لطفاً کک‌تان بگزد

باید از کریم باقری و امثال او محافظت کنیم؛ چهره‌هایی ماندگار که نباید روی آن‌ها خط و خش بیندازیم و نسخه‌ی اصلی‌شان را تماشا کنیم. به خصوص که نسل جدید نشان داده‌اند هرگز نمی‌توانند شبیه به قبلی‌ها باشند.

برای رسیدن به میزان محبوبیت و مقبولیت کریم باقری در میان فوتبالدوستان، کافی است به خیابان بروید و درباره‌ی او از آن‌هایی که فوتبال را دنبال می‌کنند، سئوال کنید. شک نداریم که همه‌ از وجود چنین شخصیتی در فوتبال ایران به خود می‌بالند و او را الگویی متفاوت می‌دانند؛ شخصیتی بزرگ و متفاوت که آبی و قرمز، زن و مرد و پیر و جوان دوستش دارند.

عصر پنجشنبه در تبریز، به جز فوتبال جذابی که میان تراکتور و پرسپولیس تماشا کردیم، با فاجعه‌ای بزرگ مواجه شدیم. توهین هواداران میزبان به کریم باقری؛ اتفاقی که نمونه‌اش را در هیچ کجای ایران ندیده بودیم.

برای جایگاه هشت ورزشگاه آزادی، همان جایی که میزبان هواداران تیفوسی و متعصب استقلال است، هم توهین به کریم باقری قفل است و یک خط قرمز. هرگز نشنیده‌ایم که یک استقلالی، اعم از هوادار، بازیکن، مربی و یا مدیر، علیه کریم باقری موضع بگیرد، چه برسد به توهین به او و خانواده‌اش!

بهتر است مثالی بزنیم؛ همین یکی دو ماه قبل بود که کریم باقری در مواجهه با توهینی که در فضای مجازی و توسط تیم رسانه‌ای پرسپولیس به استقلال شد، از هواداران و تمامی ارکان باشگاه رقیب عذرخواهی و این حرکت را محکوم کرد. آن‌هم در روزهایی که توجیه اتفاقات زننده در فوتبال ایران به یک اپیدمی تبدیل شده است.

در تبریز، بخش اعظمی از هواداران تراکتور، احتمالاً به پاس حضور چند ساله‌ی کریم باقری در این باشگاه، اهانت‌هایی را به طور مستقیم علیه او به زبان آوردند. کاری که سکوهای آبی هرگز انجامش ندادند اما در مکانی که کریم باقری متعلق به آنجاست، چنین اتفاق تلخی رقم خورد و البته کک کسی هم نگزید!

در توصیف این شعارها، فقط می‌توان تاسف خورد؛ تاسف به حال این فوتبال که حتی به کریم باقری‌اش هم رحم نمی‌کنند. فضایی تاریک و ناامیدکننده؛ مملو از حواشی ریز و درشت و هنجارشکنی‌های تکراری.

شماره شش اسبق تیم ملی که یکی از بهترین گلزنان تاریخ ایران نیز محسوب می‌شود، سال‌ها در میادین بین‌المللی افتخارآفرینی کرده و البته نماینده‌ی موفق و سربلندی برای کشورمان بوده. او همانی است که با گل‌هایش خوشحال شدیم و به هوا پریدیم. آیا به همین سادگی می‌توانیم او را فراموش کنیم؟

کریم باقری اما همان «آقا کریم» است. نه‌تنها ذره‌ای از محبوبیت و مقبولیت او کم شده، بلکه به آن اضافه هم شده است. عذرخواهی از او، بدیهی‌ترین کاری است که می‌توان انجام داد. هر چه زودتر، با احترام کامل و با یادآوری این نکته که از او فقط یکی در ایران داریم. یک «آقا کریم» که جز آن چند هزار نفر، میلیون‌ها ایرانی دوستش دارند و به وجودش افتخار می‌کنند.

بنابراین باید از کریم باقری و امثال او محافظت کنیم؛ چهره‌هایی ماندگار که نباید روی آن‌ها خط و خش بیندازیم و همیشه نسخه‌ی اصلی‌شان را تماشا کنیم. به خصوص که نسل جدید نشان داده‌اند هرگز نمی‌توانند شبیه قبلی‌ها باشند.