پاسکاری های برانکو و کی روش

هیچکس علاقه ای به مجادله برانکو و کی روش ندارد زیرا همه می دانند که این دو هر دو کار بلد هستند و انتقادهایشان از سر بی کاری و ادعای های توخالی چون برخی مربیان بیکار داخلی نیست! برانکو و کی روش هر دو سبک و تجربه در جایگاه خود دارند و چه خوب خواهد بود که فوتبال ما نه تنها از همکاری و نزدیکی این دو به یکدیگر استقبال کند بلکه چهره هائی چون این افراد را بیشتر در خودش داشته باشد.

نشانه هائی از توجه این دو مربی به یکدیگر دیده می شود این دو مربی که در سال گذشته بارها به انتقادهای تندی بر علیه همدیگر پرداختند. در تیم ملی اولین نشانه پاس کاری آشتی جویانه برانکو و کی روش را شاهد هستیم.

کی روش در بازی در برابر کره جنوبی و سوریه از محمد انصاری در پستی بازی می گیرد که در پرسپولیس بازی می کند.

حاجی یا همان محمد انصاری مردی که به گونه ای باید کشف برانکو در فوتبال ایران او را دانست. روزگاری در پست دفاع چپ بازی می کرد و بعد برانکو ناگهان او را به قلب دفاع برد و حالا می بینیم که کی روش دقیقا به این دلیل از انصاری دعوت می کند که او را یک دفاع وسط  چون برانکو می بیند.
 
در سوئی دیگر در روز بازی پرسپولیس و گسترش فولاد شاهد افکاری نزدیک به طرز فکر کی روش در مورد طارمی در تیم پرسپولیس شاهد بودیم.

 مهدی طارمی در پرسپولیس با فاصله بیشتری نسبت به خط دروازه بازی می کرد و حمل توپ بیشتری در دستور کار او بود و در نقش یک سازنده توانست دو گل بسازد و یک گل هم بزند. مهدی طارمی در روز پنجشنبه بازیکنی با خصوصیاتش در تیم ملی بود بازیکنی که شادمان است زیرا وظایف گل زنی صرف به او واگذار نشده است. این مسئله را در مورد امیری هم شاهد بودیم که به واقع امیری با پیراهن قرمز پرسپولیس با امیری سپید پوش تیم ملی با یک شرح وظایف و هارمونی خاص بازی می کند.

 این اتفاق را به فال نیک می گیریم. وقتی شاهدیم دو سرمربی موفق برای فوتبال ایران حتی در سکوتشان با هم تشریک مساعی می کنند و می گویند که علم و دانش از هر زبانی که بشنویم یک نتیجه دارد. امیدواریم که فاصله این دو مرد بزرگ فوتبال کشورمان باز هم کمتر شود.