نقش برانکو در برچیدن مهدکودک پرسپولیس

 هیچکس آن خمیازه‎ها را از یاد نخواهد برد، همان خمیازه هایی که پیام صادقیان درست جلوی صورت حمید درخشان سر تمرین می کشید و تا می توانست سعی می کرد آرواره هایش را بیشتر باز کند تا به درخشان بفهماند اصلا دلخوری اش از وی برای پیام مهم نیست.

اعتراض های پیاپی نورمحمدی و حقیقی، میثم حسینی، سوشا، علی فاطمی، نیلسون و ...که یا به تابلوها لگد می زدند و یا علیه هم تیمی و مربی خودشان  مصاحبه می کردند و یا با مشت حریف را می زدند، حالا در این پرسپولیس و در پایان هفته چهارم جایی ندارد.

اعتراض سرخ ها البته به بی پولی را می توان جزو حاشیه سازی محاسبه کرد اما واقعا نمی توان گفت که این حاشیه سازی کودکانه است و رفتاری مهدکودکی. تولید سازه جدید،مودب تر و جنگجو تر در میدان را برانکو از سال قبل شروع کرد، آنجا که صادقیان را اخراج کرد و فلان بازیکن را نیمکت نشین.

ایوانکوویچ برای اینکار حتی در دوره نقل و انتقالات اخلاق بازیکنانی را که می خواست جذب کند را هم مد نظر قرارداد تا کار درست جلو برود، او تیمش را با ادب کرده و همین یک مورد هم برای پرسپولیسی که به مهد کودکی سیار تبدیل شده بود شاید کافی باشد.

حالا چیزی به نام اعتراض وجود ندارد، همه سرشان به تاکتیک ها گرم است و می دانند اگر روی نیمکت نشسته اند قرار است نقشه دوم را در زمین پیاده کنند و اگر از زمین بیرون می روند نیز باز قرار است نقشه دوم توسط بازیکن دیگری که آن تاکتیک را در طول هفته تمرین کرده اجرا شود.

ایوانکوویچ کلا موجود جالبی است، او با آرامش عجیبی تصمیم می گیرد و تصمیم هایش را هم رسانه ای نمی کند. در واقع او تیمی را می سازد که خودش طراحی کرده نه تیمی که هر کاری دلش می خواهد انجام می دهد و یک روز خوبست و یک روز بد.

حالا تیم برانکو اگر اعتراضی به عدم دریافت حقوق هایش هم دارد، بازهم مودب است، آنها کریم باقری را جلو می فرستند تا حقوق شان را بگیرد نه اینکه هر کس هر کجا و به هر شکلی دلش خواست دعوا به راه بیاندازد و قیل و قال کند.

حالا نظم فکری برانکو به تیمش هم سرایت کرده و با وجود آنکه حق گرفتنی است اما تا پایان هفته پنجم همچنان پرسپولیسی که ظاهرا پول نگرفته از هم نپاشیده است.

این روزها پرسپولیس رفتاری شایسته و با وقار دارد و این میسر نشده جز با حساسیت و برخورد برانکو که اتفاقا او هم محترمانه با مجرم اخلال گر نظم برخورد می کند.