نوش جان، آقاي كي روش!

پيروزي ديرهنگام پرسپوليس برابر سپيدرود رشت، موج تازه انتقادها از كارلوس كي روش را به دنبال آورده است. آدام همتي كه در دقيقه 81 اين مسابقه به زمين آمد و با شوت استثنايي ‎اش تك گل سرخپوشان را به ثمر رساند، چندي پيش ميهمان ناخوانده جدل لفظي برانكو و كي روش شد. در اوج آن مناقشه، كي روش در اقدامي غافلگيركننده ناگهان از همتي نام برد و خطاب به برانكو گفت: «انتخاب بازيكني مثل آدام همتي بيانگر سطح سليقه فني شماست.» با اين اوصاف طبيعي بود كه بعد از گل زيباي آدام، خيلي ها ياد كي روش و اظهارنظر عجيبش بيفتند و او را آماج تندترين طعنه ها قرار بدهند؛ نكوهش هايي كه به نظر مي رسد مربي پرتغالي اين بار بيش از هر زمان ديگري سزاوارش بوده است.

برانكو در طول دوران حضورش روي نيمكت پرسپوليس روي سرنوشت حرفه اي بازيكناني مثل محمد انصاري، صادق محرمي، كمال كاميابي نيا، علي عليپور، محسن مسلمان و خيلي هاي ديگر به شكل چشمگير تاثير مثبت گذاشت. او يا اين بازيكنان را به سطح اول فوتبال ايران معرفي كرد و يا باعث احيا و ارتقاي سطح فني آنها شد. كي روش اما با ناديده گرفتن همه اينها، براي زخم زبان زدن به برانكو يك بازيكن جوان را از انتهاي ليست 30 نفره پرسپوليس بيرون كشيد و بابت انتقالش به جمع سرخپوشان به پروفسور سركوفت زد؛ آيا اين ديدگاه، عادلانه و جوانمردانه بود؟ گناه كي روش اما فقط همين نيست؛ چه اينكه او اساسا به خاطر جايگاهش حق نداشته هيچ بازيكني را در هيچ رده اي به باد تحقير و تمسخر بگيرد. مگر تنها همان 23 نفري كه با تيم ملي به جام جهاني رفتند يا 50 نفري كه در اين سال ها به تناوب از سوي كي روش به اردوها دعوت شده اند، شاگرد اين مربي هستند؟ واقعيت آن است كه همه جاي دنيا سرمربي تيم ملي، سرمربي بالقوه تمام فوتباليست هاي حرفه اي و نيمه حرفه اي كشور محسوب مي شود. از عليرضا جهانبخش و اشكان دژاگه بگيريد تا تك تك بازيكنان ليگ برتري و دسته هاي اول و دوم تا زيرگروه ها و زمين هاي خاكي، همه اينها كه پاسپورت ايراني دارند زير چتر تيم ملي جا مي گيرند، ولو اگر شانس دعوت شان به اردو يك در ميليارد باشد. با اين اوصاف مشخص نيست كي روش چطور به خودش حق داد در رسانه ها بر آبروي يك فوتباليست جوان جوب حراج بزند. اصلا از كجا معلوم كه همتي 22 ساله در اين فوتبال «آينده» نداشته باشد؟ مگر بازيكني مثل وحيد اميري كه در جام جهاني عالي عمل كرد، شش سال پيش كجا بود و چه مي كرد؟ گابريل ژسوس كه امروز در تيم ملي برزيل توپ مي زند و در روسيه هم براي اين كشور بازي كرد، پيش از جام ‍جهاني 2014 كارگر روزمزد بود و در خاك كشورش جدول خيابان ها را رنگ مي زد. پس واضح است كه شما به عنوان سرمربي تيم ملي حتي حق دست كم گرفتن يك كارگر خياباني را هم نداري.

آدام همتي در 10 دقيقه اي كه براي پرسپوليس بازي كرد، باعث كارت گرفتن يك بازيكن حريف شد، يك موقعيت گل درست كرد، روي شكل گيري كرنر منجر به گل نقش داشت و نهايتا خودش با يك شوت شلاقي پرسپوليس را به رده دوم جدول رساند. با همه اينها باز هم ممكن است او هيچ وقت تبديل به فوتباليست بزرگي نشود، اما حتي در اين صورت هم سرمربي تيم ملي بايد نگاه حمايتي و مالكانه نسبت به چنين فوتباليست هايي داشته باشد. جمله زشتي كه كي روش در مورد آدام گفت و حالا مثل آوار بر سر خودش خراب شده، درست مثل اين است كه وزير آموزش و پروش يك دانش آموز كم استعداد را تحقير كند يا وزير فرهنگ، فلان بازيگر تئاتر در يك روستاي دورافتاده را به باد سخره بگيرد. اخيرا ويديوي شوخي هاي نابه جاي وزير بهداشت با پيرمرد دردمندي كه از هزينه هاي بالاي فيزيوتراپي گلايه مند بود، واكنش هاي منفي بسيار زيادي را به دنبال آورده است. خيلي از كاربران براي قاضي زاده هاشمي نوشته اند: «اين پيرمرد هم بيمار شماست و بايد مثل يك پزشك متعهد برايش دلسوزي مي كرديد، نه اينكه دستش بيندازيد.» ماجراي كي روش هم همين است و لابد مربي پرتغالي در لحظات اوج خشم فراموش مي كند كه امثال آدام همتي هم زيرمجموعه او هستند و بايد محترم شمرده شوند؛ حداقل به اندازه بازيكني مثل اميد نظري كه معلوم نيست از كجا آمد، چطور به پيراهن تيم ملي رسيد و كجا رفت؟!