منجلاب کجاست آقای مسلمان؟

«سال اولی که به پرسپولیس آمدیم، این تیم را از منجلاب بیرون کشیدیم و نایب قهرمان کردیم. الان هم که دو سال پشت سر هم است داریم قهرمان می شویم. دیگر چه کار باید می کردیم؟» این بخشی از سخنان پنج ماه پیش محسن مسلمان، در جشن قهرمانی پرسپولیس است. لحظاتی پیش از آنکه آن فاجعه لایو معروف علیه برانکو در صفحه اینستاگرام محسن رخ بدهد، آقای مهندس با این ادبیات جذاب به وضعیتش در پرسپولیس انتقاد کرد. مشکل خیلی از فوتبالیست های نوکیسه ایرانی آن است که معنی حرف های شان را نمی فهمند و نمی دانند چطور باید صحبت کنند. آنها فاتحان جهش طبقاتی فوتبال هستند و سیل عظیم شهرت را به سختی در کوزه وجودشان جا داده اند. بنابراین نمی شود از مسلمان انتظار داشت که بفهمد منجلاب به معنی «فاضلاب و محل تجمع آب های گندیده» است و امثال پرسپولیس و استقلال با میلیون ها هوادار عاشق هرگز به چنین جایی سقوط نخواهند کرد، حتی اگر چند سال متوالی قهرمان نشوند. همانطور که در انگلستان کسی جرات نمی کند به خاطر دوری طولانی مدت لیورپول از کسب عنوان قهرمانی، چنین تعبیری در مورد این تیم به کار ببرد. ما اما مدتهاست که از دوستان قطع امید کرده ایم. بنابراین بهتر است امثال مسلمان هر طور «بلد» هستند حرف بزنند. زیاد به آنها سخت نگیرید.

هفتم اردی بهشت امسال مسلمان منت منجلابی اش را بر سر پرسپولیس گذاشت و هفتم مهر، درست پنج ماه بعد از تلاش او برای تلخ کردن کام هواداران در جشن قهرمانی، مدیرعامل ذوب آهن در رسانه ها اعلام کرد: «اگر مسلمان قصد دارد به همین رویه ادامه بدهد، می تواند ساکش را بردارد و به خانه برود.» این اتفاق پس از آن رخ می دهد که محسن از سوی امید نمازی در لیست 18 نفره ذوبی ها برای بازی با نفت آبادان قرار نگرفت. سرمربی تیم اصفهانی پیش تر هم گفته بود از میزان تلاش و دوندگی مسلمان راضی نیست و این بار همان جملات را با لحنی تندتر تکرار کرده است. حالا شاید مسلمان به تدریج یادش بیاید قبل از حضور زیر نظر برانکو، کجا بود و چطور با او برخورد می شد. اگر محسن در پرسپولیس تبدیل به آقای «مهندس» شد، تا پیش از آن یک بازیکن همیشه قرضی و فراموش شده به شمار می آمد که سر نخواستنش دعوا بود. تا قبل از حضور برانکو در ایران، مسلمان در تیم هایی مثل ذوب آهن، ملوان و فولاد یک دور زد و نیم فصل نیم فصل برای آنها بازی کرد، اما هیچ کجا موفق نبود و هیچکدام از مربیانش هم برای نگه داشتن او وسوسه نشدند، درست مثل کارلوس کی روش که خیلی زود او را از دایره بازیکنان تیم ملی بیرون کرد. اصلا به خاطر همین رزومه اسفبار بود که تابستان 94 پرسپولیس توانست در آرام ترین انتقال یک دهه گذشته مثل آب خوردن و در ازای فقط 200 میلیون تومان رضایتنامه قطعی مسلمان را بگیرد؛ آن هم از باشگاهی که همین امسال روی رضایتنامه بازیکن متوسطی مثل مرتضی تبریزی قیمت یک میلیارد و 800 میلیونی گذاشت!

لابد مسلمان که زیر نظر برانکو احیا شد و دو سال تمام در پرسپولیس آقایی کرد، آن روزها را فراموش کرده بود، اما حالا فرصت خوبی است تا برخی واقعیت های فوتبال این بازیکن دوباره پیش چشمش بازسازی شود. البته که او استعداد کم نظیری دارد، اما فقط این کافی نیست و همه حرف برانکو هم همین بود. سختکوشی، عطش و متانت لازم است تا الماس استعداد را صیقل بدهد، اما انگار محسن با این فضا بیگانه است. خودش در همان مصاحبه کذایی گله کرده بود: «من و کمال و فرشاد را به خاطر اعتراض و اعتصاب مان 170 میلیون جریمه کردند.» ببخشید که بابت تعطیل کردن تمرین مجازات شدید؛ آن هم در روزگاری که بازیکنان و مربیان خارجی پرسپولس پنج ماه است حقوق نگرفته اند و جیک هم نمی زنند. شاید امروز با شاخ و شانه کشیدن های امثال آذری و نمازی در رسانه ها، شأن و منزلت شما بیشتر حفظ شده است. حالا مجال خوبی است که همه بدانند در سه سال گذشته بین پرسپولیس و مسلمان چه گذشت و چه کسی دیگری را از منجلاب بیرون کشید؟!