مغز متفکر در قلب یحیی

پشت هر مرد موفق یک زن موفق ایستاده است. احتمالاً این جمله را بارها شنیده اید و مصداق هایش را در تاریخ، جامعه امروزی و خانواده های نزدیک تان پیدا می کنید. اگر بخواهیم شبیه این جمله معروف را به فوتبال تعمیم دهیم می توانیم به صراحت بگوییم پشت یک سرمربی موفق یک یا چند دستیار موفق ایستاده است. در تیم های بزرگ اروپایی و برخی چهره های استثنایی حوزه مربیگری مثل پپ گواردیولا یک تیم کامل 8-7 نفره از مربیان زیر نظر سرمربی همکاری می کنند و برآیند کار همه اعضای تیم است که در انتها نام پپ گواردیولا یا یورگن کلوپ را در صفحه اول روزنامه ها بولد می کند. اینجا در پرسپولیس خودمان، تیمی که برای چهارمین قهرمانی متوالی خیز برداشته و در حال رقم زدن یک پایان بندی رویایی برای دهه 90 به سر می برد باید دنبال علت موفقیت های کادر فنی و تداوم پیروزی های آنها رفت.

همه درباره ثبات تیمی و آنچه برانکو کاشت و درو کرد خوانده ایم. حتی صدرنشینی کالدرون در نیم فصل نخست را با وجود ناآشنا بودنش با اتمسفر فوتبال ایران می توانیم تا حدی به مسأله ثبات و ماشین جنگی ساخت برانکو ارتباط دهیم اما لیگ بعد از کرونا مثل جهان بعد از کرونا دنیای متفاوتی را برایمان ساخته است. در روزهای تعطیلی لیگ و شایعات مربوط به شروع یا تعطیلی مسابقات به موازات پیش بینی هایی که در خصوص قهرمانی قطعی پرسپولیس در لیگ هجدهم به گوش می رسید این نگرانی و واقع بینی نزد برخی اهالی فوتبال و دوستداران پرسپولیس وجود داشت که نکند بعد از چهار ماه تعطیلی ورق برای پرسپولیس برگردد و این تیم با وجود پیش افتادن ده امتیازی درجا بزند و عرصه را به حریفان واگذار کند. بعد از یک ماه تمرین سنگین پرسپولیس مثل سایر تیم های لیگ برتری در شرایطی کاملاً برابر و بدون حمایت هوادارانش- که در تمام این سال ها امتیاز مهمی در پیش بردن برنامه های فنی و کسب نتایج مثبت به حساب می آید- وارد مسابقات شد و فعلاً سه گام بدون لرزش برداشته و با سرعت صوت به سوی قهرمانی زودهنگام پیش می رود. حالا جدا از پتانسیل تیم پرسپولیس و حرص بازیکنان برای رسیدن به موفقیت های بعدی کم کم حرف هایی درباره توانایی ها و عملکرد مثبت کادر فنی تمام ایرانی این تیم هم به گوش می رسد.

سرفصل همه مطالب البته شخص یحیی گل محمدی است اما باید یادآوری کنیم سرمربی خوب بدون دستیار یا تیم فنی خوب موفق نخواهد شد. از وقتی یحیی نفر اول کادر فنی شده نام حمید مطهری را خیلی ها بیشتر شنیده اند. مطهری با سابقه مربیگری تیم امید پرسپولیس و برنامه هایی که برای این تیم در دوره مدیریت رویانیان ریخته بود به جهت آنچه هر ساله در آکادمی این باشگاه اتفاق می افتد و جوی ناامید کننده ایجاد کرده با سرخوردگی از پرسپولیس رفت اما بعد از نزدیک به هشت سال برگشته و تبدیل به یکی از مهم ترین عناصر کادر فنی تیم اصلی شده است.

مطهری شاید جزو معدود مربیان لیگ برتری باشد که با 7 سرمربی لیگ برتری کار کرده و چنانچه از خلق و خو و تجارب فنی هر یک از آنها چیزی گرفته باشد حالا یک مربی کامل و باتجربه است که می تواند در قالب سرمربی فعالیت کند کما اینکه زمستان گذشته به جهت حضور مؤثر در نساجی تا آستانه سرمربیگری این تیم پیش رفت اما دوباره یک قدم عقب گذاشت و همراه با یحیی چالشی را ادامه داد که در ازای تسریع سپید کردن موهایش و ضعیف تر شدن تارهای صوتی اش به واسطه سنگینی کار در پرسپولیس دنبال موفقیت بزرگی می گشت.

مطهری در راه آهن با مربیانی مثل ارنی برندتس هلندی، مهدی تارتار و در صبای قم با رسول کربکندی کار کرد، در سنگ آهن بافق همراه افشین پیروانی بود و با مجید جلالی همبازی سابقش در وحدت، به سایپا، پیکان و نساجی رفت. شروع پیوند یحیی با مطهری در شهرخودرو اتفاق افتاد. آنها پتانسیل های فوتبال مشهد را زنده کردند و در شهری که نمایندگانش همواره از سقوط می هراسیدند کاری کرد تا خیلی ها درباره قهرمانی و سهمیه بگویند.

این کادر در شهرخودرو فوتبال مورد علاقه شان را ارائه دادند و در نیم فصل اول عنوان دوم جدول را در اختیار گرفتند و چه بسا اگر مشکلات مالی یقه تیم شان را نمی گرفت برای قهرمانی خیز برمی داشتند کما اینکه تا هفته های پایانی مدعی قهرمانی ماندند و در نهایت برای فوتبال مشهد سهمیه آسیایی به دست آوردند که شاید کسی در آن شهر خوابش را هم نمی دید.

هر دو نفر خیلی زود به خط فکری مشترکی در نوع ارائه فوتبال رسیدند و کم کم نقاط مشترک آنقدر پررنگ شد که حالا در پرسپولیس یحیی چشم بسته حرف حمید را می پذیرد و البته مطهری نیز مرزهای بین حیطه وظایف مربی و سرمربی را شناخته و ضمن رعایتش به آن احترام می گذارد.

هر دو نفر شیفته فوتبال مالکانه، پرس از بالا و تحت فشار گذاشتن حریف و ضربه زدن به آن هستند و از عقاید خود در سخت ترین شرایط کوتاه نمی آیند. یحیی بارسایی است و مطهری رئالی اما فوتبال مورد علاقه هر دو نفر چیزی است که با پرسپولیس و آنچه باید دوران اقتدار را تداوم بخشد همخوانی کامل دارد. سبک بازی مورد علاقه آنها درست همان چیزی است که پرسپولیس را سوار حریفان خرد و کلان کرده و نمایش سرخ ها را یکی دو پله بالاتر از سایر تیم ها قرار می دهد. این سبک بازی در شهر خودرو چشم ها را خیره کرد و حالا در پرسپولیس با ابزار بهتر به شکلی کامل تر و روان تر ارائه می شود.

حمید مطهری حالا مسئولیت های مهمی مثل طراحی تمرین، انتخاب ارنج و تعویض های حین مسابقه را دوشادوش یحیی انجام می دهد و مغز متفکر او در پرسپولیس است. پیش تر در ذوب آهن، نفت تهران، پرسپولیس (دوره اول) و چند تیم دیگر مجتبی حسینی نقش مغر متفکر و مرد امین یحیی در حوزه فنی را دارا بود اما حالا این عنوان به حمید مطهری رسیده است.البته مطهری و حسینی تفاوت هایی اساسی دارند و باید خط پررنگی میان قابلیت های آنها کشید. حسینی برخلاف مطهری اهل ارتباط گرفتن با بازیکنان و رسانه ها نبود و حداقل برای تیم بزرگ پرسپولیس وصله جوری به نظر نمی رسید. او در حوزه فنی کار یحیی را پیش می برد اما هرگز نتوانست سنگ صبور بازیکنان باشد و در جهت حل مشکلات روانی آنها اقدامی مثل یک مربی واقعی انجام دهد اما حالا مطهری همانقدر که لب خط پای گوش یحیی ایستاده و به او مشاوره فنی می دهد پذیرای بازیکنان هم هست و به جهت سبقه پرسپولیسی اش دلسوزانه تر و متعهدانه تر از صرفاً یک عضو کادر فنی کارش را انجام می دهد.

این کادر فنی که در رأس آن یحیی و مطهری تصمیمات فنی مهمش را اتخاذ می کنند همین دو هفته اخیر چیزهایی از خود نشان داده که می شود درباره توانایی هایشان با وضوح و شفافیت بیشتری حرف زد. تعویض حیاتی بین دو نیمه بازی با شاهین بوشهر که تیم ده نفره را برنده از زمین بیرون آورد و تغییرات سیستمی و تاکتیکی بازی با ماشین سازی با وجود نفرات از دست رفته که باز هم یک پیروزی مهم دیگر رقم زد بخشی از چیزهایی است که کادر فنی تمام ایرانی و در رأس آن یحیی گل محمدی به کمک حمید مطهری در جریان مسابقه رقم زده اند.