وحيد هاشميان: مي روم كه بمانم/ فوتبال ایران هم بی رحم است و هم ناجوانمرد!

 مهاجم پيشين تيم ملي فوتبال ايران در نامه اي دلايل آويختن كفش ها و كناره گيري اش از دنياي فوتبال را ارائه داد.

وحيد هاشميان چندي پيش در سالروز تولد 36 سالگي اش اعلام بازنشستگي كرد. وي با نوشتن نامه اي سرگشاده كه در وب سايت شخصي خود انتشار داده است به بيان دلايل تصميم خود پرداخت.

مهاجم سال هاي پيش بايرن مونيخ و هانوفر در اين نامه نوشت: «بالاخره روز موعود رسید. روزی که همیشه و از سال ها پیش به آن فکر می کردم و در هزارتوی ذهنم حتی گاهی از آن واهمه داشتم. روزهای شروع شهرت و محبوبیت بود و تصور دل کندن سخت. اما مرور روزها و سال ها و اتفاقات تلخ و شیرین مستطیل سبز به من آموخت که در پس هر آمدنی، رفتنی هست و به تمامی این دوست داشتن ها نباید دل بست و از بدی ها نباید دلخور شد.

امروز که اینجا ایستــــــاده ام، در36 سالگی و به تمام روزها و سال های گذشته نگاه می کنم، می بینم، همان طور که گاهی برای ماندن باید مبارزه کرد، زمانی برای ماندن، باید رفت!

تجربه این سال ها به من یاد داد که فوتبـــال در همه جای دنیا بی رحم است اما در ایـران هم بی رحم است و هم ناجوانمرد. همه را دیدم و چشمانم را برهم گذاشتم و نخواستم یاد بگیرم. بارها و بارها دیدم برای رسیدن به شهرت و بالارفتن از پله های ترقی باید یا حق کسانی را ناحق کرد یا روی وجدان و غرور پاگذاشت و وابسته بود اما بازهم چشمانم را بستم و خواستم آرام حرکت کنم. دیرتر ولی سالم تر به هدفم برسم. نمی توانستم همه چیز را به بهای وجدان و اخلاقیات و انسـانیت به دست بیاورم و امروز می دانم رفتن هم مانند آمدن، آدابی دارد. نباید بی وقت آمد و بالاجبار ماند. نباید بی دلیل رفت و با اکراه ماند.

همان طور که از همان روز اول به نیت خدمت به فوتبال ایران ماندم، امروز نیز تصمیم گرفتم، برای همین هدف مهم و ارزشمند در فضایی خاکستری و تلخ از مستطیل سبز خداحافظی کنم. در زمان مناسب و به دور از هیاهو بروم و شروعی دوباره داشته باشم با همان هدف اولیه و مقدس و به این فکر می کنم که گاهی رفتن راهی است برای آغازی دیگر. می روم که به درستی و نیکویی بمانم و به امید خدا بازمی گردم که پربارتر از قبل در کنار مردم و فوتبال باشم.

دعای شما همواره یاری کننده ام در این سال ها بوده و از این بابت به خود می بالم. با وجدانی آسوده از دنیای بازیگری فوتبال خداحافظی می کنم و امیدوارم این رفتن سرآغازی باشد برای گام هایی بزرگتر و اهدافی والاتر.

وحید هاشمیان / مرداد 91 »