ما شما را انتخاب می کنیم آقای امیری

وحید امیری پنجشنبه پیش اولین گل فصل پرسپولیس را وارد دروازه فولاد کرد و بعد با حرکتی شبیه به دنیس برگکمپ دست راست را روی قلبش گذاشت و به سمت هواداران تیمش رفت. وقتی از او در پایان مسابقه سوال کردند که چرا هیچ وقت شادی خاصی انجام نمی دهد و خود را بعد از گلزنی در دیدرس دوربین ها قرار نمی دهد، با همان متانت همیشگی گفت که شادی گل بلد نیستم.

 امیری یکسال و یک بازی است که در جمع پرسپولیسی هاست. بازیکنی که از شوربختی فوتبال ایران در سن 27 سالگی چهره شد. در حالی که با تکنیک، سرعت، بازی خوانی و فیزیک مناسب باید خیلی زودتر در جمع ستارگان فوتبال ایران قرار می گرفت. وحید البته هرگز ستاره نبوده است؛ او از نسل قهرمان هاست. آدم هایی که میانه چندانی با خودنمایی، جنجال و تصویرسازی ندارد و سر به لاک، وظیفه طبیعی و حرفه ای خود را انجام می دهند.

امیری در فصل گذشته با گل های 3 امتیازی و پاس های کلیدی نقش مهمی در قهرمانی پرسپولیس داشت و البته هرگز اسمش در کنار جنجال های ستاره های مورد توجه تر تیم به چشم نیامد.

 او همچنین در عرصه ملی بیشترین دقایق حضور در تیم کی روش در مقدماتی جام جهانی را داشته و یکی از کلیدی ترین های دو مربی شاخص فوتبال ماست. دو مربی بزرگی که در هر چیزی اختلاف نظر داشته باشند، در شناخت بازیکنان وظیفه شناس و میدان دادن به آنها خبره اند.

 امیری با این کارنامه پر و پیمان فصل گذشته را به اتمام رسانده و در آغاز فصل جدید نیز درخشش خود را آغاز کرده است. با این وصف سوال مهم اینجاست که چرا در دو سال گذشته نام امیری در بین برگزیدگان فوتبال ایران در مراسم موسوم برترین ها نبوده است. امیری با این آمار کاملا محق عنوان بهترین چه از نظر فردی و چه از نظر تیمی است و البته از نظر استانداردهای رفتاری نیز این شایستگی را دارد که به عنوان یک چهره برگزیده در فوتبال ایران معرفی شود.

بازیکنی که تحصیلات عالیه را دنبال کرده و شأن اخلاقی اش دقیقا همان چیزی است که هواداران فوتبال از یک بازیکن انتظار دارند. اما وقتی پای انتخاب می افتد باز هم دیگران هستند که بیشتر مورد توجه اند، دیگرانی که البته در برخی درخشش های فنی شان شکی نیست. اما آنها به اندازه همه امتیازهایی که برای تیم آورده اند، به وجهه و محبوبیت خود و تیم نیز آسیب رسانده اند. کاری که همچنان در انجام دادن آن پا پس نمی کشند و حتی در مراسم برگزیدگان روی سن شمایی از آن را به نمایش گذاشتند.

 امروز که کاپیتان تیم ملی والیبال با الفاظ نامناسب به کارشناسان رشته خود تاخت با خود فکر کردیم چقدر بد که ورزشکارهایی مثل وحید امیری در هنگام جایزه و قدردانی جایی در ذهن ما ندارند. قهرمان هایی که نه در اینستاگرام قلم می زنند و نه برای بودن در کادر عکاس ها و جلب توجه ژست های تمرین شده شان را در معرض نمایش می گذارند. صد البته فوتبال به حاشیه و نمایش نیز نیاز دارد اما بیشتر از هر چیز میدان باید در اختیار امیری ها باشد. آدم هایی که فکر می کنی چقدر خوب که پوسترشان روی دیوار اتاق فرزندت پونس شود.