قمار دایی روی نوروزی و رضایی/ هیس،به بچه ها بازی نمی رسد

1-خلاقیت که نم می کشد به سراغ کارگری می روند؛محل جولان شان گوشه  زمین است و تقریبا در نزدیکی پرچم کرنر اکثر قریب به اتفاق توپ ها را لو می دهند؛ آنها خیرین هیات اهدای توپ هستند.مهاجمان زیادی در فوتبال مان داریم که خصوصیت شان مشابه آن چیزی است که مرقوم شد.در پرسپولیس هم چند تنی هستند که تقریبا چند سالی است در این متد به استادی رسیدند.تیم علی دایی استعداد شگرفی در زندگی روی خط تساوی دارد.برای او اولویت حفظ دروازه است و سپس استفاده از موقعیت های بوجود آمده.از این رو اگه حمله وران تیمش از جنس«سو استفاده»از کمترین موقعیت ها نباشند آن وقت مساوی معقولانه ترین نتیجه ای است که می توان رویش با اطمینان شرط بست. در مورد غلامرضا رضایی و هادی نوروزی نمی شود لقب بازیکن «بد» را به کار بست اما این دو خصوصیات خاصی را دارند. نقاط مشترکشان این است که به هیچ عنوان شم گلزنی مادرزادی ندارند؛بیشترین بهره را از نیروی بدنی شان می برند و تنها زمانی مثمرثمر واقع می شوند که یک پروسه نیمکت نشینی چند هفته ای را پشت سر گذاشته باشند.چند فصل اخیر پرسپولیس را مرور کنید.این دو مهاجم در طول چهار پنج سال گذشته آمار تقریبا نا امید کننده ای را از حیث گلزنی بجا گذاشتند اما هرگاه با یک دوره طولانی مدت بی مهری از سوی سرمربی مواجه شدند ناگهان نقش بهترین پاسور و بعضا گلزن را ایفا کردند.اما حالا فصل نزول شان است چون در هر حالتی فیکس هستند.

2-پرسپولیس  در اصفهان با تیمی سر و کله زد  که همه توان خود را به کار بسته بود تا نهایتا یک امتیاز خانگی را کسب کند،لوکا می داند شاید با 8 تساوی متوالی ماندگار شود اما با چهار باخت پشت سرهم تقریبا نه.در چنین فضایی پرسپولیس مجبور بود یک نیمه را احتیاط کند و بی محابا به آب و آتش نزند اما در نیمه دوم که می دانست ذوب توان و شهامت جلو کشیدن را ندارد آنها جسورتر شدند اما باز هم جنس فوتبالشان به گونه ای بود که دنبال استفاده از حداقل ها بودند.درست شبیه به بازی نخست برابر تراکتور.دایی نمی خواهد به حریف موقعیت گلزنی بدهد و در آن سو انتظار دارد مهاجمش قدرشناس باشند.با این وجود مثلث هادی نوروزی،سید صالحی و غلامرضا رضایی هیچ شباهتی به آن چیزی نداشت و ندارد که دایی برای آن نقشه کشیده است. در این بین جرم سید صالحی کمتر است چون او در نوک هرم است و محتاج توپ خوب.اما نوروزی و رضایی که وظیقه درگیری با مدافع حریف را دارند و صد البته «گلسازی» تقریبا در دو بازی اخیر از ضعیف ترین های پرسپولیس بودند.180 دقیقه و تنها یک گل زده.نوروزی که وظیفه سازمانی اش زمین خوردن، گرفتن پنالتی و خطا در نقاط حساس زمین است در فولاد شهر یک موقعیت تک به تک خاص را به آسمان زد تا دست کم به علی دایی ثابت شود با چنین مهاجمانی برای گریز از مدار تساوی،به غیر از تمرین،دعا و فریاد محتاج چند تُن شانس هم هست.

3-اما برای برون رفت از این وضعیت دست دایی بازتر از تمامی مربیان چند سال اخیر پرسپولیس است حتی نسبت به سه فصل قبل که خودش سکان هدایت را در دست داشت. عملکرد 5 دقیقه ای عباس زاده به مراتب بهتر و مثبت تر از 88 دقیقه حضور رضایی بود و در آن سو به زمین آمدن صادقیان چنان جانی به خط حمله قرمزها داد که تو گویی پای نوروزی55 دقیقه تمام روی مجاری تنفسی تیم بود.عملکرد پرسپولیس دایی در پنجاه متر زمین خودی تقریبا اصلاح شده و دیگر خبری از اشتباهات فردی چند فصل گذشته نیست.آنها با حضور دهنوی و حقیقی تا حد زیادی خیال شان از میدانداری و گل نخوردن آسان، راحت است اما در خط حمله (مخصوصا در بازی های خارج از خانه) با این ترکیب ثابت دو بازی اخیر سخت می شود به پیروزی امیدوار بمانند.حالا زمان آن  رسیده تا از ابتدای بازی پیام صادقیان(بهترین خرید قرمزها در نقل و انتقالات) را در ترکیب اصلی خود ببینند.به عباس زاده بیشتر اعتماد کنند و با اضافه کردن بازیکنانی مثل عالیشاه و غریبی به ارنج، تیم زهردار تری شوند. دست دایی روی نیمکت به اندازه کافی باز است حتی بازیکنان نزول کرده ای مثل نوروزی و رضایی نشان دادند با چند بازی نیمکت نشینی به مهره هایی غیر قابل پیشبینی و برنده تری مبدل می شوند.فاصله پرسپولیس که تیم برتر مصاف فولادشهر بود با سه امتیاز کامل بازی همان تک به تکی بود که نوروزی به مثابه همه تک به تک های چند فصل گذشته آن را حواله آسمان حسرت و افسوس کرد.

4-پرسپولیس برای رهایی از ناکامی های سریالی مجبور به عوض شدن است؛این تیم بازیکنانی را می خواهد که حرکاتشان برای بازیکنان حریف و همه تماشاگران حاضر در ورزشگاه قابل حدس نباشد.وقتی مهاجمش با دروازه بان حریف تک به تک می شود هوادار نیم خیز شود نه اینکه مطمئن باشد اگر داور پنالتی نگیرد خبری از لرزیدن تور دروازه نیست.دایی اگر هوشیار باشد با بازی روی مهره ها درون زمین و نیمکت ورق را به سود قرمزها بر می گرداند و اگر هم همچنان مصر روی استفاده از این ترکیب، آن وقت مجبور است مثل دیگران پای باد و باران را هم به سالن کنفرانس خبری بعد از بازی باز کند.