نیاز پرسپولیس؛ تزریق تفکر «بایرن مونیخ بودن»

پرسپولیس حتی در صورت از کف دادن امتیاز هم آن بالا ایستاده و عجیب اینکه اختلاف دو رقمی با رقبا کمتر نمی شود و هراسی به دل مجموعه این تیم شامل بازیکنان و کادر فنی و البته هواداران شان نمی افتد. در نگاه اول این اتفاقی بزرگ و غرور انگیز برای تیمی است که سطح فنی خود را نسبت به رقبا ارتقا داده و حتما ایجاد این اختلاف امتیاز در کری های هواداری حرف اول را خواهد زد اما تداوم چنین شرایطی اصلا به سود پرسپولیس و بازیکنانش نیست. این درست که از همین حالا بسیاری پرسپولیس را قهرمان فصل می دانند و حتی گمانه زنی ها در خصوص زمان، کیفیت قهرمانی و رکوردهایی که ثبت خواهد شد، آغاز شده اما عقب ماندن رقبا، پرسپولیس را از تکاپو برای بهتر شدن باز نگه داشته است.

امروز هر آنچه درباره فولاد و پارس جنوبی و حتی ذوب آهن گفته می شود نشانه هایی مشترک از نگاه بدبینانه به روند صعودی آنها دارد و هیچ کس روی آنها به عنوان تیمی صاحب توانایی تبدیل شدن به رقیب شرط نمی بندد. این فرضیه تا حدود زیادی در خصوص استقلال پرمهره و پرطرفدار نیز مطرح می شود و نوسان این مجموعه نیز آنقدر بالا بوده که در مورد سیر صعودی آنها نمی توان با قطعیت نظر داد.

این ذهنیت قالب البته در بین بازیکنان پرسپولیس به عنوان مهم ترین و تعیین کننده ترین نفرات در این مجموعه مستولی شده و به نوعی در حرکت صعودی تیم برانکو اصطکاک ایجاد کرده است. حالا احساس درونی بازیکنان به آنها می گوید نیازی به بازی فوق العاده پرفشار در هر مسابقه نیست و با اختلافی که ایجاد شده حتی عقب افتادن از خود نسبت به فصل گذشته و نیم فصل نخست نیز نمی تواند چندان نگران کننده باشد.

هر چند هنوز مسائلی بنیادین مثل تاثیر بازی های پرفشار و استراحت بسیار کمتر پرسپولیس نسبت به سایر تیم ها در افت مقطعی این تیم تاثیر گذاشته اما امروز آنچه خطرناک تر و نگران کننده تر به نظر می رسد همین ذهنیت بازیکنان و احساس عدم نیاز به تکاپوی بیشتر است که می تواند پرسپولیس را از خودش عقب تر نگه دارد و تیمی که با کلاس فنی بالاترش زبانزد شده را از این حیث دچار آسیب کند.

عقب ماندن رقبا البته نباید بازیکنان پرسپولیس را خوشحال و خشنود کند چرا که هر آن کس که در این باشگاه کار می کند باید بداند زیر نظر میلیون ها نفر رفتار و کردارش آنالیز و تحلیل می شود. در پرسپولیس سرمربی همواره به شدت تحت فشار است همانطور که مربی بدنساز، آنالیزور، بازیکن و حتی لیدر روی سکوها تحت فشار است و رفتارش روزانه توسط صدها روزنامه نگار تحلیل می شود و البته توسط میلیون ها هوادار قضاوت خواهد شد. فشار در پرسپولیس تمام نمی شود وقتی بدانیم در این تیم چیزی برای مخفیکاری وجود نخواهد داشت و درصد فریب دادن افکار عمومی همیشه در عدد صفر یا حول و حوش آن باقی مانده و تکان نمی خورد. ممکن است شما روزی پای صحبت مربیان تیم های متوسط و کوچکتر لیگ بنشینید و آنها درباره مسائل ریز و جزیی تیم شان با شما صحبت کنند و از آنجا که شما نه مسابقه تیم شان را دیده اید و نه نسبت به اتفاقات آن مجموع اشراف دارید همه حرف های آن مربی را باور کنید اما در پرسپولیس هیچ وقت این اتفاق رخ نخواهد داد و جایی برای فریب رسانه ها و افکار عمومی وجود ندارد چون لحظه لحظه مسابقات این تیم با میلیون ها چشم و دوربین آنالیز و تحلیل می شود حتی کوچکترین رفتارها در تمرینات و اردوهای این تیم زیر نظر بوده است. این همان نکته ای است که بازیکنان پرسپولیس باید درک کنند و نگاه شان به ادامه راه طوری باشد که از بیشتر و بهتر کار کردن شانه خالی نکنند و پرفشار پیش بروند.

بگذارید یک مثال ساده بزنم. همه می دانیم که مالکیت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس یکی است بنابراین نظام ساختاری این دو باشگاه نیز کاملا همسان و شبیه بوده و دو تیم با برخورداری حامی مالی مشترک و حتی بعضا لباس هایی با نشان تجاری یکسان فقط از نظر رنگ تفاوت دارند. در چنین شرایطی قاعدتا باید دریافتی پرسپولیس با باشگاه رقیب برابر و یکسان باشد اما آنچه که باعث می شود مجموعه سرخ رقم بیشتری از حامی مالی مشترک دریافت کند مشخصا بیانگر تفاوت هاست. تفاوت هایی که باعث می شود تا بزرگتر بودن و مهم تر بودن این باشگاه یک مثال عینی پیدا کند و البته آنچه درباره«همواره تحت فشار بودن تک تک اعضای مرتبط با مجموعه پرسپولیس» گفتیم با این مثال تحقق یابد.

با این نگاه هر گونه وادادن و شل آمدن در پرسپولیس تعریف نشده و باطل خواهد بود و این تیم با این میزان از اهمیت باید تبدیل به قدرت مطلق فوتبال ایران شود و تیمی که از 10 فصل 8 فصل در راس قله باشد و بازیکنانش با یک قهرمانی به سقف خواسته های شان سر نساییده باشند. مثال عینی که می تواند بازیکنان پرسپولیس را برای نگه داشتن در این مسیر ترغیب و تشویق کند بایرن مونیخ آلمان است. تیمی که با وجود آگاهی از قدرت بیشتر نسبت به رقبای خود و قهرمانی هر ساله در بوندس لیگا هیچ وقت از رسیدن به این عنوان سیر نمی شود و بازیکنانش هر فصل در زمان شیرین بالا بردن جام به یک اندازه مغرورند و شادمان. این سیری ناپذیری مجموعه بایرن باید الگویی برای بازیکنان پرسپولیس باشد که هر فصل بیشتر از قبل کار کنند و ذهنیت فوتبال حرفه ای را در خود پرورش دهند. اینکه تحمل فشار بیشتر منجر به کار مناسب می شود و در نتیجه کار مناسب نتایج خوب حاصل خواهد شد. امروز ظاهرا تزریق ذهنیت «بایرن مونیخ بودن» به بازیکنان پرسپولیس همان چیزی است که باید در اولویت باشد. اینکه هر چقدر برنده باشی و اختلاف ایجاد کنی باز هم کافی نیست و همیشه اول بودن باید مهمترین استراتژی باشد.