نیمه خالی لیوان پرسپولیس

پرسپولیس در نخستین بازی رسمی دوران کرونا موفق شد پیکان را در ورزشگاه شهر قدس شکست بدهد و یک گام بلند دیگر به سمت قهرمانی چهارم بردارد. این دومین پیروزی پیاپی قرمزها با نتیجه 3 بر یک بود. آنها قبل از تعطیلات کرونایی هم شهرخودرو را با همین نتیجه شکست داده بودند. این 5 نکته را در مورد بازی یکشنبه شب بخوانید.

قصه بازی با پیکان همانطور از آب درآمد که پیش بینی می شد. پیکان راحت گل می زند و راحت تر گل می خورد. تا پیش از بازی با پرسپولیس، در هر کدام از مسابقات این تیم به طور میانگین «3.14» گل رد و بدل شده بود. جلوی پرسپولیس هم همین اتفاق رخ داد و در مجموع شاهد به ثمر رسیدن 4 گل بودیم.

  نمایش پرسپولیس نقص های قابل تاملی داشت، اما در مجموع نشان داد این تیم به جای خوردن و خوابیدن تمرین کرده و دل به اما و اگرها نبسته است. سرخپوشان در این مسابقه موقعیت های گل زیادی به دست آوردند و شاید اگر زمین ناهموار یا بدشانسی و کم دقتی در کار نبود، گل های بیشتری هم می زدند. اساسا فرمول موفقیت چیزی جز این نیست. باید سخت کار کنی تا نتیجه بگیری.

برسیم به نقاط ضعف؛ در درجه اول آنچه در نمایش سرخپوشان توی ذوق می زد، سهل انگاری شگفت انگیز این تیم در مسائل دفاعی بود. واقعیت آن است که پرسپولیس مدت هاست در دفاع از دروازه اش دچار بی مبالاتی شده است. پیکان در این مسابقه چندین موقعیت خوب گلزنی داشت که به ثمر رسیدن هر کدام از آنها مخصوصا در اوایل نیمه دوم، می توانست سرنوشت کل بازی را تغییر بدهد. قبل از تعطیلات هم شهرخودرو کلی موقعیت جلوی پرسپولیس داشت، اما در روزی که رادوشویچ ستاره سرخ ها بود، تیم مشهدی هم تنها یک بار به گل رسید. در 6 بازی آخر لیگی و آسیایی، پرسپولیس فقط یک کلین شیت داشته که آن هم برابر سپاهان بوده؛ تیمی که به زمین نیامد و 3 بر صفر بازنده شد. این عملکرد قابل دفاع نیست و در بزنگاه های بزرگ ممکن است کار دست تیم بدهد. پرسپولیس به زودی در جام حذفی باید برابر سپاهان، استقلال یا تراکتور قرار بگیرد. آنها در آسیا هم دیگر فرصت لغزش ندارند. بعد با این ساختار دفاعی آسان گیر چقدر می توان به کسب موفقیت های بزرگ خوش بین بود؟

همچنین لازم است یحیی گل محمدی دلیل بازی کردن علیرضا بیرانوند در این مسابقه را توضیح بدهد. تا جایی که یادمان می آید مسابقات لیگ در حالی تعطیل شد که بوژیدار رادوشویچ فیکس بود و عملکرد خوبی هم داشت. گلر کروات در قرنطینه موهایش را تراشید و به تمرین انفرادی ادامه داد. بعد از بازگشایی تمرینات هم به سرعت به تهران آمد؛ پس چرا نباید بازی کند؟ نمایش بیرانوند در بازی یکشنبه شب چه نقطه قوتی داشت که بتواند بازگشت رادو به نیمکت را توجیه کند؟

درحالی که همه حواس ها به مصدومان پرشمار استقلال است و کادر بدنسازی این تیم تحت فشار قرار گرفته، پرسپولیس هم کم مصدوم نمی دهد. محمد انصاری رباط پاره کرده و وحید امیری به خاطر آسیب دیدگی از ناحیه همسترینگ 3 هفته خانه نشین خواهد بود. محمد نادری هم مصدوم بود و در آخرین لحظات به بازی با پیکان رسید. این مسائل قابل بحث است. فراموش نکنید پرسپولیس در نیم فصل اول حتی یک مصدوم با یک هفته غیبت هم نداشت. به نظر می رسد کادرفنی باید روی افزایش آمار مصدومان به طور جدی تمرکز کند.