وای بر ما ....

فریاد آشنائی بود روزگاری گذشت و با خود طراوت جوانی و شوق نوجوانی ام را برد.

پسرهای امروز یادشان نیست که این برج و بارو سوخته در آتش بی مبالاتی نامش ارتش سرخ بود ارتشی که به جلو می رفت آنقدر که همه آقای گل ها  چون بهزادی و کلانی و صفر ایرانپاک و... از آن بودند قهرمانی های بی شمار از قهرمانی پنج گانه در باشگاه های تهران و قهرمانی دو گانه در جام تخت جمشید و سه بار عنوان نایب قهرمانی و قهرمانی در جام در جام آسیا ... آنقدر این قهرمانی ها زیاد شده بود که متولی پرسپولیس یعنی سازمان تربیت بدنی سابق!! تصمیم گرفت نام " پیروزی" به آن بدهد که داد و خدا را شکر که این نام بی مسما  اسیر این روزگار بی مسما تر نشد تیم پیروزی!! این تیم پیروز است ؟

پسران این سالهای پرسپولیس یادشان نمی آید که این تیم چه نتایج " درخشان" داشت البته نه از نوع این " درخشان "!! این روزهای پرسپولیس که درخشان است در پنهان شدن درخشان است در بی مبالاتی درخشان است در ثبت رکوردهای وحشتناک درخشان است در اظهار نظرهای مضحکی  که در مورد کی روش می گوید و البته درخضان بود در صغر سنی و درخشان در ...

در آن پرسپولیس  خادم زیاد بود نه چون این  امیر خادم های این روزگار که می آیند دست گلهائی این چنین به آب می دهند و بعد هم سکوت می کنند و باز هم سکوت.

خادمهائی که تلاش کردند و رنج کشیدند تا پرسپولیس بماند اما این خادمها ....

در آن پرسپولیس  هدفی بود و برنامه گزاری و سیاستی که  اوضاع باشگاه به درستی جلو رود اما سیاستش چون این سیاسیون این روزهای باشگاه نبود اصلا سیاسی نبود سیاسی که سکوت کند سیاسی که تصمیم غلط بگیرد سیاسی که در زندان باشد آب خنک بخورد .

حالا قرار است که باز هم از کهن اشتباهات باز درس نگیریم باز  مایل شویم به کهن.

مایلی کهن که یادت هست ؟ همان که از فنس بالا می رفت همان که خبرنگار کتک می زد همان  که زندان بود همان که   سر نمازش گوش به تخته نرد اتاق بغلی داشت  همان که کلکسیونی از شکست و ناکامی دارد  و باز مایلیم به کهن ...
پیروزی شد شکست.
درخشان نتیجه شد حمید درخشان.
مردان خادم پرسپولیس شد امیر خادم.
و حالا مایلی کهن؟؟؟