هفت ماهگی شماره هفت! / کاش حداقل به پیراهن سلطان رحم می کردی

دو هفته پیش پرسپولیس آخرین بازی فصلش را برابر لخویای قطر برگزار کرد و مسرور از برد بزرگی که به دست آورده بود به تهران برگشت. با این وجود کاروان سرخپوشان در عزیمت به پایتخت یک غایب بزرگ داشت؛ سروش رفیعی که از همان روز تا به حال در قطر باقی مانده تا با مشتری عربی اش مذاکره کند. شایعات در مورد رفیعی و اینکه توافق کرده یا نه همچنان ادامه دارد. برخی بر این باورند که ستاره سرخ ها در حال ناز و کرشمه است تا از پرسپولیس امتیاز بگیرد و قرارداد چرب تری ببندد؛ برخی دیگر اما کار را تمام شده می پندارند. دیروز رسانه های قطری از عقد قرارداد قریب الوقوع سروش با باشگاه الخور خبر دادند؛ تیمی که فصل را با قرار گرفتن روی پله یازدهم جدول 14تیمی قطر به پایان رسانده و به سختی از سقوط جان به در برده است. اگر این خبر راست باشد، سروش رفیعی بعد از حذف قهرمان قطر، باشگاهی را که به جمع هشت تیم برتر آسیا رسیده ترک می کند تا به تیم یازدهم قطر بپیوندد. از این حرفه ای تر هم ممکن است؟

سروش رفیعی یک سال تمام در کانون توجهات بود و مدام در مورد تیم آینده اش گمانه زنی می شد. در این مدت آنقدر که رسانه های ایرانی در مورد او حرف زدند، مطبوعات جهان به مسی و رونالدو نپرداختند. از یک طرف بحثش بود که رفاقت سروش با مهدی رحمتی منجر به استقلالی شدن رفیعی خواهد شد. این شایعه چنان قوتی یافته بود که استقلالی ها در حاشیه بازی رفت پارسال با تراکتور، حسابی سروش را تشویق کردند! از سوی دیگر اما دوستان این بازیکن از عشق و علاقه اش به پرسپولیس خبر می دادند. در نهایت هم او یک عکس تعیین کننده با حسین هدایتی گرفت و قراردادش با سرخ ها را امضا کرد. در آن زمان اینطور به نظر می رسید که رفیعی حداقل دو، سه سالی در پرسپولیس خواهد ماند تا انتقالش ارزش این همه ماجرا و جنجال را داشته باشد. او اما حالا فقط بعد از یک نیم فصل بازی برای تیم قهرمان ایران، ساز جدایی کوک کرده است.

در صورت جدایی رفیعی، آنچه پرسپولیسی ها باید بابتش ناراحت باشند از دست دادن یک «شاه مهره» نیست؛ چه اینکه خود سروش هم اگر انصاف داشته باشد، گواهی خواهد کرد که در این مدت بازدهی مورد انتظار را نداشت و آنقدرها کارگشا ظاهر نشد. وجه غم انگیزتر این جدایی، خودنمایی نسلی است که همه عطش و اشتیاقش برای ماجراجویی فقط با یک نیم فصل بازی برطرف می شود و ناگهان سراغ بیابان های قطر می رود! سروش رفیعی روز 20دی سال گذشته رسما به پرسپولیس پیوست و آخرین بازی اش برای این تیم را نهم خرداد امسال برابر لخویا انجام داد. یعنی همه مدت زمان حضور سروش در پرسپولیس، فقط 140روز بوده است. آیا واقعا این مدت برای ارضای نیازهای فنی و روحی یک ستاره جوان کافی است؟ اگر پشت این 140روز پای لالیگا و بوندس لیگا یا حتی همین لیگ های درجه دوی هلند و روسیه وسط بود، شاید می شد به رفیعی حق داد، اما با داستان کوچ او به قطر چه باید کرد؟

پرونده حضور کوتاه مدت سروش در پرسپولیس معماهای زیادی دارد، اما قطعا بزرگترین راز آن مربوط به شماره پیراهنی است که رفیعی مصرانه به عنوان یکی از شروط قراردادش آن را تصاحب کرد. او شماره هفتی را خواست که سال ها بود به احترام علی پروین به کسی تعلق نمی گرفت و حتی مسوولان باشگاه آن را به محسن مسلمان هم ندادند. وقتی سروش برای گرفتن این پیراهن اینقدر پافشاری کرد، تصور می شد او نقشه های زیادی برای آینده حضورش در پرسپولیس دارد. حالا اما تازه ترین وارث پیراهن سلطان که 17سال بر تن یکی از بهترین فوتبالیست های تاریخ ایران بود، به همین راحتی آن را کنار می گذارد. شما که بازیکن «عبوری» پرسپولیس بودی، کاش حداقل یک پیراهن دیگر را می پوشیدی. امان از روزگاری که شماره هفت هایش به هفت ماه هم نمی رسند...!