نگاهي به بازگشت آقاي عصباني

1 - دست هايش را در هوا تكان داده به سمت كنار زمين رفت. با قدم هايي تند و پر هيجان كه ناشي از شادي گلزني محسن خليلي بود، فريادي نصفه و نيمه كشيد و بعد دست زد. او علي دايي بود. مردي كه حالا بار ديگر در بطن ليگ قرار گرفته تا درجه هيجان بالاتر رود. خيلي هم بالاتر. دايي بعد از ماه ها سكوت عجيب حالا تصوير يك مرد بلند قامت با پالتويي مارك دار را به فوتبال اضافه كرده كه مي شود با صراحت گفت جايش خالي بود. اينكه او بتواند براي پرسپوليس يك مهره واقعا موثر باشد با اينكه اضافه شدن يك مهره قابل اعتنا به ليگ باعث افزايش هيجان خواهد شد، دو بحث كاملا جداگانه هستند.

2 - آدم هاي ليگ در چرخه اي تكراري مي چرخيدند. كنار گذاشتن مربياني چون فيروز كريمي و يا فرهاد كاظمي، به هر دليل، حداقل باعث شد تا شاهد ريزش بخشي از مخاطبان فوتبال باشيم. مصاحبه ها نيز بوي تكرار مي داد و شايد اگر حاشيه هاي عجيب و غريب فوتبال ايران و شكايت كشي ها نبود، جذابيت به نازل ترين سطح خود مي رسيد. هرچند اين جذابيت را جذابيتي كاذب مي دانستيم كه در خلأ كيفيت واقعي فوتبال رشد كرده، ولي بودن آن بهتر از نبودنش در اوج ناكامي ها تلقي شد. مديران ما با ورود به عرصه هاي حاشيه اي و تبديل خود به يك جنگجوي حاشيه اي، عملا كاريزماي خود را نزد توده از دست داده اند. بازيكنان نيز به خاطر راه نيافتن به جام جهاني و نتايج ضعيف تيم ملي، هيچ گاه در قامت ستاره ظاهر نمي شوند. تكليف مربيان هم روشن است. تعدادي از آنها با انگ دلالي از سوي منشور اخلاقي زندگي مي كنند و تعدادي ديگر هر روز بهانه اي را لاي بقچه مي پيچند و توي ويترين مي گذارند تا ناكامي هاي خود را توجيه كنند. ادامه اين روند تكراري از سوي آدم هاي تكراري، سكوها را خالي و خالي تر كرد. شما، كدام مهره نوظهوري را سراغ داريد كه عامل جذب مخاطب با تكيه بر جذابيت هاي فني يا رفتاري اش در ليگ امسال باشد؟ هيچ كس! به يقين هيچ كس. حتي ستاره اي مثل علي كريمي نيز به دليل دور شدن از كانون رسانه آنچنان كه بايد چيزي به روح ليگ اضافه نكرد.

3 - بازگشت دايي در برهوت فعلي يك اتفاق مثبت بود. تاكيد مي كنيم كه دايي در دوران مربيگري خود در تيم ملي انتقادات فراواني را پيش روي خود مي ديد. انتقاداتي كه بسياري از آنها منطقي به نظر مي رسيد. دايي برابر اين انتقادات موضعي دفاعي گرفت و باعث شد افكار عمومي نسبت به او واكنش منفي نشان دهند اما اكنون شرايط فرق مي كند. حضور اين مربي در سطح اول ليگ ايران، دقيقا همان اتفاق تازه اي است كه مي تواند ساير بخش هاي ليگ را نيز به تكاپو وادارد. دايي، خوب يا بد، بين المللي ترين مهره اين فوتبال است كه توانسته كمك فراواني به گسترش جغرافيايي فوتبال ايران به لحاظ توجه مخاطبان با مليت هاي مختلف كند. اكنون اين مهره بين المللي در بطن ليگ ماست. با تمام بداخلاقي ها و نچسب بودن هايش. صدايش در پايان بازي با ذوب آهن چنان گرفته بود كه مي شد تعيين كرد آمده تا با تمام وجود از حيثيت خويش دفاع كند. مثل هميشه جنگجو تا لحظه آخر.

به همين خاطر خوشحاليم. نه به خاطر دايي. به خاطر فوتبال بيمار ايران كه بايد ياد بگيرد از تمام پتانسيل خود براي احياي هيجان فراموش شده استفاده كند.