نقدي بر آخرين مصاحبه هاي دادگان / وقتي ناجي با وعده تعطيلي مي آيد!

1) ناكامي‌هاي ملي و باشگاهي فوتبال ايران ، مدت‌هاست كه فشار انتقادات را بر مديران فدراسيون افزايش داده و كفاشيان و شركا را بيش از گذشته تحت تاثير قرار داده است. بدون تعارف وضع اداره فوتبال در ايران آنقدر خراب و بحث‌برانگيز است كه تقريبا در هر مقطعي مي‌توان كارگزاران و گردانندگان آن را به چالش كشيد و حتي خواهان استيضاح‌شان شد. اين، اتفاقي است كه امروز شايد بعد از سال‌ها تاخير زمزمه‌هايي در مورد احتمال رخ‌دادنش به گوش مي‌رسد؛ آنچه استارتش از مدتي قبل به ابتكار مديران برخي باشگاه‌ها و نيز بعضي از اعضاي مجمع فدراسيون زده شده و همچنان هم احتمال نهايي شدنش وجود دارد. گذشته از تاخير طولاني و زيانبار در زمينه توضيح خواستن از كفاشيان، اشكالات قابل تامل ديگري نيز بر اين پروژه نوظهور وارد است كه از آن جمله مي‌توان به نيت مجريان طرح و نيز موقعيت زماني كليدزدن آن اشاره كرد. گفته مي‌شود مساله جمع‌آوري امضا براي تشكيل مجمع فوق‌العاده و به زير كشيدن زود هنگام كفاشيان، به پيشنهاد حسين هدايتي آغاز شده است؛ مالك جديد ملوان كه ظاهرا براي اين كارش انگيزه شخصي دارد و از فدراسيون فوتبال به خاطر عدم موافقت با انتقال امتياز استيل‌آذين به برق شيراز دلخور است. غير از اين، نبايد فراموش كنيم كه پيش كشيدن اين ماجرا در آستانه بازي فوق‌العاده سرنوشت‌ساز با كره جنوبي، كوچكترين كمكي به شرايط حال حاضر فوتبال ايران نمي‌كند و غير از هر چه آشفته‌تر كردن وضعيت نابسامان كنوني، ره‌آورد ديگري براي تيم‌ملي كشورمان ندارد. كاش اگر دلمان براي فوتبال مي‌تپد، صادقانه، هوشمند و با دغدغه منافع عمومي دست به كار شويم، نه چشم‌بسته و براساس قصد و غرض‌هاي شخصي و غيرقابل دفاع.

2) محمد دادگان يكي از جدي‌ترين منتقدان دستگاه مديريتي فوتبال ايران به ويژه در پنج سال گذشته بوده است. طبيعتا با توجه به موفقيت‌هايي كه در دوران رياست دادگان بر فدراسيون به دست آمده، طي اين مدت نقدها و اعتراضات او بيش از سايرين جدي گرفته شده و حتي خيلي‌ها از وي به عنوان گزينه‌اي مناسب براي جايگزيني با كفاشيان نام برده‌اند. به خصوص بعد از تقلا‌هايي كه به تازگي در مورد عزل كفاشيان صورت پذيرفته، شايعات مربوط به حضور احتمالي دادگان هم قوت گرفته و حالا بخش زيادي از اهالي فوتبال جدي‌تر از قبل منتظر بازگشت رييس پيشين فوتبال به مسند قدرت هستند. در اينكه اصولا هر مديري مي‌تواند بهتر از كفاشيان باشد(!) و در اينكه تجربيات سودمند و رويكرد قاطعانه يكي مثل دادگان به فوتبال ايران كمك خواهد كرد شكي نيست، اما نكته نگران كننده به احتمال تكرار برخي اشتباهات قديمي او و يا گرفتار آمدن فوتبال ايران در دام افراط و تفريط مربوط مي‌شود. به عنوان نمونه وقتي دادگان در اظهارنظرهاي تازه‌اش از لزوم خروج فدراسيون از شرايط مديريت جزيره‌اي سخن مي‌گويد، بيم آن به وجود مي‌آيد كه دوباره به دوراني برگرديم كه در آن محمد دادگان به اعتراف خودش حتي مصاحبه تلفني رييس كميته انضباطي‌اش با تلويزيون را هم به وسيله «شنود» كنترل مي‌كرد! اگر بنا باشد از اين انفعال نفريني خارج  شويم، ‌نبايد مرز بين اقتدار و خفقان را گم كنيم. يكپارچگي مديريتي، به معناي نفي استقلال زيرمجموعه‌هاي فدراسيون نيست و سخت اميدواريم اگر دادگان تصميمش را براي بازگشت به فوتبال گرفته، اين نكات مهم را مورد توجه قرار بدهد.

3) «اگر برگردم، فوتبال را براي يك سال تعطيل مي‌كنم»؛ اين شايد بحث‌برانگيزترين بخش از شرط و شروط‌ تازه دادگان، براي حضور دوباره در فدراسيون فوتبال باشد كه طي هفته‌هاي اخير بارها آن را تكرار كرده است. مهم‌ترين استدلال رييس سابق فدراسيون براي دفاع از اين تصميم عجيب نيز، به‌سامان شدن اوضاع و كاهش قيمت بازيكنان است كه به نظر نمي‌رسد چندان قانع كننده باشد. در شرايط عصبي فعلي خيلي‌ها پيشنهاد آميخته به هيجان تعطيلي فوتبال را مطرح مي‌كنند، اما پيش‌كشيدن چنين موضوعي از سوي يك مدير با سابقه ورزشي به عنوان راهكار نجات فوتبال خيلي عجيب به نظر مي‌رسد. واقعا قرار است با پايين كشيده شدن كركره مسابقات ليگ و حذفي چه چيزي درست شود؟‌ بهترين راه تعديل قيمت‌ها و رام كردن اين بازار وحشي چيست؟ اينكه ليگ را تعطيل كنيم و با توجه به بالا رفتن عطش باشگاه‌ها و هواداران دوباره به سير صعودي قيمت‌ها دامن بزنيم، يا اينكه با شفاف كردن مسايل اقتصادي، جدي‌تر ديدن بحث‌ ترازنامه مالي و در پيش گرفتن صداقت با AFC، تيم‌ها را وادار به صرفه‌جويي بيشتر كنيم؟ شايد خود دادگان بهتر از هر كس ديگري بداند راه حل پيشنهادي‌اش به هزار و يك دليل كه مهم‌ترين‌شان بحث نظارت كن فدراسيون فوتبال آسيا و شركت نمايندگان ايران در ليگ قهرمانان قاره است، هرگز عملياتي نخواهد بود. با اين وجود طرح اين قبيل مسايل احساسي و غيرمنطقي، هواداران فوتبال را از احتمال تسلط يك ديدگاه افراطي بر اين رشته ورزشي مي‌ترساند.

4)‌ گفته مي‌شود رالف سومديك كه در ابتداي ليگ يازدهم دستيار حميد استيلي در پرسپوليس بود، در حال حاضر در آلمان هدايت مجموعه‌اي از بازيكنان بدون تيم مانده بوندس‌ليگا را برعهد دارد؛ فوتباليست‌هايي كه به هر دليلي اعم از مصدوميت يا نزول سطح كيفي، نتوانسته‌‌اند با هيچ باشگاهي قرارداد امضا كنند. فدراسيون فوتبال آلمان از جيب خودش هزينه‌هاي اداره اين تيم را مي‌پردازد تا هر زمان كه يكي از آنها شرايط بازي را پيدا كرد، بلافاصله به كورس رقابت‌ها برگردد. نگاه يكي از پيشرفته‌ترين كشورهاي دنيا به سرمايه انساني‌اش اين است، بعد ما در ايران براي اصلاح فوتبال، وعده يك سال تعطيلي كليه رقابت‌هاي رسمي و بيرون كردن همه بازيكنان حرفه‌اي از شرايط مسابقه را صادر مي‌كنيم! پرزيدنت احتمالي بعدي فوتبال ايران – هر كه باشد – بايد بداند راه نجات، ايستادن و مبارزه كردن است، نه فرار كردن و زدودن صورت مساله.