وقتی میهن دوستی، توجیه باخت می شود/خلیج فارس «سیاسی» نیست آقای جباری!

یک- خیلی از هواداران فوتبال ایران دیگر عادت کرده اند که هر چند وقت یکبار منتظر طغیان های غیرمترقبه و عجیب و غریب مجتبی جباری باشند. هافبک خلاق استقلالی ها، این پتانسیل را دارد که ناگهان روبروی دوربین های تلویزیونی خواستار اخراج همبازی عراقی اش بشود و یا کیفیت سرمربی تیمش را به سخره بگیرد. این بار اما، جناب «زیدان» اولین دقایق پس از شکست برابر الهلال عربستان را برای شورش تازه اش برگزیده بود. دست بر قضا او این مرتبه جملات حیرت انگیزی به زبان آورد که بیش از هر زمان دیگری غیر منطقی و دور از اخلاق حرفه ای به نظر می رسیدند. جباری سه شنبه شب علاوه بر اینکه به کاپیتان تیمش طعنه زد، هواداران استقلال را نیز مورد ملامت قرار داد و از همه عجیب تر، پاسداشت یکی از کلیدی ترین عناصر و ارکان ملی گرایی ایرانی در استادیوم آزادی را هم به باد انتقاد گرفت. حال شما خوب است آقا مجتبی؟

دو- «تماشاگران تشویق خلیج فارس را بگذارند کنار. جای این کار ها در ورزشگاه نیست. اینجا زمین فوتبال است، نه سیاست»؛ به نظر می رسد هافبک استقلالی ها پس از این باخت خانگی، عاجزانه در پی یافتن بهانه ای برای توجیه نمایش بسیار ضعیف خودش بوده و در این مسیر، دیواری کوتاه تر از چند دقیقه تشویق خلیج فارس توسط هواداران تیمش پیدا نکرده است. او در حالی شأن تأکید روی اصالت پارسی آبراهه های جنوب ایران را تا سر حد یک منازعه سخیف سیاسی تنزل می دهد که اتفاقا این مساله یک موضوع مهم ملی و میهنی برای میلیون ها ایرانی است؛ همان کسانی که مالیات می دهند تا امثال جباری دستمزد میلیاردی بگیرند و بعد لابد در بهانه تراشی برای باخت، به نمادهای حیاتی این ملت هجوم ببرند! شاید لازم است یک نفر در باشگاه فرهنگی- ورزشی استقلال به ستاره خط میانی این تیم یادآوری کند که اتفاقا برخلاف اعتقاد ایشان، امروزه ورزش فوتبال به یکی از مهم ترین موقعیت های یادآوری باورهای ناسیونالیستی تبدیل شده است. او در حالی با فکری خام و چشمانی بسته سکونشینان آزادی را به خاطر حمایت از هویت تاریخی خلیج فارس زیر سوال می برد که ۴۵ سال است درست بیخ گوش ایران یک دوره مسابقه فوتبال بین همسایه های عربی ما تحت یک عنوان تحریف شده از نام خلیج همیشه فارس برگزار می شود. آنها فوتبال را ابزار اشاعه جعل تاریخی و ادعای واهی شان قرار داده اند. فوتبالیست ملی پوش ما اما، زبان خلیج فارس گوی هموطنانش را بریده می خواهد.

سه- فرمودند «بحث خلیج فارس را برای دیگران بگذارید» و البته نفرمودند کدام دیگران؟ منظور جباری آیا دولتمردانی است که موقع سخنرانی، تحریف آشکار نام این آبراهه را در نقشه پشت سرشان به هیچ می انگارند؟ منظور او آموزش و پرورشی است که بی سر و صدا خلیج فارس را از نقشه برخی کتب درسی اش ناپدید می کند؟ و یا منظور جناب ستاره ، تلویزیونی است که برایش پیگیری مشقات و دشواری های زندگی افراد بی خانمان در آمریکا یا شیوع یک بیماری دامی در برخی گله های اروپایی مهم تر از مانور روی برخی منافع مهم ملی به شمار می آید؟ فهمیدن اینکه همین گلوهای خسته شاید تنها حامیان واقعی خلیج فارس باشند، کار سختی نیست؛ حنجره هایی که در ورزشگاه های فوتبال، یکی از معدود فرصت های قانونی گردهمایی شان را به امکانی برای پشتیبانی از این نماد ملی در مواجهه با تیم های عربی تبدیل می کنند.

چهار- کاش برای حرف زدن هم به اندازه پاس دادن ارزش قائل بودی آقای جباری. کاش هنگام چنین اظهار نظرهای مهمی هم همانقدر فکر می کردی و وسواس می داشتی که موقع «تو در» انداختن همه حواست را جمع می کنی استاد!