مدیریت فرمایشی

پرسپولیس در روزهای گذشته، بار دیگر، تغییرات مدیریتی را تجربه کرد. اتفاقی که بعد از هر قهرمانی بی‌برو برگرد روی می‌دهد، گویی که این یک خطای نابخشودنی باشد. حالا خبر می‌رسد که سیدمجید صدری به‌عنوان سرپرست باشگاه، با نمایندگان مجلس در حال رایزنی است که بتواند مدیرعاملی پرسپولیس به دست آورد و در این مسوولیت ماندگار شود. در این مطلب قصد نداریم درباره صحت‌وسقم این خبر کنکاش کنیم. بحث بر سر مسایل دیگر است وگرنه همه می‌دانیم افراد هرقدر از جهت تخصص، کفایت لازم برای تصدی مسوولیت یا انجام کاری را داشته باشند، ما در سیستمی حضور داریم که اگر ضابطه‌ای هم باشد، قدرتش به روابط نمی‌رسد. نتیجه کار هم که معلوم است. در این مطلب البته قرار نیست درباره توانمندی سرپرست کنونی باشگاه برای انجام مسوولیت‌هایش صحبت کنیم. الان باید به نکات مهم دیگری در باب خبری که انتشار یافت بپردازیم.

*چرا لابی با نمایندگان برای مدیرعاملی در پرسپولیس مهم است
انتشار این خبر وقتی به استناد منابعی صورت می‌گیرد که باید آن‌ها را در زمره افراد مطلع دانست، دیگر نمی‌شود از کنار آن به سادگی گذشت. سوال اولی هم که پیش می‌آید این است که چنین اموری این از وظایف مجلس و نمایندگان است.

ما درباره صحت چنین اتفاقی، هیچ نظری نداریم. صرفا خبری بود که ابعاد مختلف آن نظر ما را به خود جلب کرد. به هرحال بر اساس آنچه از قوانین و مقررات و ضوابط خوانده‌ایم اصولا نمایندگان مجلس قرار نیست در امر به کار گمارده شدن افراد در مسوولیت‌ها و توزیع مناصب، به این شکل نقش داشته باشند، هرچند که در جای دیگر رسیدن به کلیدی‌ترین مسوولیت‌ها که همان وزارت‌هاست بدون جلب نظر مثبت ایشان ممکن نیست، اما در اینجا بحث دیگری در میان است. فارغ از این‌که اصولا رییس هیات مدیره‌ای چنین کاری کرده است یا نه، چرا باید این تصور وجود داشته باشد که بخشی از راه رسیدن به مناصب، از مجلس و جلب رضایت نمایندگان می‌گذرد؟ اگر هم‌چنین تاثیری وجود دارد بر اساس کدام متر و معیار است که بتواند آن را به نقد کشید؟

* فهرست بلند و بالا از کارهای انجام‌نشده برای مجلس
از سوی دیگر این سوال پیش می‌آید که این مجلس به وظیفه خود در این حوزه به درستی عمل کرده است. ما صرفا درباره مجلس کنونی و نمایندگان آن سخن نمی‌گوییم. منظور ما تعبیر عام از مجلس است که اتفاقا بیشتر، ادوار قبلی را شامل می‌شود.
واقعیت این است که در تمام سال‌های گذشته نمایندگان مجلس، غیر از ورودهای هرازچندگاه و کم ثمر یا بی‌اثر به موضوعات موردتوجه مردم و رسانه‌ها ردپای چندانی از خود به‌جا نگذاشته‌اند. به‌عنوان مثال باید پرسید نتیجه آن تحقیق و تفحص پر سروصدایی که از 2 باشگاه پرسپولیس و استقلال شد، برای این 2 باشگاه و هواداران‌شان چه بود؟ منجر به کدام قانون و راهکار برای حل یکی از هزاران مشکلات این تیم‌ها شد؟ چرا همان زمان از باشگاه‌های دیگری تحقیق و تفحص نشد؟ چرا آن همه بودجه صرف کاری شد که از ابتدا هم معلوم بود فایده چندانی برای فوتبال ندارد؟
مجلس شورای اسلامی در این سال‌های اخیر کدام گام برای شکل‌گیری صنعت باشگاهداری بر اساس بنیان‌های درست و شکل‌گیری صنعت فوتبال برداشته است؟
چند سال قبل وقتی تصمیم گرفتند هرگونه انتقال مالی از منابع دولتی را به ورزش حرفه‌ای ملغی کنند، بررسی نشد که آيا باشگاه حرفه‌ای در ایران و با توجه به قوانین موجود، امکان دستیابی به منابع مالی را دارد که در دنیا معمول است یا این‌که به پشتوانه‌های قانونی نیاز است. به نظر می‌رسد که نمایندگان اگر بخواهند کمک کنند، می‌توانند با قانونگذاری این کار به شکل بسیار بهتری انجام دهند یا بررسی کنند. راستی چرا بررسی نشود که غیر از پرسپولیس و استقلال کدام باشگاه‌ها احتمال استفاده از منابع دولتی داشته‌اند و احتمالا راهی برای دور زدن قانون پیدا کرده‌اند. بعضی تیم‌های صنعتی سوژه‌های خوبی برای تحقیق و تفحص هستند.
نمایندگان مجلس چرا فکری به وضعیت شترمرغی پرسپولیس نکنند که هرگاه نیاز به کمک و حمایت دارد، مجموعه‌ای غیردولتی است ولی هرگاه قرار بر عزل، نصب، نظارت، تفحص و مواردی از این قبیل باشد دولتی تلقی می‌شود. مجلسی‌ها اگر واقعا قصد دارند به این حوزه ورود کنند، آن‌قدر کار انجام‌نشده و زیرساختی برای پیگیری وجود دارد که وقت آن را تا پایان دوره پر کند.

*تغییرات مکرر مدیریتی برای دور شدن پرسپولیس از قهرمانی؟
و اما در بستر خبری که منتشر شد نکات دیگری هم وجود دارد. این‌که سید مجید صدری، علاقمند باشد با پرسپولیس ادامه بدهد امر عجیبی نیست ولی در دل آن خبر این نکته نهفته است که باید منتظر تغییرات دیگری هم بود. بگذریم که در این باشگاه مدیران مختلفی بوده‌اند که دوران فعالیت‌شان به‌عنوان سرپرست موقت، طولانی‌تر از دوران حضور با عنوان مدیرهانپمل قطعی بوده است. سرپرست داشته‌ایم که 2 سال فعالیت کرده است ولی آخرین مدیرعاملی که طبق قانون تجارت 2 سال فعالیت خود را در پرسپولیس انجام داد علی اکبر غمخوار در ابتدای دهه 80 بود ولی خبرهایی از این دست به ما می‌گویند یک تغییر زودهنگام دیگر همراه است و همین می‌تواند میانگین طول عمر مدیران پرسپولیس در 5 سال اخیر را از عدد غیرقابل قبولی فعلی کمتر کند.
در این شرایط سوال دیگر این است که این قرار است پرسپولیس وارد فاز و پروسه تغییرات مکرر مدیریتی شود تا زمانی‌که توان آن تحلیل رفته و دوری از قهرمانی مسجل شود؟

*وزارت اقدام نکند مسوول از هم گسستگی پرسپولیس است

حال یک سوال دیگر را مطرح کنیم. در چنین شرایطی پرسپولیس چگونه می‌تواند بر مشکلات خود فائق بیاید. مسوول اجرایی، شرایط ناپایداری دارد از سوی دیگر پیوسته خبرهایی منتشر می‌شود که قطعا تغییرات در راه است. یک تصویر بلاتکلیف از وضعیت مدیریتی پرسپولیس به جامعه فوتبال و فراتر از آن ارائه می‌شود. در چنین فضایی کدام اسپانسر، یا سرمایه‌گذاری برای مشارکت، همکاری و عقد قراردادهای اقتصادی، پیش می‌آید؟ چه قدر احتمال دارد که اگر کسی هم پا پیش بگذارد حق مطلب را ادا کند؟ عمده معضل کنونی پرسپولیس، مشکلات مالی است. دورنمایی برای حل این معضل ارائه نشده است و این امکان تا قبل ایجاد ثبات و اطمینان فراهم نمی‌شود. پرسپولیس در حال از دادن زمان است. قطع جریان مالی باشگاه که با روش‌های مختلف در حال اجرا است و از قرارداد نامناسب قبلی شروع شد، می‌تواند باعث از هم گسستگی در کل مجموعه تیم شود.

مسوولیت ادامه این شرایط بی‌تردید با وزارت ورزش و جوانان است. اَنگ موقتی بودن، عملا امکان اجرای هر کاری از مجموعه باشگاه می‌گیرد و با ادامه شرایط کنونی هر روز باید منتظر انتشار مطالبی از این دست باشیم که این سیاهه به بهانه یکی از آن‌ها اتفاق افتاد.

همین حالا چنین مطالبی در حالی نشر می‌یابد که پرسپولیس در شرایط بسیار حساس قرار دارد. تیم با وجود همه مشکلات برای صعود به مرحله بعد راهی تاجیکستان شده است و قطعا چنین شرایطی، برای روح و روان تیم هم آزاردهنده است. نگرانی‌هایی که برای هواداران هم وجود دارد و حق هم دارند.