نه به تعویض!

 پرسپولیس در ورزشگاه خانگی السد، نمایش بدی نداشت و چندبار توانست دروازه حریف را تهدید کند. بازی با سرعت فوق العاده بالایی برگزار شد و هر دو تیم توانستند توپ های زیادی را به درون محوطه جریمه تیم رقیب ببرند. به نظر می رسد پرسپولیس درست مثل آخرین دیدارش در این ورزشگاه، می تواند با استفاده از یک فرصت مناسب در لحظه مناسب، ضربه بزرگی به السد بزند و برنده این جدال باشد. مدافعان سرخپوش به خوبی مهره های هجومی حریف را مهار کردند، علیرضا بیرانوند چند سیو تماشایی داشت و همانطور که انتظار می رفت، السد برخلاف فاز هجومی در خط دفاعی، فوق العاده نبود و در این بخش از زمین آسیب پذیر به نظر می رسید. بهترین فرصت های گلزنی برای قرمزها، اواسط نیمه دوم به وجود آمد. یک بار بشار رسن و یک بار علی علیپور در عمق دفاع حریف حرکت کردند و با سعد الشیب تک به تک شدند اما هر دو بازیکن نتوانستند در کورس موفق باشند و تعادلشان را تا لحظه آخر حفظ کنند. به نظر می رسید بشار و علیپور به شدت خسته شده اند و رمق دقایق اول بازی را در ساق هایشان ندارند. حالا سؤال اینجاست که اگر به جای این 2 بازیکن در آن دقایق از مسابقه، دو مهره تازه نفس در ترکیب پرسپولیس قرار داشتند، باز هم این فرصت ها به سادگی از دست می رفتند؟

تعویض های دیرهنگام برانکو در دوحه، شانس رسیدن به امتیاز را از پرسپولیس گرفت؛ اولی به حریف موقعیت داد و دومی، تیر خلاص را شلیک کرد. سروش رفیعی که بهترین بازیکن تیمش در جدال با نساجی مازندران بود، در دقیقه «92» بازی با السد به میدان رفت. توپی که سروش رفیعی لو داد در نهایت به یک ضربه خطا برای حریف قطری در ثانیه های پایانی تبدیل شد. «احسان حسینی» به عنوان تعویضی دیگر برانکو در دقیقه «94» به بازی گرفته شد و روی ضربه ایستگاهی عبدالکریم حسن را به حال خودش رها کرد تا کمک بزرگی به پاس گل این بازیکن برای بغداد بونجاح کرده باشد. در واقع تعویض های پروفسور، تعویض هایی طلایی برای تیم رقیب به شمار می رفتند. دقایق این تعویض ها نشان می دهد سروش و احسان تنها برای «اتلاف وقت» به زمین مسابقه وارد شده اند. برانکو ایوانکوویچ در پنجره زمستانی نقل و انتقالات، مهره های زیادی را به خدمت گرفته اما با نفرات تازه وارد تیمش درست همان رفتاری را به نمایش می گذارد که با احسان علوان زاده و حمیدرضا طاهرخانی داشت. به نظر می رسد حتی اگر کریستیانو رونالدو نیز روی نیمکت پرسپولیس بنشیند، نباید زودتر از 5دقیقه پایانی به حضور در زمین امیدوار باشد!

اگر خریدهای جدید پرسپولیس «امیدوارکننده» نیستند، سرمربی باشگاه مقصر است که تیمش را به اندازه کافی تقویت نکرده و این مقطع فشار را با خوش خیالی کلید زده است. اگر هم این خریدها به کار پرسپولیس می آیند، چرا در جریان بازی ها بعد از دقیقه 90مورد استفاده قرار می گیرند؟ پیش از این تصور می شد ورود مهره های جدید، «رقابت» را در پرسپولیس به اوج می رساند اما حالا علی علیپور حتی بعد از یک نمایش کاملا ضعیف، تا آخرین ثانیه در زمین باقی خواهد ماند؛ چرا که بودیمیر یک فوتبالیست 90دقیقه ای نیست و اولویت تعویض همیشه با این بازیکن است. به نظر می رسد برانکو به دوران محرومیت و خالی بودن نیمکت پرسپولیس «عادت» کرده و هنوز هم با تیمش، به عنوان یک تیم بدون بازیکن برخورد می کند. در اهمیت این مربی برای باشگاه و دستاوردهای درخشان او تردیدی وجود ندارد اما شکست در زمین السد، مستقیما نتیجه تعویض های دیر و ناموفق مرد کروات است؛ مردی که اگر می توانست، قانون تعویض را به طور کلی از قوانین فوتبال کنار می گذاشت و همه 90 دقیقه ها را با همان ترکیب اصلی اش سپری می کرد.