مأموریت متفاوت یحیی: هماهنگی قدیم و جدید

 هشت. عددی حیرت انگیز برای میزان تغییرات ترکیب اصلی پرسپولیس در بازی مقابل التعاون نسبت به بازی با الشارجه. موضوع زمانی حیرت انگیز تر می شود که بدانیم چنین تغییرات گسترده ای در ترکیب تیمی به وقوع پیوسته که همه این سال ها نماد ثبات در فوتبال ایران بوده است اما این فصل بعد از پنج سال در موقعیت منحصر به فردی قرار گرفته است؛ آنها استوکس، اوساگونا، بیرانوند، علیپور و ترابی را از دست دادند و 7 بازیکن جدید را تا به اینجای کار تنها از لیگ برتر جذب کرده اند. بنابراین یحیی گل محمدی برخلاف برانکو و کالدرون، این بار یک مسئولیت متفاوت را علاوه بر مسئولیت های قبلی روی دوشش احساس می کند؛ هماهنگ کردن نفرات قدیم و جدید.

در دو بازی برابر التعاون، 6 تن از خرید های جدید پرسپولیس به میدان رفته اند و اکنون می توان ارزیابی بهتری از این تغییرات داشت. درون دروازه، حامد لک جایگزین رادوشوویچ شده بود و در مسابقه رفت، یک دبل سیو دیدنی و یک شیرجه تک دست تماشایی را از خود به جای گذاشت تا پرسپولیس را نه تنها در آن دیدار بلکه در کل تورنمنت حفظ کند. در مسابقه برگشت هم توپ خاصی روی دروازه لک نیامد اما او در چند صحنه خروج های خوبی داشت و این می تواند خبر خوبی برای تیمی باشد که در هفته های پایانی چندین گل روی خروج های ضعیف رادو دریافت کرده بود. لک در مجموع نشان داد اگر تمرکزش را روی فوتبالش بگذارد، حرف های زیادی برای گفتن خواهد داشت. در سمت چپ خط دفاع و در غیاب انصاری، نادری و ربیع خواه که هر سه مصدوم بودند، یحیی انتخابی جز سعید آقایی نداشت. آقایی در بازی اول یک نیمه اول فاجعه بار را تجربه کرد و هر دو موقعیت جدی گلزنی التعاون از سمت چپ و به دلیل سرعت بسیار پایین آقایی در کورس ها طراحی شد. در نیمه دوم آقایی نمایش بهتری داشت اما در مجموع نه در کار های دفاعی صلابت انصاری را نشان داد و نه در حمله از تکنیک و قدرت حمل توپ نادری برخوردار بود. در مرکز خط هافبک، میلاد سرلک در بازی اول زوج نوراللهی و در بازی دوم زوج کامیابی نیا بود که در بازی دوم، کمی جلو تر از بازی اول قرار داشت. سرلک اصولاً ساده بازی می کند و در جریان مسابقه حل می شود و در این دو مسابقه هم توانست اتصال مناسبی را بین خط دفاع و حمله سرخ ها برقرار کند. در سمت چپ خط هافبک، احسان پهلوان جایگزین ترابی شده بود. پهلوان که از جنس هافبک های کناری محبوب گل محمدی است، چندان عملکرد چشمگیری نداشت. در مسابقه اول نشانه هایی از تکروی در بازی احسان دیده می شد و از نیمه دوم بازی رفت، کمتر نامی از پهلوان را در جریان بازی می شنیدیم و عملاً این بشار بود که با جابه جایی های مدام خود، برای تیم موقعیت می ساخت. پهلوان باید بداند که تا چند هفته دیگر، یک رقیب جدی به نام علی شجاعی را در سمت چپ زمین خواهد داشت و امیری و عالیشاه هم توانایی بازی در این پست را دارند. ادامه این نمایش ها ممکن است او را به نیمکت سنجاق کند. در خط حمله، عیسی آل کثیر در هر دو دیدار بسیار پرتلاش ظاهر شد و بازخورد های مثبتی را هم از هواداران پرسپولیس در فضای مجازی دریافت کرده است. عیسی در دیدار اول چند بازپس گیری توپ خوب داشت و یکی دو بار هم روی ضد حملات خطرناک ظاهر شد و در دیدار دوم هم یک ضربه بسیار دیدنی را به تیر زد و یک پنالتی گرفت. در مورد آرمان رمضانی هم با توجه به دقایق اندک حضورش در میدان فعلاً نمی توان قضاوت چندانی داشت و باید منتظر ماند و دید در بازی های آتی، فیزیک مناسب آرمان می تواند روی نبرد های هوایی به کار پرسپولیس بیاید؟

به نظر می رسد علی رغم خروجی های مهمی که پرسپولیس در این فصل داشته، آنها باز هم یکی از عمیق ترین اسکواد های لیگ را در اختیار دارند و نسبت به همه تیم ها این مزیت را دارند که خیلی زود تیم خود را تکمیل کردند و در رقابت های لیگ قهرمانان هم فرصت هماهنگی نفرات جدید و قدیم برای آنها فراهم شده است. این هماهنگی می تواند همانند فصول پایانی برانکو، در هفته های ابتدایی بین پرسپولیس و سایرین اختلاف امتیازی ایجاد کند که توشه راهشان در مسیر قهرمانی پنجم باشد.