مردي كه هميشه مي خنديد

ويكتور هوگو رماني به نام " مردي كه مي خندد " را دارد داستان اين كتاب در مورد مردي است كه حالت صورتش به گونه اي است كه همواره خندان به نظر مي رسد و هيچگاه نمي تواند غير متبسم باشد, حتي اگر  تلخ ترين غمها و سخت ترين رنجها را به دوش كشد و براي نگارنده ميميك صورت كرانچار نيز چنين است او در بدترين لحظه ها سايه اي از يك لبخند را بر صورت خود دارد و اين مسئله وظيفه او را دشوار مي سازد زيرا كراچار حالا مرد معروفي در ايران است . او سر مربي تيم پرسپوليس تيمي كه با توجه به قدمت و طرفدارانش ميزان توقع از آن بالا است و هيچ طرفداري حاضر نيست به بهانه هائي چون بي مديريتي و بي برنامگي و بي پولي ... گوش فرا دهد و تنها از كرانچار قهرماني و برد را با ادله منطقي و غير منطقي مي خواهد اما براي اين كه قصه لبخندهاي كرانچار طبيعي جلوه كند پرسپوليس بايد در نيم فصل دوم بهتر نتيجه بگيرد پرسپوليس نيم فصل اول را با رتبه هفتم به پايان رساند و اين يك فاجعه براي سرخها است بسياري از طرفداران ارتش سرخ به زمان كم كرانچار استناد كردند و او را به ادامه كار تشويق كردند ولي اكنون او نيم فصل را در ايران گذرانده است و به خوبي تيم و حريفانش را مي شناسد بهانه ديگر كرانچار اين است كه او تيمش را نبسته است اما بايد گفت تيم فعلي پرسپوليس هم بسيار پر مهره است و شايد اگر اكنون كرانچار دستش براي انتخاب يار باز بود نيازي نمي ديد كه ياران شاخص ديگري به تيم اضافه كند پس اين بهانه هم بي معني است . پرسپوليس اگر بازي با سپاهان را برده و يا به تساوي رسانده بود جز سه تيم اول جدول در پايان دور رفت مي توانست باشد و حالا پرسپوليس راهي اهواز مي شود و بايد در آن شهر كه به شهر شكست سرخهاي تهران معروف است به نتيجه مطلوب رسد تا از كورس دور نيافتد تا ميميك خندان صورتش طبيعي نمايد اما براي موفقيت چه بايد كند

1/نوسان بين نيمه ها :پرسپوليس در بازيهايش داراي دو نيمه كاملا متفاوت است در بازيهاي با سپاهان و مس كرمان و حتي قبل از آن با ابومسلم و... پرسپوليس نيمه اول را بسيار بد شروع مي كند سر در گم است پاسهاي غلط زيادي به هم مي دهند و تنها اقدام به بازيهاي مستقيم مي كند و از فضايهاي كناري استفاده نمي كند و مهم تر از همه شجاعت لازم را در بازيهايش ندارد اما در نيمه دوم پرسپوليس بهتر مي شود براستي علت چيست ؟علت عدم توازن تهور در دو نيمه چيست

2/تركيب اوليه پراشكال : پرسپوليس معمولا بعد از تعويض هايش بهتر مي شود و به قول امير حاج رضائي در پاره اي از اوقات وزن فني نيمكتش بيشتر از ياران در زمين است بايد پرسيد به چه علت پرسپوليس نمي تواند تركيب اوليه خوب داشته باشد و از ياران بهينه خود بهره گيرد

3/تاكتيك بر روي زمين : پرسپوليس داراي بازيكنان تكنيكي و سرعتي فراواني است پس به چه دليل دوست دارد در نيمه هاي اول بازي مستقيم كند نگاهي به نيمه دوم بازيهاي با سپاهان و مس و بازي روي زمين سرخها بياندازيد چرا سرخها چشم به هوا دارندو اين گونه كند بازي مي كنند ؟

4/شجاعت در پذيرفتن : بايد به كرانچار يك نمره مثبت داد كه انضباط تيمي را رعايت كرد او به وسلي و هوار محمد بازي نداد تا نشان دهد كه تا چه حد به اصول پايبند است او وقتي ديد خريد هاي گران قيمت نظير جلال اكبري و بازيكن نامي چون محتبي شيري در دفاع چپ جواب نمي دهد با اعتماد به شكوري گمنام و جوان حالا سرخها را اميدوارتر در دفاع چپ كردو حال از او انتظار مي رود اشتباهات خود را جبران كند او در اين بازي ديد حضور محمد پروين تا چه حد پر ثمر تر از بائو است و همين طور متوجه شد كه خليلي در خط حمله تنها است و نياز به يك مكمل سرعتي در كنار خود دارد ( شايد آرفي ) او متوجه شد تياگو بهترين هافبك تدافعي اش هست و پرسپوليس نياز به يك پاسور خوب در نزد هافبكهايش دارد مردي چون مهدي شيري كه مي تواند با هماهنگي با پروين در راست و بادامكي (مجتبي زارعي ) در چپ توپهاي خوبي براي خط حمله بفرستد او متوجه شد كه باقري ها بسيار كم اشتباه است و نبايد به روي نيمكت بازگردد و…به همين دليل از او مي خواهيم كه تغييرات را بپذيرد و به نيمكت پربارش اهميت بيشتري دهد