معجزه دشمنی؛ پرچم ژاپن من کو؟!

روز بازی رفت سپاهان و پرسپولیس، 27 پرچم ملی ژاپن تنها در ضلع روبروی جایگاه ورزشگاه نقش جهان به چشم می خورد؛ مثل خيلي جاهاي ديگر! پس از باخت به كاشيما، قرار بود این پرچم ها نمك روي زخم پرسپوليس باشد. رقبای داخلی برای به زير كشيدن قرمزها رو به این جنگ روانی آوردند، اما امروز به جرات می توان گفت شمشیر سامورایی ها بیشتر جبهه خودی را قلع وقمع کرد.

تماشای آن همه دشمنی و همدستی برای پایین کشیدن سرخ ها، بی هیچ تردیدی به تیم برانکو جان مضاعف بخشید. روز بازی برگشت با کاشیما، درست همان دقایقی که محمد انصاری به عنوان نماد یک تیم بی یاور می لنگید و از زمین خارج می شد، هواداران نگران سکته احتمالی پایان نیم فصل بودند. مي گفتند پرسپولیس محروم تا اینجا هم خودش را با شوق قهرمانی آسیا بالا کشیده و حالا با مشتی بازیکن مصدوم ونیمه جان، احتمالا لیگ را نیز از دست خواهد داد. دشمنی ها اما به این تیم شوق زندگی داد.
پرسپولیس بعد از بازی با کاشیما، 6 بازی دشوار و فشرده برگزار کرد. آنها پیکان را در فیفادی و حتی بدون بشار و بیرانوند و نوراللهی شکست دادند، پس از آن از سد ذوب آهن و ماشین سازی و پارس جم گذشتند و برابر سپاهان و تراکتور هم مساوی کردند. پرسپولیس بی بازیکن در حضور پرچم های ژاپن از آن 6 بازی 14 امتیاز گرفت، اما در نیم فصل دوم با همه نفرات جدیدش از 6 مسابقه مشابه فقط موفق به کسب 10 امتیاز شد؛ آری، این معجزه دشمنی است!

قرمزها انگار تشنه تر از هميشه بودند، چون به هر ورزشگاهی پا می گذاشتند فوجی از پرچم های کشور بیگانه را می دیدند. پرسپولیس برای فرو نشاندن آن بیرق ها با تتمه جان و جوهرش به پا خاست و سرانجام نخستین هت تریک قهرمانی تاریخش را رقم زد. بدون اغراق پرچم ژاپن از ستون هاي قهرماني پرسپوليس بود؛ پرچمی که در یادگار و نقش جهان و آزادی بیشتر از فینال ایباراکی دیده شد! تراکتوری ها رکورددار استفاده از پرچم ژاپن بودند و در توجیهش می گفتند اینها را به عشق سوگیتا به ورزشگاه می آورند. آنها اما با سوگیتا، سه کاپیتان تیم ملی و يك باشگاه ليگ برتري ديگر در قالب كانديداي پوششي(!) سهمیه هم نگرفتند تا در عوض تیمی که مدام به صورتش نفرت پاشیده می شد سه جامه شود.

 این یعنی گاهی دشمنی ها کارسازتر از دوستی هاست. شاید همه ما در زندگی روزمره نیاز به یک «پرچم ژاپن» داریم تا یادمان بیاورد زنده ایم و این آدم زنده است که دشمن دارد؛ اگر نه کسی وقتش را برای مردگان تلف نمی کند.