نمایش هوشمندانه بردن در بهترین زمان

چرا برد مقابل گل‌گهر اینقدر اهمیت داشت؟ جوابش روشن است چرا که در هفته توقف استقلال و باخت سپاهان این برد می‌توانست دوباره پرسپولیس را به صدر جدول برگرداند. پرسپولیس موفق شد اختلاف با استقلال را دوباره به عدد 2 برگرداند و البته از سپاهان 5 امتیاز جلو بیفتد. گل‌گهر دیگر ضلع مدعیان قهرمانی بود که با یک بازی عقب افتاده و بازی در خانه می‌توانست خطرناک شود اما پرسپولیس با برد در این مسابقه، حریف را در همان امتیاز 24 نگه داشت. حالا اگر تیم قلعه‌نویی یک بازی عقب افتاده‌اش را هم ببرد باز دو امتیاز کمتر از پرسپولیس خواهد داشت و این یعنی که پرسپولیس اولین شانس قهرمانی نیم فصل است.
پرسپولیس در بهترین موقعیت و در بهترین زمان ممکن مقابل یکی از مهم‌ترین حریفانش پیروز شد. تصور کنید اگر شرایط برعکس می‌شد و پرسپولیس در این مسابقه می‌باخت چه اتفاقی می‌افتاد. گل‌گهر با یک بازی کمتر بالای سر پرسپولیس می‌ایستاد و شانس اول قهرمانی نیم فصل می‌شد ضمن اینکه سرخ‌ها پایین‌تر از رقیب سنتی قرار می‌گرفتند و به رده سوم جدول سقوط می‌کردند که این مسأله بعد از دو تساوی متوالی برای یحیی و تیمش خیلی بد می‌شد و به نوعی شرایط را نیمه بحرانی می‌کرد.

خدا بیرانوند را دوست داشت
بیرانوند می‌گوید خدا او را دوست دارد چرا که همیشه در بدترین موقعیت‌ها دستش را می‌گیرد و دوباره او را به اوج می‌رساند. هفته قبل بیرو برای یک مسأله حاشیه‌ای که از جام جهانی همراهش بوده به کمیته انضباطی باشگاه رفت. بیرو مقابل استقلال دو گل خورد و با اینکه در بازی با پیکان یکی دو بار دروازه تیمش را نجانت داد و کلین شیت کرد اما تساوی مقابل پیکان آنقدر دردناک بود که هیچ‌کس به سیوهای او اشاره‌ای نکرد. انگار بیرو برای بازگشت به جایی که دوباره دیده شود نیاز داشت تا در یک بازی بزرگ بدرخشد.
مهار پنالتی در دقایق ابتدایی بازی شش‌امتیازی همان اتفاقی بود که بیرو نیاز داشت تا نشان دهد ستاره است. شاید اگر بیرو آن پنالتی را مهار نمی‌کرد و پرسپولیس گل می‌خورد نتیجه برعکس می‌شد و مثلاً با باخت دو بر صفر دنیا سر یحیی و تیمش خراب می‌شد. حتماً به همین خاطر بود که گل‌محمدی در شروع صحبت‌هایش تشکر ویژه‌ای از بیرانوند کرد و به او لقب رهبر این پیروزی را داد.
برخی می‌گویند کاپیتان گل‌گهر پنالتی را جایی زد که برای گلرها بهترین‌جاست. در ارتفاع حدوداً نیم متری و جایی که زیاد گوشه هم نباشد و اینکه توپ به تیر عمودی دروازه خورد و گل نشد هم نشانه دیگری است که خدا بیرو را دوست داشته و کمکش کرده اما او در مجموع و بعد از این بازی شایسته ستایش بود. تمجیدها از یحیی در نشست خبری شروع شد و به رسانه‌ها رسید و حالا همه دوباره از این می‌گویند که بیرانوند با بیشترین تعداد کلین‌شیت تا اینجای فصل شایسته شماره یک تیم ملی است.

تغییرات درست یحیی و یک برد ویژه
یحیی گل‌محمدی از وقتی به پرسپولیس برگشته و هدایت این تیم را قبول کرده به قلعه‌نویی و تیمش نباخته است. یحیی طی سه فصل اخیر 7 بار مقابل قلعه‌نویی و تیمش بازی کرده که 4 بار برده و سه بار هم مساوی کرده است. اما این برد به خاطر اتفاقات دو هفته قبل و نتایجی که پرسپولیس را تحت فشار قرار داده (بخصوص بازی با پیکان) و البته حریفی که خودش مدعی قهرمانی است و شاید پرمهره‌تر از پرسپولیس باشد اهمیت دوچندانی داشت.
یحیی را اما نباید به خاطر آمار خوبش مقابل قلعه‌نویی بلکه به خاطر تغییرات شجاعانه‌اش در این بازی ستایش کرد. این بازی، بازی سروش رفیعی نبود و حتی کمال هم از ترکیب ییرون رفت تا سینا اسدبیگی فیکس شود. سینا سوپرگل زد و تیم را برنده کرد اما آنچه بیشتر به چشم آمد جنگندگی‌اش بود و اینکه در خدمت تیم بازی کرد. این اتفاق برای محمد عمری هم افتاد. او غیر از گل مهمی که زد نمایش مثبتی هم ارائه داد.
در مجموع پرسپولیس نمایش شکوهمندی در سیرجان نداشت اما فوق‌العاده هوشمندانه و حساب‌شده بازی کرد. تیم یحیی می‌دانست کی و چگونه دفاع کند و چطور ضدحمله بزند یا چگونه فوتبالش را به حریف دیکته کند. با اینکه پرسپولیس از کمترین موقعیت دو گل ساخت اما به حریف پرمهره‌اش هم اجازه خلق موقعیت نداد و شایسته این برد بود. بعد از بازی، مربی گل‌گهر تغییر سبک بازی پرسپولیس را ناشی از قدرت تیم خودش دانست اما همین انعطاف باعث رسیدن به گل اول و برد پرسپولیس شد.
انعطافی که یحیی با تغییر ترکیب و سبک بازی تیمش ایجاد کرد و حتی با یک تغییر اجباری هم ادامه یافت. وحدت هنانوف هم دیگر تغییری بود که جواب داد. شاید بازی دادن هنانوف در آن پست کمی عجیب بود اما وحدت غیر از تأثیرگذاری روی گل دوم تیم فوق‌العاده باانگیزه و پراشتیاق بازی کرد.