وقتی مجسمه آزادی، قیچی دست می گیرد!

1- موضوع در نگاه اول بسيار ساده به نظر مي رسد؛ علي كريمي يكي از تصاوير ورزشی موجود در فضاي مجازي را روي صفحه اينستاگرامش بازنشر داده است. اين طرح زيبا كه سعي كرده بود چهره اساطير معاصر فوتبال ايران را در يك قاب بگنجاند، البته با اندكي «تغيير» توسط جادوگر منتشر شده كه اتفاقا همه ماجرا مربوط به همين دستكاري است؛ جايي كه او عكس علي دايي را كاملا سانسور كرده و براي اعمال سليقه اش ناچار شده حتي بخشي از صورت وحيد هاشميان را هم حذف كند! ظاهرا علي دايي و علي كريمي را نمي توان يك جا جمع كرد، حتي در عالم خيال، در دنياي كارتون!

2- اختلافات علي كريمي و علي دايي، سال هاست لطمات جبران ناپذيري به فوتبال ايران وارد كرده است. بعد از جام جهاني 2006 شهريار مدعي شد در آلمان عده اي به چشمان او خيره مي شدند، اما به وي پاس نمي دادند. همان زمان هم به وضوح مي شد فهميد منظور كاپيتان تيم ملي، علي كريمي و دوستانش است. بعدها قهر اين دو نفر باعث شد جادوگر تا زمان برکناری دایی، در مسابقات مقدماتي جام جهاني 2010 حاضر نشود و براي صعود ايران نجنگد. مثل همين حالا كه شماره هشت بلافاصله بعد از اخراج دايي ساكش را برداشته و راهي درفشي فر شده، پنج سال پيش هم عزل شهریار باعث شد او به تيم ملي برگردد و تنها پيروزي كشورمان در مسابقات باقي مانده را با گلش برابر امارات به ارمغان بياورد؛ گلي كه شايد اگر دو بازي زودتر به ثمر مي رسيد، سرنوشت تاريخ فوتبال ما را عوض مي كرد. بعدتر اصطكاك موجود بين اين دو علي، پرسپوليس را به ورطه نابودي كشاند. سرشاخه هاي اصلي دودستگي بين هواداران، نه تنها طي اين سال ها هرگز سعي نكردند خودشان را از اين بازي زيانبار بيرون بكشند، بلكه گاه وبيگاه به منافع طرف مقابل آسيب رساندند. روزگاري در حضور كريمي، اين دايي بود كه تشويق مي شد و روزگاري در حضور دايي، اين كريمي بود كه با زخم زبان هايش آتش به خرمن اختلاف مي انداخت. اين جنگ هنوز ادامه دارد و عجيب اينكه هر لحطه ابعاد تازه تري مي گيرد؛ يك روز با طفره رفتن دايي از چالش آب يخ و روزي ديگر به مدد قيچي سانسور كريمي!

3- رفتار اخیر علی کریمی در مورد حذف عکس دایی، یک پیام بسیار تلخ برای هواداران جادوگر دارد؛ اینکه حتی متفاوت ترین ستاره این مملکت هم نمی تواند مخالفش را تحمل کند. اگر علی کریمی بین لایه های مختلف جامعه ایرانی اینقدر هوادار دارد و اگر محبوبیت او صرفا به فوتبال دوستان محدود نمی شود، یکی از مهم ترین دلایلش وجهه آزاداندیشانه ای بوده که او پیدا کرده است. طی این سال ها خیلی ها کریمی را سمبل دگراندیشی تلقی کرده اند و بر این باور بوده اند که جنس جادوگر فوتبال ایران با بقیه فرق دارد؛ او اهل مدارا با تمامیت خواهی نیست و در سرش سودای آزادی دارد. هنوز خیلی از هوادارانش به بی تفاوتی کریمی در ملاقات با چهره های سیاسی یا قاب هایی از این دست افتخار می کنند و آنها را علایم بلوغ اجتماعی مرد محبوب شان می دانند. حالا اما با قیچی به دست شدن این مجسمه آزادی چه باید کرد؟ وقتی یکی مثل علی کریمی حتی تحمل دیدن عکس رقیبش را هم ندارد، دیگر به چه کسی می توان امیدوار بود؟ پیش از این بارها در حوزه های سیاسی، اجتماعی و هنری شاهد سانسور تصاویر و حذف تدریجی آدم ها از عکس ها بوده ایم، حالا اما افتخار خلق این شاهکار در ژانر ورزشی، برای علی کریمی ثبت خواهد شد؛ کسی که قرار بود شمعی در تاریکی باشد، اما نورش را به بغضی کودکانه فروخت و تن به ظلمت خصومت داد.

4- وای به حال نسلی که نماد دموکراسی خواهی اش علی کریمی باشد. وقتی همه آزاداندیشی های جادوگر در حذف یک عکس از همبازی اش خلاصه می شود، معلوم است که باز راه را به خطا رفته ایم. زود امید بستن، اشتباه بزرگ ماست که انگار قرار نیست هیچوقت ترکش کنیم. بفرمایید قیچی کنید آقای کریمی؛ ساده بودیم که گمان می کردیم سانسور، اسیر جادوی شما می ماند.