كاش ايستاده بميريم

روزگار چسبيده ها است. سالها پيش در روزهاي اولي كه قلم به دست و براي فوتبال مي نگاشتم با واژه " چسبيده هاي ورزش " در ابرار ورزشي دهه 70 آشنا شد. در آن روزگار اين واژه چندان معناي واضحي نداشت و شايد حس نمي شد اما حالا مي بينيم كه چسبيده هاي به ورزش بيش از عاشقانش وجود دارند. در همه عرصه هاي مختلف شاهديم كه افراد به هر قيمتي حاضرند كه باشند بي آن كه از ياد ببرند بايد ايستاده مرد تا اين كه بر روي زانو بيافتيم و ذره ذره آبرو و حيثيت و اعتبار را برابيند و وقتي هيچ شدي از اين ديار بيرون روي. نگاهي به اتفاقهاي اين روزها بيافكنيم تا اين حس بد چسبيدگي را به تمامي وجود دريابيم.

1/علي كفاشيان را هيچ كس نمي خواهد. او كه تمامي شعارش استقلال فدراسيوني بود كه بي شباهت به خودكامگي نداشت حالا  اين جملات را مي گويد" اگر بالائي ها بخواهند استعفا مي دهم " اين بالائي ها را همه مي شناسند و درد حضور آدمهائي چون كفاشيان همين بلي گفتن به بالائي ها بود كه اگر كفاشيان در جايگاه خودش قرار مي گرفت حتي اگر هم مي رفت ايستاده مي رفت او تا به كي مي خواهد بماند ؟ حالا سخن از نمايشي براي فيفا مي كند كه با آن نمايش به بيرون از ساختمان خيابان سئول رانده شود. به چه دليل بايد بارها اين صحنه مديران چسبيده را تحمل كنيم و از ياد نبريم كه روي زانو خنديدن چه درد آور از گريستن ايستاده است كفاشيان مي توانست مردي باشد كه در اين روزها اسير ترفندهاي كسي نشود كه روزي تنها يك راننده بود و او را چنان به بازي گرفته است كه حالا با قرار تامين آزاد است.
 كفاشيان در سر جايگاه خود نبود و به همين دليل آدمهائي را از جايگاه هاي ديگر به جايگاه هاي مشاوري و... رساند و حالا بايد اين همه به اعتبار و حرمت خود بيانديشد كه چه آسان از ميان رفته است و همين دردها براي بسياري از مديران امروز فوتبالمان هست كه دلال ماشين و .... را به جايگاه سرپرستي مي رسانند.

2/ روزهاي آخر آذر است. حكايت پايان فصل زيبائي ها است و تولد ناصر حجازي است. وقتي سخن از حجازي مي آيد ناخود آگاه يك جمله به ذهن مي آيد كه او چه ايستاده و با وقار از ميان ما رفت. مي خواهيم به علي پروين بگوييم مرد ! بر تو چه گذشت؟ امروز بهروز رهبري فرد هم بايد به تو توهين كند؟ يحيي گل محمدي و خيلي ها ديگر ترا نمي خواهند. اين كه هر روز به هر قيمتي در اين تيم بماني ارزش دارد ؟ روزگاري كه در اوايل دهه 90 ميلادي از تيم ملي كنار گذاشته شدي بايد براي هميشه مي رفتي اما اسير آنهائي شدي كه با نامت بازي كرده و هنوز هم مي كنند. آن روزها كه شماره 7 تيم پرسپوليس و تيم ملي بودي رويانيان و هدايتي كجا بودند ؟ مي دانم روزگار ريال و دلار و وام خانه و ويلا است اما كاش ايستاده باشي چون اين روزهاي كريم باقري كه ايستاده است و در آذربايجان سرد از پرسپوليس و شهرت و پول و تيم ملي آرمنيا بيدلفيلد تنها سرپناهي براي هم استاني هايش مي خواهد. كاش ايستاده مي رفتي اما حالا كه خم هم شدي نگذار روي زانو ترا بكشند.

3/به جواد نكونام مي نگرم او كاپيتان تيم ملي فوتبال ايران است و در فوتبال ما به موقعيت هاي رسيده است چرا بايد در برنامه 90 آن گونه بگويد ؟ او كه مي گويد طلب از اوساسونا را من خودم دادم از چه سخن مي گويد ؟ عادل فردوسي پور كه در برنامه اش به گونه اي دست او را رو كرد كه اوساسونا اصلا پولي نگرفته است پس استقلال بابت چه پولي پرداخته است ؟ اين كه جواد نكونام كاپيتان تيم ملي فوتبال ما باشد و اين همه حرف و حديث بابت پولهاي دريافتي اش باشد صحيح است ؟ درد جواد چيست ؟ چرا راحت نمي گويد كه چه مي خواهد ؟ مگر تا چندي ديگر كاپيتان تيم ملي فوتبال خواهد بود ؟ مرد ايستاده بگو.

4/دردهاي پرسپوليس هم هست. افشين پيرواني و رضا وطن خواه و يحيي گلمحمدي و حميد استيلي و ابراهيم آشتياني به چه قيمتي مي خواهند در اين فوتبال بمانند ؟ آخر مگر يحيي گلمحمدي نمي گفت كه مشكلات قلبش باعث شد كه از صبا جدا شود پس حالا در تيم پر هيجان تر چگونه مي خواهند دوام آورند ؟ آخر اين همه آدم روي نيمكت جمع مي شوند ؟ يحيي و حسين عبدي و باقري و...
چرا بايد اين همه آدم روي نيمكت باشند و مدير در پي التماس كردن به سرمربي ناكار آمدي باشد كه بلد نبودند با او قرارداد ببندند.
 
و اين مردنهاي روي زانو تا به كي ادامه دارند ؟