كريم و عابدزاده در يك قدمي مسلخ

1) پس از چند نوبت تهديد عادل فردوسي پور  به كتك كاري و دعوا، سلطان علي پروين در آخرين روز هفته گذشته يك چشمه ديگر از ترفندهاي مدرن مديريتي اش را براي پرسپوليس رو كرد تا معلوم شود با تمام قوا مشغول «راهبري» اين تيم بزرگ است! ماجرا از اين قرار است كه ظاهرا كريم باقري در تازه ترين مصاحبه اش با رسانه ها اعلام كرده او و احمدرضا عابدزاده از سوي پروين با پيشنهاد حضور در كادر فني سرخپوشان مواجه شده اند؛ پيشنهادي كه گويا رضايت و اعلام آمادگي تلويحي كريم را هم به دنبال داشته و هيچ بعيد نيست به همين زودي ها منجر به پيوستن اين دو نفر به جمع مربيان پرسپوليس شود. به نظر مي رسد علي آقا از سفر شكرانه استيلي به مشهد بابت پيروزي بر مس رفسنجان نهايت استفاده را برده و در غياب مستقل ترين سرمربي تاريخ بشريت (!) به صرافت جور كردن دستيار براي او افتاده است. اينكه كريم باقري و احمدرضا عابدزاده چه كمكي مي توانند به پرسپوليس سياه بخت اين روزها بكنند، البته پرسش بيراهي است؛ چه اينكه اگر قرار بود افراد مختلف با توجه به قابليت ها و توانايي ياري رساني شان به اين مجموعه دعوت شوند، اصولا از خود علي پروين هم نبايد در پرسپوليس استفاده مي شد، چه برسد به منتخبان او! پيشنهاد سلطان به احمدرضا و كريم، البته بلافاصله حماسه سياستگذاري هاي ارزنده او در استيل آذين را هم در اذهان تداعي مي كند؛ آنجا كه محمد خاكپور، مستقيما به ابتكار پروين به عنوان سرمربي اين تيم برگزيده شد و آن فاجعه عظيم رقم خورد. آيا علي آقا همه زورش را براي تكرار تراژدي استيل در پرسپوليس به كار گرفته است؟!

2) نيازي به تكرار اين حقيقت مسلم نيست كه عابدزاده و باقري، دو تن از باشكوه ترين اسطوره هاي تاريخ باشگاه پرسپوليس به حساب مي آيند كه به سهم خودشان و متناسب با جايگاه، عظمت و محبوبيت شان بايد مورد تكريم و توجه قرار بگيرند . در عين حال اما، به يك حقيقت مسلم و گريزناپذير ديگر هم بايد توجه كرد و آن هم اينكه تنها راه تجليل از چنين پيشكسوتاني، اعطاي پست و مقام فني و اجرايي به آنها نيست. در سراسر جهان «مسووليت فني» صرفا براساس دانش و تخصص افراد مختلف به آنها محول مي شود و تقريبا هيچكس از چنين موقعيتي براي ارج گذاشتن به زحمات ستاره هاي بازنشسته سود نمي برد. اگر در تيم ملي انگلستان – به عنوان مهد فوتبال جهان – از اريكسون و كاپلو به عنوان اولين مربيان غيربريتانيايي تاريخ اين تيم استفاده مي شود، دليلش اين نيست كه انگليسي ها پيشكسوت ارزشمند و محبوب كم دارند و يا نمي توانند از اين فرصت براي تجليل از ستارگان سابق خودشان سود ببرند. مساله اساسي اين است كه كساني بايد در مناصب فني و اجرايي قرار بگيرند كه مهارتش را داشته باشند. در غير اين صورت، به زودي ناكامي و شكستي از راه خواهد رسيد كه نه تنها به ضرر منافع مجموعه است، بلكه عملا عزت و احترام خود اسطوره ها را هم زير سوال مي برد و به زيان آنها تمام  مي شود. با اين توضيحات، بايد از دوستان پرسيد كريم باقري و احمدرضا عابدزاده ، برچه اساسي و با كدام كارنامه در حوزه مربيگري به پرسپوليس دعوت شده اند؟ آيا حضور سمبليك كريم در كنار كاروان شكست خورده تيم ملي در جام ملت ها براي حضور او در جمع سرخپوشان كافي بوده؟ و آيا دل گلرهاي پرسپوليس براي رباط پاره كردن بر اثر تمرينات دشوار عابدزاده و مبتلا شدن به سرنوشت فصول گذشته معمارزاده و سوشا مكاني تنگ شده است؟

3) مشكل اساسي پرسپوليس در حال حاضر، ناتواني موجود در راس هرم كادر فني اين تيم است.در اين شرايط، اصرار به ابقاي استیلی و قرار دادن افراد جانبي جديد در كنار او، نه تنها كارگشا نيست، بلكه تنها وضعيت فعلي را پيچيده تر مي كند. همين چند ماه پيش دست و پا زدن هاي حبيب كاشاني براي خروج از بحران، به تشكيل آن كميته فني كذايي و مخدوش شدن اعتبار امثال پنجعلي، زادمهر و ذوالفقارنسب انجاميد. اميدواريم اين بار، بازي مشابهي كه از سوي مديريت جديد آغاز شده، لطمه خوردن وجهه و شخصيت بزرگاني مثل عابدزاده و كريم باقري را در پي نياورد. كاش اسطوره هاي ورزش ايران، قبل از اتخاذ هر تصميمي و پذيرفتن هر پيشنهادي ، اول به ارزش هاي والاي خودشان فكر كنند.

4) نكته حيرت انگيزي كه اين روزها در برخي از محافل فوتبالي شنيده مي شود و اخيرا حتي از سوي خداد عزيزي هم مورد اشاره قرار گرفت، اين است كه با توجه به ساختار معيوب موجود در باشگاه پرسپوليس ، تغيير مربي كمكي به سرخپوشان نمي كند و به اصطلاح فرگوسن هم نمي تواند در اين شرايط مثمرثمر واقع شود. اين هم از آن حرف هاي عجيب مخصوص فوتبال ايران ي است كه بعضا اصلا قابل تحليل و بررسي هم به نظر نمي رسند. هيچكس نمي تواند مدعي باشد كه صرفا با استفاده از يك مربي معتبر و مناسب، مي توان روي همه اشكالات ساختاري موجود سرپوش گذاشت، اما بي گمان بهره بردن از كادر فني مطلوب -  اگر نه شرط كافي – شرط «لازم» براي كاميابي و موفقيت است. تا همين چند ماه پيش عده اي بر اين باور بودند كه استخدام سرمربي نامدار براي تيم ملي بزرگسالان، با توجه به ضعف هاي ساختاري فوتبال ايران كمكي به ما نخواهد كرد، اما حضور چند ماهه كارلوس كرش در تهران كافي بود تا خيلي ها متوجه فرق دوغ و دوشاب بشوند. آيا اين همه نشاط و اميدواري پديد آمده در فضاي اين روزهاي تيم ملي ما، به آن معني است كه همه اشكالات بنيادي فوتبال ايران در يك چشم به هم زدن، برطرف شده است؟!