وقتي عاقبت به خيري، مخصوص امثال سردار آزمون است

مربيگري يك كار سليقه اي است و در اين شكي نيست. با اين وجود هر سليقه اي مي تواند قابل نقد باشد و از آن جمله است كاري كه كارلوس كي روش با جلال حسيني انجام داد. مربي پرتغالي در آستانه جام جهاني تصميم گرفت اسم جلال حسيني را از ليست مسافران روسيه خط بزند، آن هم در حالي كه جلال در صعود ايران به جام جهاني سهيم بود و همچنين در تمام اردوهاي تداركاتي پيش از اين تورنمنت هم حضور داشت. حسيني فصل گذشته بدون ترديد يكي از سه بازيكن برتر ليگ ايران بود و از نظر كيفي هم حق داشت در جام جهاني باشد، اما حتي اگر برنامه هاي فني كي روش چيز ديگري بود، باز از نظر اخلاق حرفه اي جا داشت پاداش 11 سال حضور مستمر و موثر در تيم ملي را به اين بازيكن مي داد و او را در لذت بزرگ حضور در جام جهاني، دست كم روي نيمكت ذخيره ها شريك مي كرد. جلال در حالي به بهانه جوانگرايي كنار گذاشته شد كه بازيكني نظير پژمان منتظري به روسيه رفت و هنوز هم عضو تيم ملي است. حرمت پژمان سر جاي خودش؛ اما حسيني حداقل مي توانست جانشين محمدرضا خانزاده اي باشد كه سه تورنمنت مهم ملي را بدون حتي يك دقيقه بازي پشت سر گذاشته؛ هم او كه حتي با مصدوميت چشمي و نياز اضطراري منتظري به قضاي حاجت هم شانس بازي در جام جهاني را پيدا نكرد تا كسي نداند اصولا در تيم ملي چه مي كند!

كي روش در بازگشت به ايران، اسم جلال حسيني را از اولين فهرست تيم ملي در راه آماده سازي براي حضور در جام ملتهاي آسيا هم خط زد تا به احتمال فراوان روشن شود دوران ملي كاپيتان پرسپوليس به پايان رسيده است. اين اتفاق در حالي رخ مي دهد كه جلال در آغاز فصل جديد باشگاهي فوتبال ايران هم عالي عمل كرده و همين حالا طبق ارزشيابي تيم آناليز برنامه نود بهترين بازيكن ليگ هجدهم شناخته مي شود. مجموعه اين مسايل، شائبه «فني» نبودن حذف حسيني از تيم ملي را تقويت مي كند و اينطور به نظر مي رسد كه او وجه المناقشه كدورت بين كي روش و برانكو شده است؛ آنچه اگر درست باشد، بايد به حال تيم ملي و سرمربي اش افسوس خورد. ظلم به جلال، ظلم به يك بازيكن نيست؛ بلكه جفا در حق تفكري است كه دور از حواشي زرد و كاذب فوتبال ايران، همه تمركزش را روي ارايه كار با كيفيت مي گذارد و آخرش اينطور جواب مي گيرد. از پرسپوليس و سپاهان محبوب تا سايپا و نفت بي هوادار، جلال هر جا كه بوده با همه وجود براي تيمش بازي كرده و سر جلوي توپ گذاشته است. طبعا اين روحيه در لباس تيم ملي قوي تر هم بوده، اما جاي تاسف است كه حالا مي بينيم چنين ذهنيتي براي «عاقبت به خيري» در فوتبال ايران كافي نبوده است.

كاش مي دانستيم امروز به نسل بعد از جلال، به بچه هايي كه تازه گام در اين مسير مي گذارند چه بايد بگوييم؟ چطور بايد به آنها بفهمانيم بازيكني كه بدون يك خط حاشيه، تمام عمرش را صرف خدمت به تيم ملي مي كند اينطور نقره داغ مي شود تا آقاي سرمربي ناز ستاره نورسي را بكشد كه در 23 سالگي طاقچه بالا گذاشته و هفته اي يك بار با تيم ملي خداحافظي مي كند. بي خيال كي روش و برانكو؛ آفت اين سنت آن است كه فردا با فوران سردار آزمون ها و قحطي جلال حسيني ها در اين فوتبال مواجه خواهيم شد، خسراني كه جبران شدني نيست.