ایران ارتزاق می کند حادثه خوشایندی نیست، به ویژه وقتی شائبه خرید و فروش آنتن مطرح می شود. رویانیان که پیش تر توانسته بود در رادیو سه تایم ۳۰ دقیقه ای از کنداکتور هفتگی شبکه تهران را اجاره کند، حالا گام رسانه ای بلندتری برداشته و مستقیما با یکی از شبکه های سراسری تلویزیون کشورمان وارد معامله شده است! این اتفاق در حالی رخ می دهد که صداوسیمای ایران به شیوه ای کاملا انحصاری و دولتی اداره می شود، ردیف بودجه خاص خودش را دارد و روزانه میلیارد ها تومان از محل پخش آگهی های بازرگانی درآمدزایی می کند. در این شرایط چرا باید چنین نهادی آنتن زنده اش را در یک ساعت مناسب اجاره بدهد تا در آن برنامه های به اصطلاح «تعاملی» تولید شود؟ مردم ایران که در واقع هزینه هنگفت اداره رادیو و تلویزیون از جیب آن ها پرداخته می شود، چرا باید مجبور باشند رسانه موسوم به «ملی» را در اشغال کسانی ببینند که پول می دهند و به شکلی غلو شده برای خودشان در قالب یک برنامه ورزشی رپورتاژ آگهی پخش می کنند؟ پرسش مهم تر اینکه وقتی تلویزیون ایران به همین راحتی به سمت سرمایه گذاران یک برنامه ورزشی غش می کند، چه تضمینی وجود دارد که اصل بی طرفی خودش را در حوزه های سیاسی و اقتصادی نیز از دست ندهد و به صاحبان قدرت در این عرصه ها وابستگی محتوایی پیدا نکند؟

سه- نکته جالب اینجاست؛ پرسپولیس و اسپانسرش کلی برای تهیه و پخش «باشگاه» متحمل هزینه های مالی و معنوی شدند، اما یکشنبه شب حضور مفصل و کاملا تبلیغاتی محمد رویانیان در این برنامه به اندازه کافی دیده نشد، چرا که درست در همان دقایق داربی میلان در جریان بود و طبیعتا میلیون ها فوتبالدوست ایرانی ترجیح می دادند از تماشای یکی از مهم ترین مسابقات سال لذت ببرند! مدیریت فقط به پول داشتن نیست، بلکه لازم است یک مدیر خوب مثلا وقتی آنتن را می خرد و مهیای حضوری سفارشی در تلویزیون می شود، حدأقل تقویمش را چک کند تا تمام ریخت و پاش هایش قربانی همزمانی برنامه با داربی دلا مادونینا نشود. سردار شاید به منابع مالی قابل توجهی دسترسی داشته باشد، اما این ثروت بدون به کار گرفتن هنر و ظرافت های مدیریتی راه به جایی نخواهد برد؛ چنانکه تاکنون هزینه های قابل توجهی صرف سفر تشریفاتی به ایتالیا، جذب قهرمانان المپیکی، دعوت از باره سی، تأسیس دانشگاه علمی- کاربردی و حتی ایجاد موسسه کاریابی شده، اما این سخاوتمندی ها سود چندانی به اهداف ورزشی باشگاه پرسپولیس نرسانده است.