مي روم تا قرباني ناکامي ها نشوم

استعفا دادم تا کسي نگويد دايي در پرسپوليس به دنبال پول است

 منتظر قبول يا عدم قبول استعفايم نمي‌مانم

علي دايي از پرسپوليس رفت، بعد از 5 هفته شکست. او بعد از شکست تلخ مقابل صبا باتري، خالي از حرف بود.

دايي به ياد نخسين روزهاي سال 88، از روي نيمکت بلند شد، دقيقا در همان مسير دو سال پيش گام برداشت و به همان رخت‌کن رسيد.

مسير و رخت‌کن با گذشته هيچ فرقي نداشت. مسير شلوغ، رخت‌کن و صداي گريه. «ولي به هيچ وجه حسي را که امروز دارم با حسي که در آن روز داشتم قابل مقايسه نيست. الان حس ديگري دارم و فکر مي‌کنم بهتر است نباشم.

شرايط آن زمان فرق مي‌کرد و نمي‌توانيم آن‌ها را مقايسه کنيم. با تمام وجودم از پرسپوليسي‌ها عذرخواهي مي‌کنم و شرمنده‌ام که باعث ناراحتي‌شان شدم.

 من هيچ چيزي را نمي‌خواهم توجيه کنم.

 در زندگي ورزشي‌ام ممکن است در چنين شرايطي قرباني ناکامي‌ها شده باشم اما اکنون خودم تصميم به جدايي مي‌گيرم تا فردا روز دوباره قرباني نشوم.» تفاوت عمده آن شب تلخ فوتبال با بعدازظهر ديروز در يک اتفاق بود.

دايي اين بار پيش دستي کرد، برخلاف دو سال قبل. دايي بعد از شکست مقابل عربستان در آن ديدار تاريخي تيم ملي در راه جام جهاني 2010 به کنفرانس مطبوعاتي رفت و مقابل درخواست‌ها براي استعفا، گفت: «شما چکاره هستيد؟ من استعفا نمي‌دهم.» و کمي بعد به سرنوشت اخراج دچار شد.

 دايي اين بار راه را خودش تعيين کرد، اجازه نداد برايش تعيين کنند. از رخت‌کن بلند شد، به بيرون رفت و با همان جرأت هميشگي به خبرنگاران گفت مي‌رود. به اين ترتيب او استعفاي خود را اعلام کرد: «از پرسپوليس مي‌روم تا مثل دفعات قبل قرباني ناکامي‌ها نشوم و پرسپوليس با آرامش به کارش ادامه دهد.

من با باشگاه پرسپوليس قطع همکاري مي‌کنم و تصميمم را هم به طور جدي گرفته‌ام، فکر مي‌کنم در اين شرايط نمي‌توانم به اين تيم کمک کنم.

 من براي خدمت به اين تيم و کمک آمده بودم اما اکنون که فکر مي‌کنم حضورم فايده‌اي براي اين تيم ندارد، از اين تيم مي‌روم.» او تمام حرف‌هايش را شمرده مي زد اما نمي‌توانست آرامش را در چهره‌اش بروز دهد: «منتظر قبول يا عدم قبول استعفايم نمي‌مانم، امروز استعفايم را به صورت کتبي به سرپرست باشگاه ارائه مي‌دهم. من تمام سعي‌ام را در پرسپوليس براي موفقيت اين تيم انجام دادم اما شايد نهايت توان من همين است. شايد اگر امثال علي دايي در فوتبال ايران نباشند، برايش بهتر باشد.»

 شعار متغير طرفداران در بازي ديروز، موضوع مبهمي بود که بعضي از خبرنگاران در کنفرانس مطبوعاتي از دايي به عنوان «توطئه» از آن پرسيدند اما پاسخ سرمربي سابق منطقي بود: «هيچ توطئه‌اي در به وجود آمدن اين شرايط در کار نبود.

من بازيکنان باشرفي در پرسپوليس داشتم.» دايي حتي از حبيب کاشاني تشکر کرد: «مديريت هميشه از من حمايت کرده و ما هيچ وقت تنها نبوديم و هيچ مشکلي نداشتيم.» حتي توقع داشت شعارهاي بدتري بشنود: «از تمام طرفداران اين تيم ممنونم که در اين مدت مرا تحمل کردند. پرسپوليس نتيجه نمي‌گيرد و آن‌ها شعار مي‌دهند و حق دارند. آخر چند بازي بايد باخت؟! با تعداد باخت‌هاي زيادي که ما داشتيم بايد بدتر از اين‌ها را امروز مي‌شنيدم. من دست تک‌تک هواداران را مي‌بوسم.»

او معتقد است تنها دليل اين باخت‌ها مسائل فني است: «عدم نتيجه‌گيري پرسپوليس به خاطر مسائل فني است و من هم مسئول مستقيم فني اين تيم هستم که تمام اين شکست‌ها را به گردن مي‌گيرم.»

 دايي حرف‌هاي خود را با اين جملات تمام مي کند، با جملاتي که کسي دوست نداشت روزي دوباره از زبان او بشنود: «5 شکست متوالي در تاريخ بازي‌هاي پرسپوليس بي‌سابقه بوده است و طبيعي است شما هم منتظر استعفاي من بوديد.

استعفا دادم تا کسي نگويد دايي در پرسپوليس به دنبال پول است. مي‌توانيد از مسئول مالي باشگاه هم بپرسيد و او تأييد مي‌کند که من کمترين دريافتي را در مدت کاري‌ام داشته‌ام.»