لوکا کو؟

در هفته سیزدهم مسابقات لیگ برتر، پرسپولیس با ارائه نمایشی ملال‌آور و غیرقابل دفاع برابر پیکان به تساوی بدون گل رضایت داد. آنها که در آغاز دوباره مسابقات لیگ به سختی و در آخرین دقایق از قبول شکست برابر استقلال گریخته بودند، این بار هم با تساوی میدان را ترک کردند. طبیعی است که این نتیجه هواداران را راضی نکرده باشد. فارغ از نتایجی که به‌دست می‌آید، پرسپولیس با قحطی «شادابی» مواجه شده است.

با دو هافبک دفاعی، بدون موقعیت گل
این از آن دست مسابقاتی بود که به درستی در موردشان می‌شود گفت اگر تا صبح هم ادامه داشت، هیچ تیمی به گل نمی‌رسید. پرسپولیس مطابق عادت مجهول و عجیب یحیی گل‌محمدی بازی را با دو هافبک دفاعی شروع کرد. این ترفند باعث شد وقت اول بازی مفت و مسلم از کف سرخپوشان برود. در نیمه دوم گل‌محمدی تغییراتی در تیمش اعمال کرد و اگرچه مخصوصا در آغاز وقت دوم کمی تحرک قرمزها بالاتر رفت، اما این برای تغییر نتیجه و کسب 3 امتیاز کافی نبود. مسئله بسیار مهم این است که پرسپولیس تقریبا هیچ موقعیت درست و درمانی برای گلزنی به‌دست نیاورد. پیش از این هم انتقادات زیادی از پرسپولیس یحیی صورت می‌گرفت و خیلی‌ها این تیم را متهم می‌کردند به اینکه بی‌هدف، تنها در حال چرخاندن توپ است. این نقدها بعد از بازی بدون گل برابر پیکان هم تکرار شد و به‌نظر می‌رسد حق با معترضان بوده باشد.

لوکادیا کجایی؟
مسئله اینجاست که پرسپولیس حتی پیش از این هم چندان جذاب و تماشاگرپسند بازی نمی‌کرد. نمایش‌های امسال سرخپوشان، در ادامه همان روند فصل گذشته بود؛ عملکردی که نوار قهرمانی‌های پرسپولیس را پاره کرد. با این حال کار در اغلب مسابقات برای پرسپولیس در می‌آمد و دلیلش هم این بود که آنها صاحب یک مهاجم درجه یک و فرصت‌طلب به اسم یورگن لوکادیا شده بودند. در حقیقت مهم‌ترین تفاوت بازی پیکان با مسابقاتی که پرسپولیس آنها را می‌برد، همین فقدان لوکادیا بود. مثلا به یاد بیاورید مهاجم هلندی در بازی با نفت مسجد سلیمان، زمانی که کار برای سرخپوشان به‌شدت گره خورده بود، چطور با یک کنترل سینه عالی و یک ضربه دقیق برای تیمش گلزنی کرد. لوکا با دید وسیع، چرخش‌های خوب و ضربات دقیقش، گره کار را برای پرسپولیس باز می‌کرد و مانع از آن می‌شد که ضعف‌های تیم یحیی به چشم بیاید، اما حالا از او هم خبری نیست.

وضع وخیم مهاجمان داخلی
با جدایی ناگهانی لوکادیا و مصدومیت شیخ دیاباته، نگاه‌ها به سمت مهاجمان داخلی پرسپولیس یعنی مهدی عبدی و حامد پاکدل چرخید. با این حال بازی با پیکان نشان داد بعید است از آنها هم آبی گرم شود. هر دو بازیکن در این دیدار نیمکت‌نشین شدند تا پرسپولیس کار را بدون مهاجم نوک شروع کند. با این حال گره خوردن کار باعث شد عبدی از ابتدای وقت دوم و پاکدل در دقایق پایانی به میدان بروند، اما از هیچ‌کدام چیزی دیده نشد. شاید بهترین نماد از افول باورنکردنی مهاجمان پرسپولیس، سانتر عجیب و غریب و باورنکردنی پاکدل در آخرین لحظات بازی بود؛ جایی که توپ او کج و معوج، مثل ضربه یک بازیکن کاملا آماتور به اوت رفت. با وضعی که این دو نفر دارند، به‌نظر می‌رسد پرسپولیسی‌ها باید منتظر بهبودی شیخ و جذب مهاجم جدید در پنجره زمستانی باشند.