هشدار به یحیی!

در روزی که جشن قهرمانی پرسپولیس بدون حضور هواداران به اندازه کافی سرد و بی روح بود، شکست غیرمنتظره تیم برابر ذوب آهن کار را خراب تر هم کرد. غیر از این اما بازی جمعه شب چند نکته کلیدی هم داشت که نباید به آسانی از کنارش عبور کرد.

 1- «بی انگیزگی» بهانه یحیی گل محمدی برای شکست پرسپولیس برابر ذوب آهن بود؛ آنچه نمی توان پذیرفت. قطعا بعد از مسجل شدن قهرمانی عطش تیم برای استمرار در مسیر موفقیت کاهش می یابد، اما این مسئله در مورد هر مسابقه ای می توانست صدق کند، غیراز بازی با ذوب آهن. مسلما بازیکنان پرسپولیس دوست داشتند با برد به استقبال جشن قهرمانی بروند. روند بازی هم نشان می داد آنها انگیزه کافی داشتند. پس یحیی نباید آدرس غلط بدهد. بازبینی فنی این بازی به پرسپولیس برای موفقیت در جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا کمک خواهد کرد. یحیی باید با خودش خلوت کند و ببیند آیا واقعا بهترین پست بازی دادن به وحید امیری دفاع چپ است؟ آیا مهدی عبدی به عنوان مهاجم فیکس، نیاز تیم را برطرف می کند؟ آیا مهدی شیری بهترین کارایی را در منطقه راست دارد؟ اگر این سؤالات پاسخ درست و دقیق پیدا نکنند، امپراتوری پرسپولیس زودتر از حد تصور سقوط خواهد کرد.

2-  خطر برای پرسپولیس یعنی اینکه بوژیدار رادوشوویچ در 2 بازی اخیر روی یک شوت و 2 موقعیت نصفه ونیمه رقبا، 2 گل خورده است. صد البته رادو محبوب هواداران است و توانایی هایش را هم قبلا نشان داده است. هر گلری هم ممکن است دوران افت داشته باشد، اما اگر پنجره پرسپولیسی ها باز بود و قرار شد برای جذب دروازه‎بان اقدام کنند، باید حتما روی این موضوع بررسی بیشتری داشته باشند. هر گلر دوم خوبی، لزوما یک گلر اول مطمئن نیست. این مسئله را امسال حسین حسینی در استقلال به خوبی ثابت کرده است.

 3- کلیدواژه مربیگری یحیی گل محمدی در همه تیم هایش «فوتبال مالکانه» است. در بازی با ذوب آهن هم مخصوصا در نیمه دوم توپ و میدان در اختیار سرخپوشان بود، اما عجیب است که شاید به جز ضربه سر اوساگونا هیچ موقعیت گل قابل ذکری برای پرسپولیس در این مسابقه خلق نشد. حداقل سیر حرکتی بارسلونا به عنوان نماد فوتبال مالکانه در 15سال گذشته نشان داده آفت این سبک می تواند اصرار بیهوده بر حفظ توپ به جای خلق موقعیت باشد. پرسپولیس یحیی امسال نمونه های دیگری از همین مدل بازی را مثلا در نیمه دوم داربی با استقلال و مسابقات آسیایی برابر الریان و الشارجه نشان داده بود. پس مسئله جدی است.

  4- مسئله محمد نادری باید روشن شود. ابتدا گفته شد این بازیکن مصدوم است و برخی شائبه برخورد انضباطی را هم در مورد او مطرح کردند، اما گویا دلیل غیبت نادری هیچ کدام از این مسائل نیست. ظاهرا قرارداد قرضی مدافع چپ سرخپوشان تمام شده و پرسپولیسی ها به خاطر تبعات احتمالی حقوقی می ترسند از او استفاده کنند. در این صورت حقیقت باید به مردم گفته شود. عجیب است که هواداران در هیچ موردی محرم تلقی نمی شوند؛ حتی موضوع به این سادگی. غیراز این باشگاه تا قبل از شروع مسابقات جام حذفی باید تکلیف ادامه همکاری با نادری را در تعامل با باشگاه کورتریک بلژیک مشخص کند.

 5-  از لطایف فوتبال ایران، یکی هم این است که در پرسپولیس از صغیر تا کبیر علیه مدیریت باشگاه موضع می گیرند، اما روی استیج قهرمانی، جلال حسینی در آماتورترین شکل ممکن بلند کردن جام را به مهدی رسول پناه تعارف می کند. همین نفس حضور آقای سرپرست موقت در این پست و روی آن سکو محل اشکال است، بعد کاپیتان پرسپولیس جام را دست او می دهد که بلند کند. بله؛ اینجا فوتبال ایران است.

  6- از بین مصاحبه های بعد از جشن قهرمانی، اظهارنظر افشین پیروانی بسیار جالب بود؛ جایی که سرپرست تیم پرسپولیس مدعی شد: «مدیران قبلی باید بیشتر دقت می کردند تا ما امروز اینقدر مشکل نداشته باشیم.» مدیران قبلی یعنی تیم محمدحسن انصاری فرد؟ کسی که شما را به پرسپولیس برگرداند و به خاطر این کار، کل ارکان باشگاه را زیرورو کرد؟ چه جالب!