نگین انگشتر سرخ

 در بازی رفت پرسپولیس و ماشین سازی مهدی ترابی پنالتی گرفت و علی علیپور پشت ضربه حاصل از آن ایستاد. در شرایطی که عقربه های ساعت دقیقا دقیقه نود را نشان می داد و بازی هم با نتیجه مساوی بدون گل در جریان بود، معلوم نیست چه محاسبه ای از ذهن علیپور گذشت که او تصمیم گرفت ضربه اش را به صورت چیپ بزند. او این کار را کرد تا حامد لک که دست مهاجم پرسپولیس را خوانده بود، مثل آب خوردن سر جای خودش بایستد و توپ را مهار کند. پرسپولیس تا اینجای فصل کلا دو مساوی دارد که یکی از آنها به دلیل همین شاهکار علیپور به ثبت رسیده است.

 بعد از آن بازی گابریل کالدرون، سرمربی وقت سرخپوشان به تندی از علیپور انتقاد کرد و پنالتی زدن او در پرسپولیس رسما تعلیق شد. این سنت هنوز هم ادامه دارد و نیم فصل بعد از آن اتفاق، با وجود فاصله بسیار اندک پرسپولیس تا جام قهرمانی، علیپور همچنان پشت ضربات پنالتی نایستاده است. در دقایق پایانی بازی برگشت با ماشین سازی، اتفاقی برعکس بازی رفت رخ داد. این بار علیپور پنالتی گرفت؛ اما ترابی پشت ضربه ایستاد. شاید هر بازیکن دیگری جای ترابی بود، وسوسه می شد انتقام بازی رفت را بگیرد و شانس خودش را برای گلزنی با ضربه چیپ امتحان کند؛ مخصوصا که ترابی امسال امتیازات زیادی برای پرسپولس گرفته و چوب خط او برای سوختن یک پنالتی جا داشت؛ اما مهدی با نهایت تمرکز و کمترین ریسک ممکن توپ را به گوشه دروازه فرستاد. شماره 9 سرخپوشان که با همین پنالتی 10 گله شد، بعد از بازی گفت: «می دانستم حامد لک دروازه بان خوب و باهوشی است، بنابراین باید بهترین ضربه ممکن را می زدم.» اگر قرار باشد بهترین بازیکن لیگ نوزدهم را انتخاب کنیم، بدون تردید مهدی ترابی بین کاندیداهای اصلی کسب این عنوان قرار می گیرد. ترابی امسال به تنهایی چهارده امتیاز خالص برای پرسپولیس کسب کرده است. پنالتی به ثمر نشسته مقابل ماشین سازی هفتمین گل سه امتیازی او برای پرسپولیس در این فصل بود. این یعنی اگر فقط گل های ترابی را از مسابقات پرسپولیس حذف کنیم، این تیم 14 امتیاز کمتر خواهد داشت. برای درک بهتر این عدد بهتر است بدانید شاهین بوشهر تا اینجای فصل کلا 17 امتیاز گرفته است!

نمایش های ترابی در پرسپولیس فوق العاده کلیدی و گره گشاست. او غیر از 10 گلی که زده، پنج پاس گل هم به همبازیانش داده است تا بدون چون و چرا، ارزشمندترین بازیکن فصل سرخ ها باشد. تنوع مهارت های ترابی هم جالب است. او هم با فرارهای تند و تیز به تیمش کمک می کند، هم قدرت دریبل زنی و ارسال های خوبی دارد و هم با ضربات ناگهانی از راه دور دروازه حریفان را باز می کند.  ترابی با این سطح کیفی، برای حضور در ترکیب اصلی تیم ملی خط و نشان می کشد و شانس بالایی هم برای ترانسفر در پایان فصل دارد. با این همه اما، وجه ممتاز فوتبال او همان است که ابتدای مطلب گفتیم؛ اینکه ترابی بدون ادا به توپ ضربه می زند. او حاشیه ندارد، خودخواه نیست و دنبال کارهای نمایشی هم نمی رود؛ گرچه توان بالقوه خوبی برای این کار دارد. برای مهدی ترابی مصالح تیم ارجح از منافع فردی است و شاید به همین دلیل باشد که در سیر پیشروی اش به سمت کفش طلای لیگ نوزدهم، هرگز رگه های «خودخواهی» در فوتبال او دیده نشده است. او موفق ترین خرید این سال های پرسپولیس بود که پشت پنجره های بسته با قرمزها قرارداد بست، شش ماه انتظار کشید و حالا ارزش های فنی بالای خودش را به رخ می کشد.