قلب گرم مغز سرد

بعد از مسجل شدن سومین قهرمانی پیاپی پرسپولیس در لیگ برتر، شاید ده ها بار از برانکو سؤال شد آیا برای فصل بعد در این تیم باقی می ماند یا نه. برانکو اما با وجود اینکه یک سال دیگر با سرخپوشان قرارداد دارد، از ارائه پاسخ قطعی به این سؤال پرهیز کرد و حداقل تا شب بازی حذفی با سپاهان جواب اصحاب رسانه را نداد. او فقط می گفت:«هر چیزی ممکن است؛ شاید بمانم، شاید هم بروم.» خیلی ها این پاسخ دوپهلو را حمل بر جدایی قریب الوقوع برانکو از پرسپولیس کردند اما به نظر می رسد واقعیت چیز دیگری بوده است. در مجموع برانکو در مصاحبه کردن تکنیک هایی دارد که این هم یکی از آنهاست. او هیچ وقت به طور قطعی در مورد اتفاقاتی که در آینده ممکن است رخ بدهد اظهارنظر نمی کند.

فردا را هیچ کس ندیده
تز کلی برانکو این است که در فردای فوتبال، هر اتفاقی ممکن است رخ بدهد. در ذهن تان جست وجو کنید و ببینید چه زمانی برانکو به طور قطعی در مورد رخ دادن یا ندادن یک اتفاق در آینده اظهارنظر کرده است. همه ایران می دانند که اختلاف او و رامین رضاییان چقدر جدی است اما همین چند روز پیش وقتی از احتمال بازگشت رامین به پرسپولیس سؤال شد، برانکو گفت: «چرا که نه؟ ممکن است. بستگی به نیاز باشگاه دارد.» حتی سابقه داشته که او در واکنش به سؤالی راجع به حضورش روی نیمکت استقلال گفته باشد:«نمی دانم، فردا را کسی ندیده.» در مورد جذب یا جدایی هر بازیکنی هم که از برانکو سؤال کنید،جوابی مشابه همین را خواهید شنید. بنابراین خیلی به ندرت پیش می آید که مربی کروات گوشه رینگ گیر کند. درست در نقطه مقابل اما، ما مثلا مربی ایرانی داشته ایم که گفته: «کشاورزی می کنم، ولی به استقلال برنمی گردم.» سال بعدش اما سر از استقلال درآورده است!

پول چیز خوبی است
در مصاحبه های برانکو همچنین نشانی از احساسات گرایی غلوآمیز شرقی وجود ندارد. رگه هایی دیگری از استیلای منطق بر ادبیات او در این بخش قابل مشاهده است. مثلا مربی کروات زمانی فرشاد احمدزاده، صادق محرمی و وحید امیری را از دست داد که به دلیل محرومیت حتی قادر به جذب بازیکن جایگزین هم نبود. با وجود این، او هرگز از جدایی این نفرات ابراز دلخوری نکرد. عجب اینکه برانکو اخیرا با حرارتی خاص از کارنامه نه چندان خوب صادق محرمی در دینامو زاگرب تمجید کرده است. به طور مکرر از برانکو شنیده شده که گفته: «آنها پیشنهادهای خوب مالی داشتند و باید می رفتند. فوتبالیست ها از همین طریق هزینه های زندگی خود و خانواده شان را تامین می کنند و از طرفی عمر بازی کردن آنها هم کوتاه است.» برانکو امسال هم با همین فلسفه به باشگاه اختیار داده رضایتنامه بازیکنان مایل به جدایی را صادر کند. در دایره واژگان مربی کروات، خبری از عشق به هوادار و تعابیر معادل آن نیست. برانکو همیشه هر دو پایش را روی زمین نگه می دارد.

جمله معروف
برانکو پیش از بسیاری از مسابقات مهم تیمش در این چند سال، از یک جمله زیبا استفاده کرده است: «از بازیکنانم می خواهم با قلب گرم و مغز سرد به زمین بروند.» این تعبیر شاید به تمام معنا در مورد احوال روزمره خود پرفسور صدق کند. او اگرچه یک صورت یخی دارد و ابتلا به عقلانیت محض در تمام جملاتش موج می زند اما درون قلبش خالی از احساسات نیست. برانکو هواداران پرسپولیس را دوست دارد که 11 ماه پول نگرفتن را تحمل می کند و حتی مقابل یک سال محرومیت از یارگیری هم به سیم آخر نمی زند. هنوز هم می شود هیجان را در چشم او دید، وقتی در مورد دوست و استادش میروسلاو بلاژوویچ حرف می زند یا خاطرات دوران حضورش روی نیمکت تیم ملی را به یاد می آورد.