قهرمانی در شمال، چیزی که پرسپولیس کم دارد

پرسپولیس فقط سه امتیاز تا قهرمانی لیگ بیست و سوم می‌خواهد و البته سرنوشت قهرمانی را در دست گرفته و می‌داند که با برد نساجی به هدفش خواهد رسید. در صورت قهرمانی این هشتمین قهرمانی سرخ‌ها در تاریخ لیگ برتر خواهد بود. پرسپولیس در فصل نخست لیگ حرفه‌ای با هدایت علی پروین قهرمان شد، در لیگ هفتم با سرمربیگری افشین قطبی به قهرمانی رسید و دوباره 9 سال صبر کرد تا با برانکو قهرمان شود. قهرمانی‌های لیگ‌های شانزدهم، هفدهم و هجدهم با ایوانکوویچ و تیم جذابش به دست آمد. اما این قهرمانی‌ها تداوم یافت و بعد از حضور گابریل کالدرون به مدت نیم فصل در رأس کادر فنی، پرسپولیس با یحیی و کادر ایرانی‌اش قهرمان لیگ نوزدهم و بیستم شد تا گلات تاریخی لیگ برتر در تاریخچه باشگاه به عنوان یک نقطه پررنگ ثبت شود. فصل قبل پرسپولیس در کورس با استقلال کم آورد و نایب قهرمان شد اما امسال فرصت این را دارد تا رکورد قهرمانی‌هایش را افزایش داده و در عنوان «پرافتخارترین تیم لیگ برتر» فاصله بیشتری با دیگر تیم‌های پر افتخار این رقابت‌ها ایجاد کند. پرسپولیس برای قهرمان شدن باید نساجی را در شهر خود قائمشهر شکست داده که کار دشواری به نظر می‌رسد بخصوص که سرخ‌ها در لیگ برتر تا کنون در قائمشهر پیروز نبوده‌اند. با این حال شهر مسابقه پایانی پرسپولیس و امکان قهرمانی در قائمشهر پرسپولیسی‌ها را به مرور قهرمانی‌های قبلی و اینکه در کدام شهر و با چه شرایطی به دست آمد، می‌اندازد.

تهــــــــــــــران فقط با 35 هزار تماشاگر
7 خرداد 1381 و در شرایطی که بیشتر از نیمی از سکوهای ورزشگاه آزادی خالی بود و شاید در خوشبینانه‌ترین حالت 30 تا 35 هزار نفر در ورزشگاه آزادی حضور داشتند پرسپولیس قهرمان اولین دوره لیگ برتر شد. در حالی که هیچ‌کس تصور نمی‌کرد استقلال در انزلی مقابل ملوان بازنده باشد بسیاری از پرسپولیسی‌ها به خاطر نتایج ضعیف هفته‌های آخر تیم علی پروین به ورزشگاه نرفتند اما برای آن 35 هزار نفر روزی خاطره‌انگیز رقم خورد. در آن بازی ابراهیم اسدی تعویض طلایی پروین دقیقه 62 گل زد و پرسپولیس قهرمان شد. عجیب اینکه بعد از این مسابقه خبری از استیج و اهدای شکیل جام قهرمانی نشد و پرسپولیسی‌ها با چندین نفر افراد متفرقه با پرچم سرخی بزرگ دور افتخار زدند و افشین پیروانی و حمید استیلی روی کول همبازیان خود جام قهرمانی را مقابل سکوها بردند و جشن گرفتند. عصبانیت و استرس بسیار زیاد علی پروین تنها فردی که روی نیمکت نشسته بود به خاطر ازدحام جمعیت مقابل نیمکت و اینکه اجازه نمی‌دادند بازی تیمش را ببیند از عجیب‌ترین صحنه‌های آن روز به حساب می‌آید و پرسپولیسی‌ها که زودتر از نتیجه انزلی خبردار شده بودند بی‌نظم‌ترین و عجیب‌ترین جشن قهرمانی را در خانه برپا کردند.

مشهــــــــــــد جشن در نشست خبری!
پرسپولیس باز هم با برانکو قهرمانی مقتدرانه دیگری به دست آورد و دوباره در هفته بیست و هفتم قهرمانی‌اش را قطعی کرد. این بار در ورزشگاه ثامن مشهد مقابل پدیده، سرخ‌ها با گل وحید امیری برنده شدند و کار را تمام کردند. این قهرمانی با لباس سفید و در حضور پرسپولیسی‌های نسبتاً پرتعداد خراسان به دست آمد و عجیب اینکه بازیکنان بعد از سوت پایان همدیگر را در آغوش گرفتند و غیر از یکی دو جشن انفرادی توسط بیرانوند و یکی دو بازیکن دیگر اصلاً خبری از جشن و پایکوبی نشد ‌اما روی سکوها غوغایی برپا بود. خروج امیری روی شانه‌های ماساژور تیم هم از جمله صحنه‌های ویژه این قهرمانی بود. با این حال بازیکنان هنگام نشست خبری برانکو در سالن کنفرانس حاضر شده و جشن و پایکوبی راه انداختند تا مصاحبه برانکو را کاملاً بهم بریزند.

رقص مازنی با موسیقی بندری
ورزشگاه تختی جم در استان بوشهر هم برای پرسپولیس خاطره‌انگیز شد. روز 26 اردیبهشت 1398 پرسپولیس با برانکو به سومین قهرمانی متوالی رسید با این تفاوت که این بار با پیروزی در هفته آخر و سه امتیاز نهایی، این جام به دست آمد. پرسپولیس که با گل ماریو بودیمیر از میزبان پیش افتاده بود دقایق پایانی برای رسیدن به قهرمانی استرس داشت و نیمکت‌نشینان برای لحظاتی طولانی مقابل نیمکت ایستاده و برای سوت پایان ثانیه شماری می‌کردند و بودیمیر تنها کسی بود که عقب‌تر از همه استرس کمتری داشت. تونل زدن بازیکنان برای برانکو در لحظه ورود به استیج قهرمانی یکی از زیباترین صحنه‌های این جشن بود. بیرانوند هم با باز کردن سه انگشتش یادآوری کرد که به رکورد سه قهرمانی متوالی سپاهان رسیده‌اند. رقص مازنی شجاع خلیل‌زاده روی استیج آن هم با موسیقی بندری و بوشهری و البته هواداری که دوان داون به سمت استیج رفت تا پای سید جلال را ببوسد از صحنه‌های خاطره‌انگیز این جشن قهرمانی بود.

تهــــــــــــــران؛ با شکوه و دراماتیک
روز 28 اردیبهشت باز هم پرسپولیس در تهران قهرمان شد. تیمی که با حکم فیفا 6 امتیازش کسر شده بود برای قهرمانی باید سپاهان را می‌برد و حریف با مساوی هم به قهرمانی می‌رسید اما خدا 100 هزار پرسپولیسی شیفته این تیم را سرخورده به خانه نفرستاد و گل دقیقه 96 سپهر حیدری دراماتیک‌ترین قهرمانی را برای سرخ‌ها به ارمغان آورد. خواندن سرود قهرمانی توسط کریم باقری روی استیج، حضور حسین کعبی روی تیر دروازه و اتفاقات عجیبی که بعد از حضور تماشاگران در زمین چمن اتفاق افتاد از صحنه‌های ویژه آن جشن قهرمانی بود.

شهر قدس؛ از پرچمدار دست شکسته تا قهرمان بختیاری
در حومه تهران و در قلعه‌ حسن‌ خان پرسپولیس باید پیکان میزبانش را شکست می‌داد تا برای پنجمین فصل متوالی قهرمان شود و گلات کند که گل‌های زودهنگام نوراللهی و عبدی این مهم را محقق کرد. در ورزشگاهی که باز هم تحت تأثیر کرونا فضایی ویژه داشت پرسپولیس در حضور هوادارانش قهرمان شد. در جشن قهرمانی سرخ‌ها که باز هم بسیار بی‌نظم برگزار شد علی شجاعی با دست آتل شده و شکسته پرچمدار قهرمانی بود، میلاد سرلک با لباس بختیاری در جشن حاضر شد و سعی داشت کلاهش را سر یحیی هم بگذارد که موفق نشد. شادی‌های عجیب کنعانی با نشان دادن عدد 5 در حالی که خبر جدایی‌اش را در همان جشن اعلام کرد و رقص دسته‌جمعی مازنی‌های پرسپولیس از جمله صحنه‌های ویژه آن جشن بود که به عنوان آخرین قهرمانی سرخ‌ها در خاطره‌ها ماند.

مسجدسلیمان؛ جشن با ماسک و شیلد
در فصلی که کرونا مسابقات را تا آستانه تعطیلی کشاند پرسپولیس مقتدرانه‌ترین قهرمانی تاریخ لیگ برتر را به دست آورد و هفته بیست و ششم با پیروزی در مسجدسلیمان مقابل نفت این شهر قهرمانی‌اش را قطعی کرد. این بازی در تاریخ 3 مرداد 1399 و در ورزشگاه خالی از تماشاگر شهید بهنام محمدی برگزار شد و پرسپولیس با دو گل علیپور و عبدی دو بر یک برنده شد. از آنجا که تماشاگری در ورزشگاه نبود این قهرمانی یکی از غریبانه‌ترین قهرمانی‌های سرخ‌ها لقب گرفت و بازیکنان هم بعد از سوت پایان جشن خاصی برگزار نکردند. نکته ویژه حضور کادر فنی و بازیکنان با ماسک در جشن مختصر قهرمانی بود. در عین حال هواداران پرسپولیسی بیرون از ورزشگاه جشن کوچکی برپا کردند و بازیکنان و مربیان هم با ماسک و شیلد در مسیر رسیدن به اتوبوس در این جشن شرکت کردند. عکس دسته‌جمعی و شادی گروهی سرخ‌ها بعد از قطعی شدن قهرمانی در حالی که یحیی و شاگردانش عدد 4 را نشان می‌دادند تنها تصاویر آن جشن مختصر به حساب می‌آید.

تبـــــــــر یــــــز؛ نگذاشتند جشن بگیرند
بعد از 9 فصل پرسپولیس در 26 فروردین 1396 مقتدرانه با برانکو و تیم قدرتمندش در فاصله سه هفته مانده به پایان فصل ماشین‌سازی را با دو گل شکست داد و قهرمان زودهنگام لیگ لقب گرفت. این بازی در ورزشگاه یادگار امام تبریز و در حضور تماشاگرانی که شاید به سختی 10 هزار نفر می‌شدند برگزار شد. بعد از سوت پایان پرسپولیسی‌ها حلقه شادی تشکیل دادند و برانکو را بالا انداختند اما بعد از آن اجازه ندادند مقابل اندک تماشاگران‌شان جشن بگیرند و به رختکن رفتند. دقایقی بعد برانکو با خواسته تماشاگران بیرون آمد و مقابل سکوهای سرخ به ابراز احساسات هواداران تیمش جواب داد اما این اتفاق هم بسیار کوتاه بود و جشن به هفته آخر در تهران موکول شد.

* قهرمانی هشتم در صورت تحقق در قائم‌شهر و در شمال کشور اتفاق خواهد افتاد. پرسپولیس پیش از این در مرکز، جنوب، شمال غربی و شمال شرقی قهرمان شده و حالا قهرمانی در شمال سرسبز را کم دارد.