مربیان تیم ملی؛ نیروی محرکه ستاره های برانکو

شکست دادن تیمی که در7 مسابقه با رضا مهاجری هرگز طعم باخت را نچشیده و در چند هفته گذشته تیم هایی مثل سپاهان و استقلال را متوقف کرده بود، برای پرسپولیس دشوار به نظر می رسید. ماشین سازی به لحاظ فنی، یکی از تیم های قابل دفاع لیگ برتر هجدهم به شمار می رود و با توجه به داشته هایش، نتایج بدی نگرفته است. سبزها که با حمایت زنوزی و حضور او در ورزشگاه، انگیزه های زیادی برای کنار زدن یکی از رقبای اصلی تراکتورسازی در مسیر قهرمانی داشتند، به ویژه در نیمه اول فشار زیادی به دروازه حریف آوردند اما هر بار با مقاومتِ سرخپوشان روبه رو شدند. پرسپولیس در شرایطی که در پست دفاع کناری از چهره هایی مثل آدام همتی و محسن ربیع خواه استفاده می کرد و طاهرخانی را به صورت ثابت در ترکیب اولیه داشت، تا آخرین لحظه برای پیروز شدن مبارزه کرد.

برخلاف ادعاهای گزارشگر تلویزیون تبریز، تیمِ برانکو ابدا برای «یک امتیاز» به این مسابقه قدم نگذاشته بود و سرانجام توانست همه امتیازهای بازی را از آن خودش کند. گادوین منشا و بشار رسن با 2 شوت سنگین دروازه حریف را در معرض خطر قرار دادند و دخسوس در هر دو صحنه، فراتر از حد انتظار ظاهر شد. رمز تلاش بی وقفه این تیم برای بردنِ بازی اما در شادی گل دیرهنگام شجاع خلیل زاده کشف شد. مدافع میانی تیم، تک تک همبازی ها را کنار زد تا خودش را به حوالی نیمکت برساند و شادی اش را قبل از همه با «برانکو ایوانکوویچ» تقسیم کند. نام برانکو، اسم رمز این پیروزی بود اما سؤال اینجاست که چنین اتحادی، چطور در بین ستاره های پرسپولیس به وجود آمد؟ چرا آنها حاضر بودند در تبریز برای سرمربی شان به آب و آتش بزنند؟

واکنش زشت و حیرت آور میک مک درموت به پستِ اینستاگرامی ساده سرمربی پرسپولیس برای یک میلیونی شدن تعداد تعقیب کننده هایش، مهره های قرمزپوش را مصمم کرد تا به هر قیمتی لبخند را به صورت سرمربی تیم برگردانند. کمک مربی تیم ملی به شکل ناخواسته ای با این توهین عجیب، پرسپولیسی ها را متحد کرد. همه بازیکنان این تیم در روزهای گذشته، تصاویری از برانکو در صفحه های شخصی شان گذاشتند و به ستایش از این مربی پرداختند. حتی بعد از شکست دادن ماشین سازی نیز، بازار قدردانی از مردی داغ بود که به اعتقاد مک درموت قدرت «رهبری» ندارد. شاید اگر این نمایش دشمنی در چنین مقیاس وسیعی از طرف کادر فنی تیم ملی علیه برانکو شکل نمی گرفت، پرسپولیس نیز امروز با وجود همه دردسرها و مصدومیت ها، همچنان جایگاهش را در رده های بالایی جدول حفظ نمی کرد.

این تیم درست بعد از فینال آسیا، در آستانه از دست دادن انگیزه هایش در لیگ برتر بود اما حملات منظم کی روش و مک درموت، انگیزه این تیم را به اوج رساند تا به هر قیمتی، کنایه ها در زمین پاسخ داده شود. سرنوشت کنایه های سرمربی پرتغالی و سپرهای جنگی اش در تیم ملی، درست شبیه سرنوشت تصمیم او برای خط زدن جلال حسینی در نهایت به سود پرسپولیس تمام شد. بازی در دومین جام جهانی متوالی، می توانست سیدجلال را به مرحله اشباع شدن برساند اما او پس از حذف باورنکردنی از اردوی تیم، به بهترین فرم در چند سال گذشته رسید و علاوه بر شاهکارهای دفاعی، در مقابل دروازه رقبای آسیایی نیز به تیم برانکو کمک کرد. اعضای کادر فنی تیم ملی، مربیانِ «مخفی» پرسپولیس هستند. آنها با غیبت در فینال آسیا طعنه های مجازی و کنایه های قطع نشدنی در هر مصاحبه، نیروی محرکه ستاره های تیم برانکو هستند. حتی اگر حاصل نهایی این شادی ها، طعنه ها و کنایه ها را دوست نداشته باشند!

مردی که 12سال قبل، تیم ملی را با «خداحافظ برانکو» معروف گزارشگر تلویزیون ترک کرد، حالا روی دیگری از خودش را به همه نشان داده است. پروفسور در تیم ملی، قربانی شورش بازیکن ها شد. حالا اما همه چیز عوض شده و ایوانکوویچ، در جایگاه یک سرمربی قرار گرفته که بازیکنانش در کنار هم، برای راضی نگه داشتن او و پیاده کردن نقشه هایش در زمین، دست به هر کاری می زنند. برانکو در این یک دهه، بالغ تر، هوشیارتر، کاریزماتیک تر و کمی هم تندخوتر شده اما نباید انکار کند که بدون نقشه های شوم اعضای کادر فنی فعلی تیم ملی، او هرگز در بین شاگردانش به این درجه از محبوبیت نمی رسید.