كی روش؛ اسلحه اي كاري تر از پارازيت!

1- مصاحبه اختصاصي كارلوس كي روش با بي.بي.سي فارسي بازتاب گسترده اي در محافل رسانه اي كشورمان داشت. سرمربي پرتغالي تيم ملي ايران كه براي مدت كوتاهي در لندن به سر مي برد، طرف گفت وگوي اين شبكه انگليسي قرار گرفت و چند دقيقه اي در مورد ابعاد فوتبالي و اجتماعي زندگي اش در تهران سخن گفت. از لحظه روي آنتن رفتن اين مصاحبه، واكنش هاي گوناگون به سخنان او در داخل كشورمان شكل گرفت و بسياري از تحليلگران به ارزيابي ادعاهاي كارلوس در اين برنامه پرداختند. در اين بين عده اي نيز به دلايل مختلف معترض گفت وگوي كي روش بودند كه مي توان مهم ترين آنها را به دو دسته كلي تقسيم كرد؛ نخست گروهي كه لابه لاي تازه ترين سخنان سينيور مورد انتقاد وي قرار گرفتند و دوم كساني كه به نفس شكل گرفتن اين مصاحبه بين سرمربي تيم ملي ايران و يك رسانه فارسي زبان خارجي با پيشينه اي بحث برانگيز نقد داشتند.

2- اگر از سطح هياهوهاي ظاهري و احساسي كمي فاصله بگيريم و به عمق حرف هاي كي روش فكر كنيم، درخواهيم يافت كه «متاسفانه» خيلي جاها حق با اوست. تمام كم و كاستي هاي فني او روي نيمكت تيم ملي به جاي خودش محفوظ، اما نمي توان نقش برخي از اشكالات ساختاري حاكم بر فوتبال ايران را در پديد آمدن شرايط ناگوار موجود ناديده گرفت. كي روش در اين مصاحبه از فقدان ليگ هاي سالم و رقابتي در رده هاي پايه فوتبال ايران حرف مي زند و اين سخنان را در شرايطي به زبان مي آورد كه درخشان ترين فصل كارنامه خود او را هدايت تيم جوانان پرتغال و ساختن آن نسل طلايي تشكيل مي دهد. او مدعي است پيراهن تيم ملي بزرگسالان بر تن بازيكناني كه رده هاي ملي پايين تر را نگذرانده باشند «سنگيني» مي كند و به اين ترتيب روي اصل معتبر طي سلسله مراتب منطقي توسط استعدادها و نخبگان فوتبال تاكيد مي كند. آيا او حرف بيراهي مي زند كه لازم باشد مقابلش موضع بگيريم؟ اساسا محتواي سخنان يك نفر مهم تر است يا تريبوني كه او در آن حرف مي زند؟ اگر فرهنگ ما «چه گفت» را بر «كه گفت» ارجح مي داند، پس چرا بايد به جاي تفكر در جمع بندي هاي يك مربي حرفه اي و سطح اول شاغل در فوتبال ايران ، نگران هويت شبكه اي باشيم كه او در آن صحبت كرده است؟ فوري ترين واكنش را به سخنان كي روش اما، محمد رويانيان نشان داده است. كارلوس در مصاحبه اش بحران باشگاه پرسپوليس را به عنوان تيمي كه بيشترين بازيكن ملي پوش را در اختيار دارد، يكي از عوامل افت تيم ملي تلقي كرده و اين چيزي است كه مورد اعتراض مديرعامل سرخپوشان قرار گرفته: «خوب است ما هم بگوييم دعواي كي روش و مانوئل پرسپوليس ي را به هم ريخت؟ اصلا جنس پرتغالي با فوتبال ما جور نيست. كي روش گرانتر است يا خريدهاي ما؟ او بايد تاوان حرف هايش را پس بدهد. 72 ساعت به كارلوس وقت مي دهيم تا توضيح بدهد، وگرنه از او به فيفا شكايت خواهيم كرد!» مديرعامل پرسپوليس طبق معمول احساساتي شده و جواب نقد فني كي روش را با لحني عصباني و غيرمنطقي داده است. البته از سردار كه دوشنبه شب نود را برنامه اي «دلال پرور» مي خواند و سه شنبه صبح از عادل فردوسي پور به عنوان «وجدان بيدار» جامعه نام مي برد، هيچ چيز بعيدي نيست كه خيلي زود موضعش را در مورد مصاحبه كي روش هم تغيير بدهد. با اين همه، تندخويي فعلي او قطعا راه به جايي نخواهد برد. درنهايت هم اگر ادعاهاي رويانيان در مورد پرتغالي ها صحيح باشد، باز خود او مقصر است كه از همين كشور مربي گرفت و به ويژه مردي را استخدام كرد كه سابقه درگيري هاي وحشتناكش با كي روش از گذشته هم كاملا آشكار بوده است.

3- از همه عجيب تر اما، ادعاي آناني است كه نفس مصاحبه با بي.بي.سي فارسي را يك اقدام خيانتكارانه از سوي سرمربي خارجي تيم ملي كشورمان به حساب مي آورند. اين اعتراض ها در حالي مطرح مي شوند كه اولا توقع اينكه مرد پرتغالي از ريز مناسبات سياسي- رسانه اي حاكم بر ايران آگاه باشد و به اين مرزبندي ها وفادار بماند اندكي گزاف به نظر مي رسد و ديگر اينكه اصولا آن بخش از سخنان كي روش كه به زندگي اجتماعي اش در ايران مربوط مي شد، نوعي دفاع تمام عيار از كشورمان در يك رسانه بيگانه محسوب مي شود كه بايد باعث خوشحالي مسوولان ايراني باشد. امثال ترابيان و حسن زاده در حالي به صرافت توجيه اين رفتار كارلوس افتاده اند و وعده برخورد احتمالي با او را صادر مي كنند كه مرد پرتغالي در اين مصاحبه از خونگرمي ايرانيان و آرامش و امنيت كشورمان به نيكي ياد كرده و حتي به شوخي خوشمزگي غذاهاي ايراني را يكي از دردسرهاي شيرينش به شمار آورده است؛ آنچه به وضوح در تعارض با تصويري است كه از قحطي زدگي و فقر و فلاكت شديد موجود در ايران توسط برخي از منابع خبري مغرض ارايه مي شود. اين اتفاقات چرا بايد باعث نگراني و ناخشنودي بشوند؟ سياستگذاران فرهنگي يك كشور چقدر بايد هزينه كنند تا درست در قلب رسانه اي كه آن را بدگمان مي پندارند و روي موجش پارازيت مي اندازند، توسط يك چهره معتبر بين المللي از وضعيت زندگي بين مردمان آن تمجيد شود؟ هنوز شايعه مربوط به پرداخت مبلغي سنگين توسط يكي از مقامات ارشد دولت نهم به ستون نويس نيويورك تايمز براي نوشتن سرمقاله اي در رثاي رفاه و امنيت ايران دهان به دهان در محافل سياسي و خبري كشورمان مي چرخد. در اين شرايط آيا بايد گريبان كي روش را بگيريم كه چرا به سودمان در بي بي سي تبليغ كرده است؟

4- حاج كاظم آژانس شيشه اي مي گفت: «معرفت اون اجنبي كه ويزا داد بيشتر از توي هموطنه»؛ سخنان ستايش آميز كي روش راجع به ايران در گفت وگو با بي بي سي، ياد و خاطره مصاحبه مشابه افشين قطبي را زنده كرد؛ هم او كه كشور ما را فاقد «امنيت اجتماعي» تلقي كرده و از هراسش بابت مورد حمله قرار گرفتن با اسلحه گرم در تهران براي اين رسانه سخن گفته بود!