ما را گیر آورده اید آقای کی روش؟ / از سر کچل کروز تا ترازوی سرخابی

واقعا وضع عجیبی شده است. این روزها هر بار که کارلوس کی روش دهان باز می کند، فوجی از جملات عجیب و غریب و به شدت قابل نقد بر زبانش جاری می شود. گاهی اینطور به نظر می رسد که او مخاطبانش را رسما «گیر» آورده و تصور می کند هر آنچه بگوید، بی هیچ منطق و استدلالی مورد قبول این جماعت قرار می گیرد. هنوز یک هفته نمی گذرد از روزی که سرمربی تیم ملی جسارت را تمام کرد و مدعی شد از ترس جانش برای تماشای مسابقات باشگاهی به ورزشگاه نمی رود. ظاهرا اما سورپرایزهای کارلوس تمامی ندارد. درست به همین دلیل است که او اخیرا در جمع دوستان رسانه ای اش مطالب عجیبی پیرامون دوران حضورش در تیم ملی ایران به زبان آورده است. از جمله اینکه کی روش گفته: «اولین چالش من در ایران این بود که تا لیست تیم ملی اعلام می شد، برخی می پرسیدند چرا از پرسپولیس و استقلال بازیکنان زیادی دعوت نشده اند و یا چرا تعداد آنها با هم برابر نیست.» آیا واقعا فروردین 90 که کی روش به ایران آمد، فضای فوتبال کشورمان اینطوری بود؟ آیا این حقیقت دارد؟

آخرین لیست تیم ملی که قبل از حضور کارلوس کی روش اعلام شد، مربوط به 23 بازیکنی بود که افشین قطبی روز 9 دی 89 برای حضور در جام ملتهای آسیا 2011 به اردو فراخواند. برای یادآوری تاریخی می نویسیم که اسامی آن 23 نفر از این قرار بود: «رحمتی، میرزاپور، گردان، خسرو حیدری، فرشید طالبی، جلال حسینی، عقیلی، حاج صفی، ابوذر رحیمی، نصرتی، نکونام، تیموریان، حدادی فر، محمد نوری، پژمان نوری، مبعلی، غلامرضا رضایی، شجاعی، خلعتبری، انصاری فرد، رضا نوروزی، محمد غلامی، آرش افشین.» بین این نفرات تنها دو بازیکن از پرسپولیس وجود داشت که آن دو نفر هم محمد نوری و غلامرضا رضایی بودند. جالب است که از استقلال هم فقط ایمان مبعلی دعوت شده بود. در آن زمان بازیکنانی مثل رحمتی، حیدری، نکونام و تیموریان در تیمی غیر از استقلال توپ می زدند. شاید 20 سال پیش افکار عمومی در مورد حجم دعوت از سرخابی ها به تیم ملی حساسیت داشت، اما مدتهاست چنین جریانی وجود ندارد؛ چنانکه قطبی به عنوان سرمربی سابق پرسپولیس فقط دو بازیکن این تیم را با خودش به جام ملتهای آسیا برد. جالب است که محسن خلیلی به عنوان موثرترین عامل قهرمانی قطبی با پرسپولیس به ندرت به تیم ملی او دعوت شد و با وجود فشار رسانه ها در آن زمان، علی کریمی و فرهاد مجیدی هم مسافر جام ملتها نشدند. باز جالب تر این است که قبل از قطبی همین آقای برانکو ایوانکوویچ هم عمدتا بازیکنان تیم های شهرستانی مخصوصا فولاد را به تیم ملی دعوت می کرد و ابراهیم میرزاپور را به گلری مثل پرویز برومند ترجیح می داد. با این اوصاف، الان کی روش دقیقا منت کدام تغییر تفکر را  بر سر ما می گذارد؟ او صف شکن کدام تحول تئوریک در فوتبال ایران بوده که اینطوری پزش را می دهد؟

بگذریم؛ کارلوس برای هزارمین بار بعد از جام جهانی بازی دادن به مجید حسینی را بر سر فوتبال ایران کوبیده و گفته: «این تصمیمات را معجزه آسا نگرفتیم. دستیاران من از ساعت 7 صبح تا 11 شب کار می کنند تا به این تصمیمات می رسند. اوسیانو کروز موهایش را در راه انتخاب بازیکن برای تیم ملی ایران از دست داده.» حالا کاری نداریم که بازی کردن مجید حسینی در جام جهانی بیشتر از تلاش 16 ساعته کادرفنی تیم ملی، محصول دست به آب رفتن پژمان منتظری در بازی با مراکش بود که خود مجید صادقانه تاییدش کرد، اما بعدا با فشار کی روش ناچار شد زیر حرفش بزند. به این هم کاری نداریم که همین حسینی جوان مثل وحید امیری و امید ابراهیمی از دل لیگی بیرون آمد که کارلوس مدام تحقیرش می کرد و می گفت بازیکنانش آمادگی حضور در جام جهانی را ندارند. حتی به این هم کاری نداریم که قبلا مدافع جوانی مثل مهدی پاشازاده در بازی مرگ و زندگی فوتبال ایران جلوی استرالیا فیکس شد و هر سه بازی جام جهانی فرانسه را هم کامل و عالی بازی کرد. فقط کاش جناب کی روش منت موهای ریخته دستیارش را بر سر ما نگذارد و بابت این یکی از فدراسیون غرامت نگیرد. اسم کروز را به انگلیسی (Oceano da Cruz) جستجو کنید تا ببینید این بنده خدا حداقل از 20 سال پیش به این طرف کچل بوده و ریزش موهایش ربطی به تلاش سلحشورانه او برای تیم ملی ایران ندارد!

کی روش می گوید قبل از حضور او در تیم ملی برخی فکر می کردند کارت ضمانت ابدی برای حضور در این تیم دارند. حق با کارلوس است؛ فقط او آن کارت را به حق یا ناحق از دست امثال مهدی رحمتی و جلال حسینی در آورد و در اختیار خانزاده و کنعانی زادگان و سردار آزمون گذاشت! دوست پرتغالی مان برای اینکه «من غریبم بازی»اش را کامل کرده باشد، در نهایت مدعی شده قرار است برانکو بعد از جام ملتها جای او را بگیرد. حالا اینکه ایوانکوویچ قبل از جام جهانی قراردادش را با پرسپولیس به مدت دو سال تمدید کرد تا اوج بی نظری اش به نیمکت تیم ملی را نشان بدهد به کنار؛ اما آیا اگر کی روش ایران را قهرمان آسیا کند، فلک و فردوس می توانند او را تکان بدهند؟ در این صورت برانکو که هیچ، حتی گواردیولا هم قدرت سرنگون کردن امپراطوری او را نخواهد داشت. پس این ادا و اطوارها به خاطر چیست؟ کسی می داند؟