ناکامی بزرگ درویش در بخش اقتصادی پرسپولیس

از بد حادثه رضا درویش هم بازی را خیلی خوب بلد است و اصطلاحاً با پنبه سر می‌برد. بعد از مصاحبه مفصل یحیی و بحث‌هایی که از سوی او مطرح شد توپ به زمین هیأت مدیره و مهم‌تر از آن رضا درویش مدیرعامل باشگاه پرسپولیس افتاد و به نظر می‌رسید این گروه مدیریتی در چاله عمیقی افتاده‌اند که بیرون آمدن از آن کار هر مدیری نیست اما درویش سعی کرد در کمال آرامش هر آنچه درباره مشکلات اقتصادی باشگاه می‌داند را روی دایره بریزد و اینطوری تا حدی خود را تبرئه کند به طوری که شمشیرهایی که بعد از مصاحبه یحیی علیهش نشانه رفته بود کمی عقب رفت.

درویش بازی را خوب بلد است و می‌داند چطور در کمال آرامش به همه سؤال‌ها جواب بدهد و به صورت حداقلی هم که شده افکار عمومی را قانع کند اما بازی هنوز تمام نشده و می‌شود از دل این حرف‌ها به مباحث تازه‌ای رسید. مصاحبه درویش چند بخش مختلف داشت که از دل آن می‌توان نکاتی را بیرون کشید و درباره‌شان عمیق شد.

اول اینکه او مطابق انتظار گفت یحیی مال پرسپولیس است و اجازه جدایی به او نمی‌دهند تا به وظیفه ذاتی خود در قبال یک مربی موفق عمل کرده از این جهت بدون اتخاذ رویکرد تهاجمی و مقابله با مثل «اوکی» هواداران را بگیرد.

دوم اینکه او سعی کرد در مورد موضوع مهم آپشن‌ها و پاداش‌ها که یکی از دلایل اصلی اعتصابات و حاشیه‌های روزهای اخیر بود یکی به نعل بزند یکی به میخ. درویش از سویی می‌گوید آنچه یحیی و بازیکنان می‌گویند درست است و در قراردادشان این مسأله آپشن وجود دارد اما از سوی دیگر ماجرای پاداش را به شکلی غیر مستقیم کان‌لم‌یکن تلقی می‌کند و می‌گوید خود بازیکنان هم مشکلی با حذف شدن پاداش بردها ندارند.

مسأله سوم، موضوع تمدید قرارداد یحیی گل‌محمدی است که درویش صراحتاً از آن شانه خالی می‌کند. او با تکرار این جمله در دو بخش از مصاحبه که؛ در این مقطع فصل هیچ باشگاهی دنبال تمدید قرارداد سرمربی‌اش نمی‌رود، عملاً با یک فکت فوتبالی نشان می‌دهد پیش کشیدن این بحث حتی اگر واقعاً خواسته یحیی یا یکی از خواسته‌های مهم او باشد در این مقطع منطقی نیست. در واقع درویش مقابل این خواسته یک نقطه می‌گذارد و خواستار پایان بخشیدن به آن است کما اینکه برخی بگویند حتی اگر الان باشگاه بخواهد با مربی‌ای که فصل قبل سه جام آورده تمدید کند، طبیعی و بجاست.

نکته چهارم به توضیحات و توجیهات او درباره مسائل اقتصادی باشگاهش مربوط می‌شود. درویش بار دیگر با ذکر مصیبت میراث بدهی بیش از صد میلیاردی مدیران قبلی، از طرح‌های اقتصادی‌اش دفاع می‌کند و می‌گوید قراردادی که با ایرانسل بسته خیلی هم خوب است و فقط محدودیت‌هایی که از سوی سازمان لیگ به وجود آمد باعث شد این درآمد به رقم بالاتری نرسد. او برخلاف ادعای یحیی می‌گوید هیچ باشگاهی نتوانسته به اندازه پرسپولیس از تبلیغ روی پیراهن تیم درآمدزایی کند.

موضوع پنجم اعتراف غیرمستقیم مدیرعامل باشگاه پرسپولیس به ناتوانی و فشل بودن کارگروه اقتصادی خویش است. چیزی حدود 21 ماه از زمان حضور این مدیر در رأس باشگاه پرسپولیس می‌گذرد و تیم اقتصادی او نیز مدتی بعد از مدیریت او در باشگاه شروع به کار کرده‌اند اما طرح‌های آنها هنوز به ثمر ننشسته. درویش می‌گوید باید برای به نتیجه رسیدن این طرح‌ها همچنان صبر کنیم اما مشکل اینجاست که طرح‌های زودبازده این مدیر و باشگاه پرسپولیس آنقدر نتوانسته قانع‌کننده باشد که به طرح‌های بلندمدتش خوشبین باشیم و این بدبینی به وضوح در مصاحبه یحیی گل‌محمدی مشهود است.

نکته ششم جالب‌ترین بخش یا نکته از دل حرف‌های مدیرعامل پرسپولیس است. هر چند او پیش‌تر نیز از نهادهای بالادستی تقاضای باز کردن شیر تزریق پول به این باشگاه دولتی را کرده بود اما این بار صراحتاً از مسئولان نظام می‌خواهد راهی برای کمک به پرسپولیس پیدا کنند. حالا سؤال اینجاست که اگر پرسپولیس بهترین قرارداد را با اسپانسرش بسته و کارگروه اقتصادی‌اش بهترین برنامه‌ها را برای درآمدزایی ریخته‌اند چه نیازی به یک کمک خارج از عرف و قانون دارد تا به درآمد پایدار برسد؟ پس خلاقیت و هنر مدیریت چه می‌شود؟

موضوع هفتم نتیجه‌گیری کلی از تمام بحث‌های بالاست. درویش مشکلات اقتصادی را توضیح داده، طرح‌ها، برنامه‌ها و اقدامات خود را جلوی چشم آورده، حاشیه‌های اخیر را نتیجه عملیات مخرب دشمنان و تیم‌های رقیب دانسته، به یحیی و بازیکنان حق داده و خواسته‌شان را تأیید کرده اما در نهایت با تمام این توجیهات اگر سازمان خصوصی‌سازی و کمیته مصارف اجازه برداشت از پول بورس را صادر نکنند یا بانک شهر دوباره وام ندهد گوش هیچ‌کس به این حرف‌ها بدهکار نخواهد بود؛ مهم‌ترینش یحیی و بازیکنان پرسپولیس.