منافع ملی یعنی پایداری بر اصول حرفه ای و رعایت اخلاق

کلماتی در زبان فارسی قابلیت های بیش از اندازه ای پیدا کرده اند نظیر "مصلحت" و به نام این کلمه که ریشه اش از صلح است. چه جنگهائی با اصول واقعی صورت گرفته است. می پرسیم آیا صلح به هر قیمت میسر می شود؟

برای پاسخ به این سوال باید فرقی بین دو کلمه جنگ و مبارزه بگذاریم. جنگ ریشه نابودی دارد و برای از بین بردن است اما مبارزه برای ساختن است و به همین دلیل است که از مبارزات در جهت رسیدن به آرمان های اصیل اخلاقی و انسانی بسیار هم حمایت می شود. مبارزه تاوان دارد برای رسیدن به هدفی اما صلح ننگین فقط تاوان دارد.

غرض از این مقدمه طولانی این است که سالها است به اسم "مصلحت" دست از مبارزه برای رسیدن به اصول کشیده ام. اصولی که اگر پا بر جا باشند چون ستون های عظیم باورهای تاریخی صحیح ما پا بر جا هستند نظیر گفتار نیک و کردار نیک و پندار نیک.

بیائیم مصلحت را به هر قیمتی نخواهیم. صلح می تواند خفت آمیز باشد و این مصلحت و صلح اگر زشت باشد نمی توان با الفاظی دیگر سر پوشی بر آنها گذاشت نمی تواند اصول انسانی و اخلاقی را زیر پا گذاشت و به صلح رسید و نام کاذبی چون منافع ملی به آن داد. منافع ملی ما احترام به ملت است. این ملت مردانی چون عمو موسی هستند که بدن خود را برای خاک وطن داده اند و هنوز هم به عشق تیمشان در ورزشگاه ها حاضر می شوند. منافع ملی باید خانواده آن جوان پرسپولیسی را آرام کند که به عشق تیمش و دربی به ورزشگاه آمد و در راه بازگشت تصادف کرد و معلول شد. منافع ملی باید احترام و عشقی را که مردان بزرگی برای نام های مهم این کشور نظیر تیم پرسپولیس حفظ شود مردانی چون دهداری و مهراب شاهرخی و صفر ایرانپاک و عزیز اصلی و .... یا افتخاراتی که بزرگانی چون علی دایی و مهدی مهدوی کیا و کریم باقری و علی کریمی با حضور در قله های فوتبال دنبا با ریشه ای در پرسپولیس ساختند.

بیائیم مصلحتی را به نام منافع ملی را بر عاشقان ایران و ایران زمین تحمیل نکنیم و نگذاریم اخلاق و انسانیت و تعد فدای جهل و جاه طلبی شود حتی اگر قرار باشد جهل و جاه طلبی جوانی خام را با حذف او از تیم ملی ایران در راه جام جهانی کلید بخورد. رضایت نامه به اسم منافع ملی و مصلحت به کسی ندهیم که قرار است پرچمدار بی تعصبی به نام و امضای خودش باشد.

آقایان هییت مدیره! پیشکسوتان و بازیکنان و مربیان و طرفداران و رسانه ها نباید اجازه دهند که عفریت مصلحت اندیشی اصول اخلاقی را نابود کند. باشد که چنین بادا.