ما همه مدیون شماییم / از خود ممنون ها!

اول
يك روز بعد از پايان مسابقات جام جهاني، آخرين قسمت از برنامه «بيست چهارده» با محوريت قدرداني از عوامل اين جنگ تلويزيوني روي آنتن رفت! بي گمان تقدير و تشكر 20 دقيقه اي مسوولان يك برنامه تلويزيوني از خودشان(!) ركورد كم نظيري بود كه به دستان با كفايت عادل فردوسي پور به ثبت رسيد. ظاهرا اصل اساسي منت گذاشتن بر سر مردم، در ركن به ركن وجود مسوولان اين كشور ريشه دوانده و كاري كرده كه حتي متفاوت ترين مجري سازمان هم نمي تواند از اين رسم تخطي كند. اين چنين است كه علاقه مندان به فوتبال دو شنبه شب پاي گيرنده هاي شان نشستند و براي دقايق طولاني «خود تشكري» بچه هاي اين برنامه تلويزيوني را تماشا كردند. حق هم دارند البته؛ فتح الفتوح كرده اند و مثل صدها شبكه ديگر در سراسر دنيا جام جهاني را روي آنتن برده اند! اگر آنها از خودشان ممنون نباشند، پس چه كسي چنين حقي خواهد داشت؟ آتش نشان هايي كه براي نجات جان مردم با شعله ها مي رقصند؟ گوركن هايي كه از عيد تا عزا خانه ابدي آدم ها را مي كنند؟ افسران پليس؟ سربازاني كه لب مرز نگهباني مي دهند؟ مقني ها؟ محيط بانان؟ معدنچيان؟ معلم هايي كه ساعت ها گچ تخته مي خورند تا شايد چند ماه به چند ماه حقوق عقب افتاده شان را وصول كنند؟ رفتگران؟ نگهبانان شب بيدار؟ كارگران ساختماني كه زير تن سوزترين آفتاب تابستان آجر بالا مي اندازند و دوغاب درست مي كنند؟ نه، هيچ كدام اينها مجالي براي كسب سپاس ندارند. همه تشكرهاي دنيا مال عادل و دوستانش است كه زحمت كشيدند و جام جهاني را پخش كردند! شايد حتي الخليفي، مالك امپراتوري الجزيره هم در تمام سال های عمر اين شبكه اينقدر در معرض قدرداني قرار نداشته كه عوامل «بيست چهارده» در يك شب از خودشان ستايش كردند. اين همه نخوت و تكبر، بي گمان آفت رسانه «انحصاري» است؛ جايي كه رفته رفته شخصيتي مثل فردوسي پور را هم در خودش ذوب مي كند. اين عادل همان كسي است كه هر وقت يكي از شركت كنندگان در برنامه اش براي امثال رويانيان و فتح ا...زاده نوشابه باز مي كرد، سريع واكنش منفي نشان مي داد. خود او اما امروز آرام يك گوشه مي نشيند و براي دقايق طولاني به تعريف و تمجيدهاي غلو شده پديده اي مثل رضا جاوداني گوش مي دهد. فرو رفتن در باتلاق، آرام تر از آن رخ مي دهد كه بتواني حسش كني. گاهي غرق مي شوي و نمي فهمي...

دوم
اوج خودسپاسي ها و منت گذاشتن هاي مسوولان رسانه ملي اما جايي بود كه پشت صحنه هاي حضور ضرغامي در استوديوي بيست چهارده براي تماشاي مسابقه فينال روي آنتن رفت. يك روز بعد از بازي نهايي، بخش خبري شبكه سوم سيما كه طبيعتا بايد جايي براي پوشش رويدادهاي ورزشي جهان باشد در اختيار رييس سازمان قرار گرفت تا مردم اين حماسه عظيم را ببينند و لابد به خاطر اينكه چنين شخصيت بزرگي هم مثل آنها فوتبال مي بيند، اشك شوق بريزند! در ادامه ضرغامي طي گفت وگو با گزارشگر واحد مركزي خبر از روند پخش مسابقات جام جهاني ابراز رضايت كرد و همه چيز را عالي و بدون نقص دانست. حق هم دارد البته؛ وقتي بنا به ادعاي برخي رسانه هاي اصولگرا از رهگذر پوشش جام جهاني حدود 200 ميليارد تومان سود به سازمان مي رسد، بايد هم آقايان راضي باشند. استاد ضرغامي زل زد به دوربين و همه ملت ايران را مديون خودش كرد، بي آنكه توضيح بدهد چرا وعده ارديبهشت ماهش در مورد پخش بدون تاخير جام بيستم محقق نشد، چرا ويژه برنامه مخصوص جام جهاني در بحبوحه مسابقات براي چند شب روي آنتن نرفت و از همه مهم تر اينكه چطور گزارشگر اعزامي جام جم به برزيل، بازي فينال را در فاصله چند متري خود او گزارش كرد؟! مي دانيم به خدا؛ ما كلا مديون مسوولانيم، توضيح ندارد، دليل هم نمي خواهد. رهاي مان كنيد لطفا!