نزديك بود پسته در گلويشان گير كند

مابين دو نيمه بازي پرسپوليس و مس رفسنجان است كه پيرمردي شكوه از تيم پرسپوليس در پيش سلطان سرخها مي كند و سلطان كه مشغول خوش و بش با ياران گلستان و گرمابه اش به او مي گويد " حرص نخور بجايش چائي بخور" وپيرمرد مي رود و لابد مي انديشد سلطان حق دارد زيرا او كه به جز دلي براي پرسپوليس چيزي ندارد پس چرا بايد حرص بخورد ؟ وقتي سلطان سرخها كه خود را صاحب اين تيم مي داند اين گونه بي خيال است كه مي بيند در ورزشگاه صد هزار نقري شايد تنها 1000 نفر آمده اند و ديگر از 100000 نفر بازيهاي پرسپوليس با حريفانش در دهه 60 و 70 خبري نيست و جميعت دو برابر اما ميزان تماشاچي 99% نسبت به آن زمان كم شده است و با اين همه باز مشغول چائي خوردن است پس چرا بايد او حرص بخورد مگر همه تقصيرها به گردن امثال اين پيرمرد و بقيه عاشقان پرسپوليس نيست كه " تماشاگر نما " و " بي تعصب " هستند و همه دردها متعلق به آنها است ؟ آري در روزي كه تماشاگري نزديك به 1% دو دهه پيش به ورزشگاه آمده بود وورزشگاه در قرق نظر كرده هائي بود كه فرياد مي زدند " حميد خان استيلي " و از سلطان لبخند مژدگاني مي گرفتند زيرا مليجك را تحويل گرفته بودند باز پرسپوليس اسير تيم دسته اولي مس رفسنجان تا دو دقيقه به پايان وقت اضافي بود فكر مي كرديم كه اين نبود تماشاچي بتواند به نظر كرده ها كمك كند تا مس رفسنجان را به آساني ببرند تا همه چيز را به گردن تماشاچي باز بياندازد اما اين اتفاق نيافتاد و بي تجربگي مسي ها و ضعف داوري كه در دقيقه 120 يك پنالتي براي مس رفسنجان نگرفت باعث شد تا پرسپوليس كه در دو فصل گذشته قهرمان جام حذفي كشور شده است در گام اول و در خانه حذف نشود و سلطان چاي بخورد و ديگر در اين انديشه نباشد كه چون حكايتهاي شير علي قصاب و اصغر ديزل سالهاي دور و در سريال دائي جان ناپلئون آدم بفرستد تا يك كتك مفصل منتقدانش را بزند و يا دفتر روزنامه اي را به هم زنند چون به اسب سلطان لقب يابو داده اند آري پرسپوليس با تمامي توان به اين بازي آمد و هر مهره اي جز مصدومين خود را به اين بازي فرا خواند تا نشان دهد چقدر بي روحيه و ضعيف و حقير شده است و سر مربي طبق معمول در كنار زمين با صورتي رنگ پريده فقط مي خواست كه بازي تمام شود فكر مي كرديم تجربه پروين در ليگ يك و با تيم استيل آذين بتواند به پرسپوليس براي رويا روئي با مس رفسنجان كمك كند !! اما وقتي بازي به گره خورد اين تئوري به ذهن آمد كه " كل اگر طبيب بودي سر خود دوا نمودي " يعني آن كه مگر استيل آذين پروين و شركا در ليگ يك چه دسته گلي بود كه بخواهند آن را بر سر اين جوخه سرخ بجاي ارتش سرخ بزنند ؟ مس رفسنجان يكي از ضعيف ترين دفاع هاي ليگ يك را دارد اما در بازي با پرسپوليس هيچگاه دفاع نكرد كه هيچ بلكه اگر كمي اعتماد به نفس داشت شايد در نيمه دوم مي توانست پرسپوليس را با سه گل ازميان بردارد در تيم پرسپوليس همچنان ضعف را مي ديديم اين تيم فقط روي دو اشتباه مس رفسنجان به گل رسيد و در طول بازي در اكثر نبر دهاي تك به تك بازي را باخت ميزان پاسهاي اشتباهش خيلي بيشتر از مس رفسنجان بود و در بسياري از مواقع مرعوب بازي هدف مند و زيباي مس رفسنجان شد ا پرسپوليس هيچ كار تاكتيكي منسجم نداشت و بي هيچ برنامه اي بازي مي كند و در روزي كه استاديوم خالي يك پارچه در اختيار عوامل دربار سلطاني بودند باز هم بي روحيه بودند پرسپوليس كه در دو فصل گذشته متهم شده بود كه جام بي ارزش " حذفي " را برده است و كسي نگفت اگر اين جام بي ارزش است پس چرا در همه جاي دنيا بازي مي شود و قهرمانش به مسابقات قاره اي اعزام ميشود در اين بازي نشان داد كه در اين جام ضعيف به زعم آقايان هم نزديك بود سقوط كند نمي دانيم مرداني كه در اين روزها هر گونه حمله اي را به تماشاچيان نجيب اين تيم كرده اند باز هم مي توانند پس از بازي با مس رفسنجان چنين ادعاهائي بكنند يا خير اما همه ديدند مردم با اين تيم قهر كرده اند و رسما با نيامدن به استاديوم اعتراض خود به نحوه اداره تيم را به دوستاني كه فكر مي كنند اعتبار آنها بالاتر از پرسپوليس است نشان دادند قهر مردم در بازي با مس رفسنجان بخوبي نشان داد بر خلاف گفته اين آقايان مدير و سرمربي و مربي آنچه كه مردم مي گويند و مي خواهند درست در خلاف جهت عقايد اين آقايان است كه يكي نمي خواهد در ك كند كه از فوتبال سر رشته اي ندارد و آن دگري فوتبال را با قصه ناصر الدين شاه و مليجك اشتباه گرفته است و ديگري هم كه مي خواهد با هر كلكي كه شده در تيم بماند تا همه مبلغ قراردادي را كه رفيقش بابت دوستي هاي سالهاي دور برايش مهيا كرد را دريافت كند و بقيه هم كه به قول عادل فردوسي پور همانجا نشسته اند و به قولي سفره اي هست و يك لقمه كه همه با هم البته با چاي خوشخيالي بخورند
پرسپوليس در اولين بازي حذفي در خانه و با تيم ليگ اولي مس رفسنجان نشان داد كه حقير شده است اين تيم محبوبيش را از دست مي دهد نه بخاطر اين كه ديگر عاشقي ندارد بلكه دليل اين است كه دست اندركاراني دارد كه خود شيفته و عاشق خويشتن هستند و در زبان صحبت از اين دارند كه دنيا محل گذر است و در يك لحظه انسان مي تواند عزيز ترين هايش را از دست بدهد و پست و مقام و پول بي ارزش است اما در عمل چسبيده هائي هستند كه نام و افتخار و سابقه و دل مردم هيچ ارزشي براي آنها نداردو يا آنهائي كه هنوز در توهم سالهاي دور و مديريت بحران و سلطاني حكيمان هستند افسوس و صد افسوس