ممنون بابت درسی که دادی آقای طارمی / در سوگ کارت های صد آفرین!

سفر مشکوک و نسبتا طولانی مهدی طارمی و رامین رضاییان به ترکیه با ثبت شوکه کننده ترین قاب ممکن همراه بود. دو ستاره فصل گذشته سرخپوشان که هواداران امید زیادی به ادامه حضور آنها داشتند، در نهایت تصمیم گرفتند به عضویت تیم رده سیزدهمی «ریزاسپورت» در بیایند؛ تصمیمی که موجی از خشم و عصبانیت را در ایران به وجود آورده است. بی گمان در دنیای فوتبال حرفه ای هر بازیکنی آزاد است تیم آینده اش را خودش انتخاب کند و این دو نفر هم از قاعده مزبور مستثنی نبودند. با این وجود شکل رفتار آنها با باشگاه پرهوادار پرسپولیس طوری بود که خیلی ها را غمگین و ناامید کرد. حتی یک شاطر نانوایی هم برای چوب خمیرگیری اش ارزش قائل است و آن را به عنوان اسباب تامین معاش، روی چشم می گذارد. طارمی و رضاییان اما با تیمی که آنها را از فرش به عرش رساند و شاید ارکان زندگی شان را متحول کرد، به جفاکارانه ترین شکل ممکن برخورد کردند. چقدر جامعه زشتی خواهیم داشت اگر قرار باشد گوشه گوشه اش را همین مرام نادرست پر کند. سرزمینی که گوهر «قدرشناسی» را از دست بدهد، از درون نابود می شود، فرو می ریزد، در هم می شکند.

تکلیف رامین رضاییان که کاملا مشخص است. یک فوتبالیست باکیفیت و مستعد که شخصیت نابالغی دارد و قطعا همین کاراکتر ناقص، خیلی زود خورشید اقبالش را دچار غروب می کند. اصولا کسی نمی تواند و نباید از رامین انتظار خاصی داشته باشد. تمام موجودی این بنده خدا همین است و چیز بیشتری برای عرضه ندارد. داستان طارمی اما متفاوت است. او اگر در این دو سال با موج فزاینده محبت مردم مواجه شد، فقط بخشی از آن به خاطر توانایی های فنی اش بود. بالاتر از اینکه سه گل می زد و سی گل نمی زد، مردم طارمی را به خاطر شیوه های رفتاری اش دوست داشتند. اینکه بعد از سال ها حکمرانی بی رحمانه پول در فوتبال ایران، یکی پیدا شده که دغدغه اولش اسکناس نیست، قدر می شناسد، حرمت نگه می دارد و مراقب است دلی نشکند. طارمی را همین سادگی و خوش خلقی بر صدر مجلس نشاند و حالا چه غمبار است که او برای رسیدن به تیم سیزدهم جدول ترکیه، بهایی به اندازه در هم شکستن همه آن تصاویر زیبا می پردازد. بازیکنی که بعد از پایان فصل گفت فقط به معتبرترین لیگ های اروپا ترانسفر می شود، حالا سر از ترکیه ناامن درآورده و عجیب تر آنکه در این حد فاصل، توافق نهایی با پرسپولیس برای تمدید قرارداد را هم تجربه کرده است!

طارمی با شخصیت باشگاه پرسپولیس و عواطف هوادارانش بازی کرد. او به علاوه با یک انتخاب غلط فنی، آینده یکی از ناب ترین استعدادهای فوتبال ایران را به خطر انداخت. کاش اما همه زیان های این انتقال، در همین مقدار خلاصه می شد. بزرگترین ضربه تصمیم مهدی این بود که اعتماد کردن به دیگران را دشوارتر از قبل کرد. از حالا به بعد دیگر سخت است که به نگاه نجیب آدم ها افتخار کنیم و به پاس سر به زیری آنها کلاه از سر برداریم. از امروز منتظر خواهیم ماند تا از پشت هر نقاب نجابتی، یک موجود فرصت طلب بیرون بجهد و بی رحمانه نشان بدهد در قضاوتش عجله کرده بودیم. از حالا دیگر هیچ گلی، هرچقدر هم خوش رنگ وبو باشد نشانه بهار نخواهد بود. از این به بعد باید بترسیم از بازیکنانی که اتومبیل هدیه می دهند و سر خاک پیشکسوت ها، خون گریه می کنند. از این سه شنبه به بعد، با دیدن هر ستاره باحیا و متواضعی، پشت مان خواهد لرزید که نکند این یکی هم شناگر قابلی است، اما در غیاب «آب» چاره ای جز فروتنی ندارد؟! کارت های صدآفرین را باید پنهان کرد، شاید بهترین دانش آموز کلاس، درست سر بزنگاه ناامیدمان کرد. این آخرین گل مهدی برای پرسپولیس بود؛ همین که یادمان داد مهربانی را هم باید جیره بندی کرد، همین که به ما فهماند بی حساب محبت کردن، تاوان سختی دارد.