ناصر خان ! دلسردمان نکن

هنوز به مدرسه نرفته بودم كه ديوانه فوتبال شدم و اين ديوانگي نزديك به 38 سال است كه با من است در طي اين سالها فوتبال خنده ها و اشكها و شادي ها و حسرت هاي زيادي به من داده است حسرت ؟آري هنوز هم حسرت قهرمان نشدن هلند 1974 و 1978 و برزيل 1982 و ايتاليا 1990 و... را مي خورم اما شايد اگر قدري در موتور جستجو گر فوتبال طلب ذهنم بگردم نتوانم كسي را بيشتر از ناصر حجازي پيدا كنم كه به دل من حسرت داده است آري هميشه حسرت هاي فوتبال را از حجازي خورده ام زيرا

1/سالها به عنوان يك علاقمند تيم قرمز پايتخت فرياد ها براي اين تيم در سالهاي نوجواني و جواني زدم اما نمي توانم پنهان كنم كه هميشه داشتن دروازه باني چون او را در تيم محبوبم خوردم مي گويند عزيز اصلي هم دروازه بان بزرگي براي تيم قرمز بوده اما بازيهاي او را نديده ام اما هيچگاه وازگن صفريان و بهرام مودت و بهروز سلطاني و حتي عابد زاده را در قواره او نديدم او كه هرگاه در تيم ملي او را پشت سر پروين مي ديدم دلم قرص بود در پرسپوليس بهترين دفاع ها را با پنجعلي و كاشاني و وطن خواه و محرمي و... بهترين هافبكها را با پروين و در خشان و باقري و...و بهترين مهاجمين با ايرانپاك و كلاني و بهزادي و دائي و پيوس و... داشتيم اما حسرت دروازه بان در سطح او را خيلي كشيديم

2/ ديگر حسرتي كه از حجازي كشيدم مربوط به بازي رفت ايران و استراليا در چار چوب انتخابي جام جهاني 1978 در ملبورن بود همان بازي كه استاد بهمنش را به ياد مي آورم كه گل دقيقه 70 حسن روشن را با چه شوري برايمان گزارش كرد و آن پنالتي كه استراليائي ها بيرون زدند اما ناصر خان سمت آن رفت و اگر در چار چوب بود مطمئنا او مي گرفت كاش ناصر خان آن توپ را مي گرفت حسرت پنالتي ديگري كه به دلم نشست همان پنالتي رنسن برينگ در آرژانتين بود كاش آن پنالتي دوم را كه سمتش رفت را مي گرفت كاش

3/ ناصر خان در جام جهاني آرژانتين خيلي عالي بود اما حسرت كتف در رفته او در بازي پرو را از ياد نبرديم كه تيم تعويض نمي توانست بكند و ناصر خان گلهائي خود كه مطمئنا با كتف سالم نمي خورد

4/ بعد از جام جهاني ناصر خان حسرت ديگري به دلم گذاشت و نتوانست به منچستر يونايتد برود چقدر دلم مي خواست او در تيم محبوب قرمز پوش انگليسي من بازي كند با همان پيراهن سبز و شورت و جوراب سياه كه او را با هيبت ناصر خان نشان مي داد

5/ حسرت بعدي من طرح شوم 27 ساله ها بود كه معلوم نبود از كدام ناكجا آبادي آمده بود و ناصر خان را در سن 30 سالگي كه اوج دوران دروازه باني است از تيم ملي دور كرد ناصر خان از تيم ملي رفت بدون هيچ بازي خداحافظي و قدرداني و...

6/ ناصر خان بعدها حسرت ديگري به دلم انداخت وقتي در بازي پرسپوليس و استقلال 1362 در جلوي آن همه جميعت آن گونه از تك گل مظلومي عالي دفاع كرد

7/ حجازي وقتي مربي هم شد حسرت به دلم كرد وقتي با محمدان بنگلادش هم تيم ما را برد و انديشيدم كه چرا او بايد دور از وطن باشد و اين افراد بر مسند تيمهاي ما باشند ...

8/ناصر خان در دوران مربيگري هم مرا حسرت به دل كرد اول به خاطر اين كه نتوانست با استقلال در تهران جوبيلو ايواتا را ببرد و قهرمان آسيا شود و بعد هم اين كه بي جهت در تيمهائي مربيگري كرد كه فقط از حيثيت او خرج شد و قصه هاي او با سياسيون استقلال هم از ياد نمي برند كه چقدر عده اي پشت او قايم شدند و حال حتي نمي دانند كه او كجا بستري است كاش ناصر خان اين گونه در عرصه مربيگري بي محابا شغل قبول نمي كرد كاش

9/يك حسرت ديگر من مربوط به آن روزي است كه ناصر خان عدم صلاحيت براي حضور در انتخابات رياست جمهوري گرفت او مي خواست چون ‍ژرژ وه آ فوتباليست و رئيس جمهور ليربيا باشد دليل حسرت من اين نيست كه چرا به عالم سياست پا نگذاشت بلكه دلم مي خواست امثال فتح الله زاده كه در انتخابات شركت كردند و راي نياورند بدانند كه بر ويرانه محبوبيت چه كساني خود را كانديد كرده اند و استقلال مال چه كساني بوده كه حالا به دست بيگانگان اداره مي شود برايشان كسب محبوبيت كرده است

10 / و حالا ناصر خان روي بستر بيماري است و من عاجزانه از او مي خواهم كه حسرت به دلم نكند از او مي خواهم كه به زندگي برگردد دلم مي خواهد اين مرد زمستاني هميشه بهار ما بار ديگر بهار را براي ما شيرين كند دلم مي خواهد اين يك بار ناصر خان حسرت به دلم نگذارد دلم مي خواهد باز سلامت باشد و همان فوتباليست با شخصيت و تحصيل كرده و خوش تيپ و با افتخار ما شود ناصر خان حسرت به دلمان نگذرد پاشو عقاب همه دوران دروازه تيم ملي فوتبال ايران حسرت به دلمان نكن ناصر خان