كوروش آسوده بخواب كه كفاشيان بيدار است!

1- فدراسيون فوتبال ايران در چهار سال گذشته ناكامي ها و بحران هاي پرشماري داشته است. مي شود دوباره مهم ترين شان را برشمرد، يا اصلا مي شود به عنوان مشتي از خروار، به همين آخرين شان يعني حذف قطعي تيم اميد از المپيك 2012 اشاره كرد. ما اين سال ها بيش از گذشته به شرم، عجز و سرشكستگي خو گرفتيم و رفته رفته باختن و نتوانستن، به بخشي از اجزاي وجودي مان تبديل شد. با اين همه اما، صادقانه و از صميم قلب اعتراف مي كنيم خبري كه ديروز در مورد تلاش فدراسيون فوتبال براي قلب واقعيت و جعل حقيقت به گوش مان رسيد، بيش از گذشته روح و روان مان را آزرد، قلب مان را شكست و انديشه مان را به مسلخ و تباهي كشاند. نه؛ ما بارها باخته ايم و اين شكست هاي پي در پي، به تدريج همه مان را تا حد و اندازه هاي مشتي آدم بخت برگشته از پيش بازنده تنزل داده است، اما هنوز نمي توانيم باور كنيم به جايي رسيده باشيم كه عده اي به خودشان اجازه بدهند به همين راحتي بازي مان بدهند، به ما دروغ بگويند و به جاي عروسك هاي خيمه شب بازي به سخره بگيرندمان. كسي مي داند اين تاوان كدام گناه است كه مردم ما به اين سنگيني مي پردازندش؟!

2- بدون هيچ شك و شبهه اي اين يكي از بزرگترين رسوايي هاي فدراسيون علي كفاشيان است. وقتي ديشب خبر رسيد اسم ايران در بين كانديداهاي نهايي كسب عنوان بهترين فدراسيون سال 2011 وجود نداشته و مسوولان اين مجموعه به «دروغ» به مردم گفته اند كشورمان نامزد كسب چنين عنواني است، ن توانستيم موضوع را باور كنيم . مقايسه صفحه مربوط به اين خبر در سايت AFC و سايت فدراسيون فوتبال، شك مان را به يقين تبديل كرد كه پاي دروغي بزرگ و توهيني باورنكردني در ميان است، اما باز نمي توانستيم اين داستان را هضم كنيم. چرا و چطور شأن و و منزلت ما مردمان ايران زمين تا اين اندازه تنزل يافته است كه عده اي مي توانند به همين راحتي به چشمان مان زل بزنند و فريب مان بدهند؟ آيا جنس ما با جنس آدم هايي كه آن سوي آب زندگي مي كنند، نام آنها هم تصادفا «مردم» است و هر كسي يك بار به آنها دروغ بگويد بايد همه چيزش را بگذارد و برود، فرق مي كند؟ پس چطور ما اينجا هر لحظه دروغي تازه تر مي شنويم و حتي وقتي اين خلاف گويي ها فاش مي شود، باز انگار نه انگار؟!

3- دل مان براي خودمان مي سوزد و بيشتر از آن، براي فدراسيون ي كه گمان مي كند با تصاحب مشتي عنوان كاغذي مي تواند خوشبختي را براي فوتبال اين مملكت به ارمغان بياورد. موفقيت و كاميابي، ربطي به اين افتخارات قلابي و واهي ندارد، كه اگر داشت، وقتي سه سال پيش «واقعا» عنوان بهترين فدراسيون آسيا را به دست آورديم، مي توانستيم سر و ساماني به وضعيت خودمان بدهيم و از اين رخوت و كسالت بيرون بياييم. اين همه زور زدن و حتي گاهي به دروغ و دغل متوسل شدن براي قهرماني در عالم كاغذها، چه ارزشي دارد وقتي در دنياي واقعي، زير بار انبوهي از شكست ها كمر خم كرده ايم؟ اصلا فرض كنيد ما نه روي سايت فدراسيون فوتبال، بلكه در واقعيت كانديداي فتح مقام بهترين فدراسيون قاره بوديم و حتي اين عنوان را از كشورهايي مثل ژاپن و قطر مي برديم؛ آيا باز اين به معناي پيشرفت حقيقي و بهبود وضعيت فوتبال كشورمان بود؟ نه آقايان؛ ما كجا و قهرمان شايسته آسيا كجا؟ ما كجا و ميزبان جام جهاني 2022 كجا؟ شايد بهتر باشد ما اول يك دفترچه يادداشت براي ثبت اسم بازيكنان اخطاري مان درست كنيم!

4- پادشاه نوشت «خدايا اين كشور را از دشمن، خشكسالي و دروغ در امان بدار» و ما ديشب قلب مان شكست وقتي فهميديم در همين كشور حتي استحقاق شنيدن يك خبر درست و صادقانه فوتبالي را هم نداريم. از كوروش به كفاشيان رسيدن، آهنگ اضمحلال تدريجي صدها نسل است؛ شايد مسافتي به درازاي فاصله بناي سنگي تخت جمشيد كه اين روزها ترك خوردنش خبر اول رسانه هاست، تا ساختمان شيك و توخالي فدراسيون فوتبال در خيابان سئول تهران!