كاش كريمي ايراني نبود / سالروز تولدت، خبر خوبي نيست جادوگر!

1- امروز سي وسومين سالگرد تولد علي كريمي است و وب سايت رسمي فدراسيون جهاني فوتبال، دو روز پيش اين مناسبت را به ايرانيان تبريك گفت. همه جاي دنيا يادآوري سالروز تولد ستارگان و مفاخر فوتبال كشورهاي مختلف، بهانه اي براي تاكيد بر ارزش ها و تجليل از زحمات آنهاست و حالا نوبت ايرانيان رسيده است تا نشان بدهند براي تقدير از ستاره مردمي شان، منتظر زمان بازنشستگي او و يا چشم فروبستنش از جهان نمي مانند و به بلوغ لازم براي ارج نهادن به خدمات قهرمانان زنده خودشان رسيده اند. علي كريمي از نقطه نظر فني، انساني و حتي اخلاقي شايسته بهترينهاست، ما اما نمي توانيم انكار كنيم كه حالا چند سالي هست فرا رسيدن زادروز او نه تنها خوشحال مان نمي كند، بلكه با خودش موجي از حسرت و دل نگراني را برايمان به همراه مي آورد. شادماني امروز، سزاوار مردي است كه تولدش را در كنار دوستان پرشمارش جشن مي گيرد. در ذهن ما اما، شنيدن خبر تولد علي كريمي، يك گام نزديك تر شدن آخرين ستاره واقعي فوتبال ايران به خط پايان را تداعي مي كند و اين، مسلما چيزي نيست كه به خاطرش شعف زده و خشنود باشيم.

2- ورود به 34 سالگي براي يك بازيكن حرفه اي فوتبال، برخاستن ناقوس بدصداي وداع قريب الوقوع با دنياي مستطيل سبز است و حالا هواداران جادوگر هم آرام آرام بايد خودشان را آماده به خاطر سپردن آخرين شعبده هاي او كنند. بازنشسته شدن سوپر استاري در اندازه هاي علي كريمي، بدون ترديد براي فوتبال هر كشوري يك خبر بد و يك اتفاق تلخ است، اما ابعاد ناراحت كننده چنين رويدادي بي گمان براي ايرانيان وسيع تر هم خواهد بود. براي فوتبال ما، علي كريمي آخرين مرد از تبار ستارگان حقيقي است؛ آنهايي كه سرشان به تن شان مي ارزد و آنقدر ارزشش را دارند كه پسربچه ها پوسترشان را روي ديوار بزنند يا نگاه مطالبه گر و پرتوقع جوانان امروزي را براي دقايقي از فوتبال مدرن اروپا، به سمت ورزشگاه هاي داخلي بچرخانند. نزديك شدن علي كريمي به ته خط، خبر از انقراض نسل بازيكناني مي دهد كه واقعا شايسته توجه يك ملت بودند، اهميت جايگاهي كه در آن قرار داشتند را مي دانستند و به عنوان «ستاره»، نيم نگاهي هم به وظايف اجتماعي شان داشتند. پس از امثال كريمي و مهدوي كيا، ميدان براي تركتازي بازيكنان متوسطي آماده مي شود كه نه تنها از نظر فني چنگي به دل نمي زنند، بلكه صداي اعتراض شان را هم فقط وقتي مي شود شنيد كه وصول مواجب ناسزاوارانه چند صد ميليوني شان چند صباحي به تاخير افتاده باشد. از فرداي بعد از علي كريمي، دل مان تنگ خواهد شد براي بازيكني كه روي يك دستمال، چهار نفر را درهم مي پيچيد و البته آنقدر معرفت داشت كه با كارنامه اي مملو از تحفقير امثال توتي، بالاك و لي وون جائه، در كوتاه ترين زمان ممكن به ملاقات بلندترين مرد ايران زمين بشتابد؛ پسر بيمار و رنجوري كه بزرگترين آرزويش ديدار با كريمي بود و به سرعت به اين رويا دست يافت.

3- دورنماي دنياي بعد از علي كريمي، اصلا براي فوتبال ايران روشن نيست. بي ترديد همه ما سقوط وحشتناكي را تجربه خواهيم كرد، با جدايي از جادوگر و دل بستن به ستاره هاي قلابي و بي هويتي كه بعضي هاي شان شادي بعد از گل هم بلد نيستند! چقدر فاصله وجود دارد بين بازيكني مثل علي كريمي كه حتي به اعتراف سرسخت ترين مخالفانش هم كيفيت فني بين المللي داشت و البته هرگز حتي يك جمله هم در ستايش از خودش به زبان نياورد، با امثال غلامرضا رضايي و مهرداد اولادي كه اولي قيمت اصلي اش را دو ميليارد تومان ارزيابي مي كند و دومي همين ديروز مدعي بود تراكتوري ها بايد هشت بازيكن بدهند تا بتوانند او را بگيرند؟! اگر كسي بتواند اين فاصله نجومي را حساب كند، درخواهد يافت بعد از وداع ستاره هاي اصل و نسب داري مثل علي كريمي و مهدي مهدوي كيا، فوتبال ايران تا كجا عقبگرد خواهد داشت. جادوگر امروز شعله هاي شمع 33 سالگي اش را به باد مي سپارد و ما البته نگرانيم كه پس از او، ديگر دل كسي براي فوتبال بازي كردن با بچه هاي بي سرپرست تنگ نشود، نگران آن بازيكن جوانان پرسپوليس كه در كيوسك مي خوابد نباشد، استرس بي لباسي تيم ملي بانوان را نگيرد و دلش براي تنهايي هاي امثال بابك معصومي نلرزد.

4- گاهي فكر مي كنيم كاش علي كريمي به جاي ايران در اروپا به دنيا مي آمد. شايد اگر او خارجي بود، هيچ گاه وضعيتي به وجود نمي آمد كه به خاطر اعتراضات صريحش به كمبودهاي وحشتناك موجود، بارها طعم اخراج و محروميت را بچشد و مدت ها گوشه نشين شود. در آن صورت حتما شرايطي برايش فراهم مي كردند كه ذره ذره استعدادش تبديل به چشمه هاي ناب هنر شود و ميليون ها نفر از تماشاي جادويش لذت ببرند. بالاتر از همه اينها اما، شايد اگر كريمي ايراني نبود، آقاي رييس فدراسيون فوتبال كشورمان تولد او را هم مثل زادروز فرانچسكو توتي تبريك مي گفت و به خاطرش دست به قلم مي برد!