وقتی خانه بی حرمت شد!

قصه فوتبال مانند سالیان پیش نیست و نقل و انتقالات تابستانی به صحنه پشت کردن بازیکنان به خانه تبدیل شده است.

روزگاری بود که کلمه "خانه" قداست داشت و اهالی خانه پایبند و وفادار باقی می مانند؛ حتی اگر بالاترین پیشنهادها به دست شان می رسید، قدر و ارزش ماندن کنار اهالی خانواده را بیش از هر چیزی می دانستند ولی قصه فوتبال مانند سالیان پیش نیست و نقل و انتقالات تابستانی به صحنه پشت کردن بازیکنان به خانه تبدیل شده است.

البته می توان به هر بازیکنی حق داد که درباره آینده خود حرفه ای ترین تصمیم را بگیرد اما در این بین برخی سعی دارند با بیان جملاتی مانند "هیچ جا خانه خود آدم نمی شود" یا "فلان تیم را خانه خودم می دانم،" همچنان اعتبار خود را میان هواداران حفظ کنند.

برای مصادیق مختلف این موضوع، نیازی نیست به چندین سال پیش برگردیم؛ در نقل و انتقالات امسال، بازیکنی مانند احسان حاج صفی که بازوبند کاپیتانی را هم در اختیار دارد، بعد از سال ها حضور در تیم های مختلف و دریافت قراردادهای سنگین، بالاخره به سپاهان برگشت و سخن از این بود که احسان به خانه برگشته است و همه به او به خاطر برگشت به «خانه» تبریک گفتند اما در کمتر از 5 ماه احسان پیشنهاد مالی بهتری دریافت کرد و از سپاهان جدا شد!

نفر بعدی مهدی ترابی است که فصل گذشته با وجود نیاز پرسپولیس به این بازیکن برای قهرمانی در آسیا، قراردادش را به خاطر "پرداخت نشدن چند میلیون تومان" از طلبش فسخ کرد و حتی وعده هایش مبنی بر پرداخت مبلغی به عنوان رضایت نامه عملی نشد که عصبانیت هواداران را به دنبال داشت اما ترابی دورش را زد، پولش را جمع کرد و به «خانه» برگشت. هواداران همان اوایل کمی غرولند کردند اما با اولین پاس گل مهدی ترابی برابر یک تیم دسته دومی در جام حذفی، نصف دلخوری ها فراموش شد.

به این نفرات، بقیه لژیونرها را هم که از خانه و عشق خود به تیم هایشان سخن می گفتند اضافه کنید. باید قبول کرد که بازیکنانی مانند علیپور، خلیل زاهد و سایرین هم به زودی به خانه برمی گردند!

واقعیت این است که وفادارترین بازیکنان تاریخ فوتبال جهان، تک باشگاهی ها هستند؛ کسانی که سراسر طول دوران بازی خود را در یک تیم گذراندند. آنها هرگز، در هیچ فراز و فرودی تیم را رها نکردند و از وسوسه پیشنهادهای بهتر گذشتند. کتاب فوتبال جهان مزین به نام این ابرستاره هاست. امثال فرانچسکو توتی، رایان گیگز و پائولو مالدینی. توتی 25 سال برای رم بازی کرد و در این مسیر حتی پیشنهاد رئال مادرید را هم نپذیرفت. گیگز و مالدینی هر کدام 24 فصل در منچستریونایتد و میلان بازی کردند.

پل اسکولز و گری نویل هم هر کدام 19 سال پیراهن شیاطین سرخ را به تن کردند. کارلس پویول، تونی آدامز، فرانکو باره سی و روجریو سنی را هم به این فهرست اضافه کنید. سنی همه عمرش دروازه بان سائوپائولو بود و 131 گل هم برای این تیم به ثمر رساند که خیلی از آنها از روی ضربات کاشته بود.

همیشه اوضاع بر وفق مراد فوتبالیست ها نیست؛ یعنی دل پیرو، بوفون و کیلینی برای نشان دادن وفاداری خود همیشه در بهترین اوضاع نبودند اما ماندند و روزهای سخت را هم کنار تیم شان سپری کردند و بنابراین تاریخ با افتخار و احترام از آنها یاد می کند.

در هر حال هدف این نیست که بازیکنان ایرانی را به خاطر انتقال به فوتبال خارج از کشور ملامت کرد ولی روی سخن با کسانی است که هر گاه پای پول وسط بوده، به تیم و هوادار پشت کردند و در شرایط سختی، به سرعت به خانه برگشتند!

روایت بسیار مشهوری وجود دارد که فرانچسکو توتی در واکنش به پیشنهاد رئال مادرید گفته بود: «هیچ کس خانواده فقیرش را به خاطر پول ترک نمی کند.»