نباید بترسیم ....

ادبیات کی روش در این روزها پر از امید است. او می داند که حالا وقت امید و داشتن آرزوهای بزرگ است. او از تاریخ سازی می گوید. از دو حضور متوالی در جام جهانی که در تاریخ ما هرگز پیش نیامده است. جدا از این که طرفدار کی روش باشیم و یا نباشیم نباید از نوع بازیهای رسانه ای او غافل باشیم. او بخوبی قادر است که توجه دوربین ها و سایتها و روزنامه ها را به سمت خودش بکشاند. او تا به اینجا  یک پروسه سه مرحله ای را در کار رسانه ای شروع می کند. او نخست غر می زند و و از ناکار آمدی ها سخن می گوید و بعد در آستانه مسابقات از تیمش پشتیبانی می کند و بعد از نتیجه خوب که ماحصل این روزهای کاری اش است جشن پیروزی می گیرد و به دنبال آغاز دیگری است و شاید سکوت می کند و بعد بازی آغاز می شود.

این روزها اخبار خوبی از تیم ملی به گوش نمی رسد. این اخبار مربوط به مصدومیت و محرومیت تیم ملی فوتبال کشورمان است و شاهدیم که امیری وینگر چپ ثابت تیم ملی و بیرانوند دروازه بان اول تیم ملی مصدوم هستند و به همت ناکارآمدی که در هنگام مدیریت روانی تیم ملی داشتیم بازی با قطر را با سه محروم به پیروزی رساندیم و آزمون و حاج صفی را هم از دست دادیم. ضمن آن که نکونام هم روی نیمکت نیست مردی که به نوعی آتش بیار این جنجال بود. کمی از بعد روحی در فکر هستیم و از سوئی باید هزاران کیلومتر دورتر و در مالزی به مصاف سوریه برویم که حریف غیر قابل پیش بینی است. شرایط برای انجام اردو و بازی تدارکاتی هم خوب نبود. تبعات تغییر مدیریت ورزش مشکلاتی داشتیم و در این بین نگاه ها به کی روش است که فرمانده و ناخدا کشتی تیم ملی ایران چه می گوید و اظهار نظر او جالب است:
" دوره ای که از نداشتن یک و یا دو بازیکن می ترسیدیم گذشته است "  کی روش فرمان می دهد " ترس مطلقا ممنوع " این کلام از دهان کسی بیرون میاد که از نا امیدی و کشتی غرق شده تیم ملی سخن می گفت ولی حالا می داند که ترس برای تیم ملی یک آفت بزرگ است به همین دلیل همه را به نترسیدن می خواند. او وقتی می گوید دوره ترسیدن گذشته است خطابش کل مجموعه تیم ملی شامل کادر فنی و بازیکنان و مدیران و رسانه ها و طرفداران تیم ملی است. این که بخواهیم از نفوذ قطری ها بترسیم قدغن است. این که از چین همراه با لیپی بترسیم اشتباه است. این که از پلنگ زخمی چون ازبکستان واهمه داشته باشیم را باید به فراموشی بسپاریم. کره جنوبی و سوریه را باید جدی بگیریم اما ترس ممنوع است.

 کی روش بلوف نمی زند. تیم ملی ایران در حال حاضر در یکی از بهترین دوران خودش از بعد منابع انسانی است. امروز شاهدیم که ماهینی هم به تیم ملی دعوت شده است. وقتی ورویا غفوری  نیست ماهینی را داریم. ضمن آن که ایران پوریان مهره ارزشمندی است که هنوز به تیم ملی دعوت نشده است. زهیوی و بیت سعید و مطهری و مسلمان و... بسیاری دیگر هستند که گفته کی روش را تایید می کنند. تیم ملی ما 4 بازیکن اصلی اش را نخواهد داشت چون ترسی وجود ندارد وقتی ایران بیشه شیران خفته باشد.  همه می دانیم این نیروی انسانی بی کران است و نسلی دیگر هم پشت سر این تیم ملی جوان است. تیم ملی نوجوانان و جوانان ما که به جام جهانی رفتند اگر حمایت بشوند و از همه مهمتر حفظ بشوند می توانند بزرگانی بدهند آن گونه که در سالیان پیش از انقلاب می داد و یا در سالهای بعد از انقلاب مردان بسیاری را به تیم ملی دارد که هنوز آنها را می بینیم.

 تیم ملی ایران می داند حالا قطری ها با تمامی میلیون ها دلاری که صرف فوتبالشان کردند و همه افتخاراتشان خریدن تیم های چون پاری سن ژرمن و آوردن ستاره هائی چون ژاوی به لیگشان است و با تمامی نفوذشان کاری از بیش نمی برند. می دانیم کره جنوبی با تمامی سر ماه گزاری اش از ما می ترسند. همان طوری که ازبکستان می ترسد. نباید مغرور باشیم ولی ترس هم قدغن است.

 و در آخر باید نکته دیگری را بگوئیم. این فوتبال پر افتخار مدیون بزرگان زیادی است که توانستند فوتبالمان را بزرگ کنند. مردانی چون صدقیانی و بیاتی و آقا فکری و دهداری و پورحیدری ها و ... بسیاری دیگر که توانسته اند به ما یاد بدهند که نترسیم و تا به آخر بجنگیم با احترام به روحشان و بخاطرشان باید تا به آخر نترسیم و هدیه صعود دو دوره متوالی را به روحشان تقدیم کنیم.