نازهاي بي خريدار يك سرباز!

1-  دوشنبه شب گذشته خيلي ها منتظر آغاز برنامه نود بودند تا ببينند مهدي رحمتي چگونه از تصميم ناگهاني اش مبني بر كناره گيري از تيم ملي دفاع خواهد كرد. به ويژه اطلاع يافتن سنگربان شماره يك استقلال از واكنش سرد و قاطع كارلوس كي روش مي توانست مصاحبه او با عادل فردوسي پور را جذاب تر كند، اما انبوه اين انتظارات بي ثمر باقي ماند، چرا كه سيد روي آنتن نود كاري غير از افزودن بر حجم سنگين ابهامات موجود انجام نداد. تاكتيك قديمي «به وقتش خواهم گفت»، اين بار هم امتحان خودش را با موفقيت پس داد و ستاره سرشناس استقلال را از مسلخ به در برد. تقريبا تمام اهالي فوتبال ايران حرف هاي ناگفته اي دارند كه وعده مي دهند روزي آنها را مطرح خواهند كرد. اكبر غمخوار قرار بود كتاب 120 بحران پرسپوليس را بنويسد، واعظ آشتياني از افشاگري هاي آنچناني اش بعد از تحويل مسووليت سخن مي گفت، همين حالا فرهاد مجيدي در حالي خيلي «ريلكس» در استقلال توپ مي زند كه به مردم قول داده بود روزي دلايل جدايي اش از اين تيم را بگويد و حتي محمد رويانيان و علي فتح ا...زاده هم در خلال ده ها متر مصاحبه هر روزشان تاكيد مي كنند «به زودي» پرده از اسرار بزرگي برخواهند داشت! هواداران فوتبال در ايران به شنيدن اين گونه قول هاي توخالي عادت دارند. اينجا «ندانستن» حق مردم است و بر همين اساس، مهدي رحمتي هم وظيفه اش در مورد مطلع كردن افكار عمومي از تصميم «ملي» اش را به ماه ها بعد موكول مي كند؛ موعدي كه احتمالا تا فرا رسيدنش تب وتاب اين موضوع هم به كلي خوابيده است و ديگر كسي سراغ غبارروبي از اين پرونده آرشيوي نخواهد رفت.

2- حدود 15 دقيقه گفت وگوي بي واسطه با مردم و مجري نود، فرصتي طلايي بود كه مهدي رحمتي به آساني آن را از دست داد. دروازه بان سابق تيم ملي كشورمان در اين برنامه هرگز نتوانست دلايل قانع كننده اي براي كناره گيري اش مطرح كند. او در كمال ناباوري بي تفاوتي كي روش نسبت به خبر جدايي خودش را تاييدي بر صحت تصميمش قلمداد كرد و به مخاطبان فهماند كه اگر سرمربي تيم ملي واقعا به او علاقه داشت، نبايد به اين آ ساني ها با داستان كنار مي آمد! اينكه رحمتي به جاي نگاه كردن به فهرست مدعوين تيم ملي سراغ ملاك هاي ديگري براي آزمودن مقبوليت خودش نزد كادر فني مي رود، بي گمان روحيه آماتور او را نشان مي دهد. كار سيد شبيه كسي است كه نشت احتمالي گاز را با كشيدن كبريت آزمايش مي كند. او احتمالا پيش تر رايحه هاي نامطبوعي استشمام كرده بود، اما به جاي شيوه هاي سالم، تصميم گرفت خطرناك ترين امتحان ممكن را به كار بگيرد. رحمتي حالا كبريت را كشيده و با شعله هاي سوزناك آتش مواجه شده است. گلر تواناي فوتبال ايران مي توانست بايستد و با نمايش هاي هرچه بهترش، پشتيباني كي روش از خودش را به اوج برساند، اما تصميم گرفت وفاداري مربي پرتغالي را با اعلام كناره گيري خودش محك بزند كه البته نتيجه چنين شوخي هايي با يك مربي حرفه اي كاملا روشن است!

3- «من مثل يك سرباز در خدمت تيم ملي هستم» ؛ بعد از آن همه ناز و كرشمه، اين بي ترديد باور نكردني ترين ادعاي مهدي رحمتي در برنامه نود محسوب مي شد. در اوج جنگ و وقتي ارتش يك كشور تا دو قدمي پذيرش شكست عقب رانده شده است، كدام سرباز ميهن پرستي سگرمه هاي درهم كشيده فرمانده اش را بهانه مي كند و از مبارزه انصراف مي دهد؟ شايد اشتباه بزرگ مهدي رحمتي اين بود كه كي روش را با برخي از همكاران ايراني اش عوضي گرفت. حتي اگر جدول رده بندي مقدماتي جام جهاني بخشي از اعتبار كارلوس را به چالش كشيده باشد، باز آنقدر پشم به كلاه اين مربي بين المللي باقي مانده كه زير بار اين قبيل رفتارها نرود. او مثل خيلي از مربيان ما هنوز با فرمول نجات بخش گل و شيريني آشنا نيست و نمي داند چطور مي شود با ستاره هايي كه مثلا سلامتي اخلاقي اش را زير سوال برده اند دوباره رفيق گرمابه و گلستان شد. تئوريسين يونايتد بزرگ در فضايي پرورش پيدا كرده كه در آن ناز هيچ سربازي را نمي خرند و به ويژه در جايي مثل تيم ملي منتظر «تشريف فرمايي» ستاره هاي قهر كرده نمي مانند. براي سيد، كارلوس كي روش هرگز شبيه امير قلعه نويي نبود كه خط و نشان نوروزي اش را از ياد ببرد و براي كسب موفقيت، دوباره با او در يك ظرف جمع شود. وقتي با يك حرفه اي سروكار داري، شايد لازم باشد حتي در مصرف كلمات هم دقت كني!

4- مهدي رحمتي به عادل فردوسي پور يادآوري مي كند آپارتمانش با آپارتمان كي روش در يك مجتمع واقع شده و آمار رفت و آمدها به خانه سرمربي تيم ملي را دارد. همه جاي دنيا معمولا اين مربيان هستند كه روي چنين بخش هايي از زندگي شخصي بازيكنان شان نظارت مي كنند، اما از آنجا كه در فوتبال «حرفه اي» ايران تقريبا همه چيز برعكس است، اينجا مهدي رحمتي كادر فني را كنترل مي كند! به جاي اين قبيل كارآگاه بازي ها، كافي بود تا سيد فقط كمي روي برخي از ضعف هايش كار مي كرد. اينطوري قطعا به چنان جايگاهي دست پيدا مي كرد كه بدون اشراف به زبان هاي انگليسي و اسپانيايي هم موقعيتش به خطر نمي افتاد!